Sztandar Biblijny nr 221 – 2008 – str. 12

Lecz ostatecznie ono zostanie powszechnie uznane jako Światło całego świata. Po ukrzyżowaniu naszego Pana, kiedy zasnęli Apostołowie i ich bezpośredni współpracownicy, powstała sytuacja, w której niewierni wśród ludu Bożego zaczęli sięgać po władzę, co spowodowało rozwój wielkiego papieskiego systemu ciemiężenia i rozwinęło go w wielki system antychrysta, który zmuszał prawdziwy Kościół do duchowego, a często i osobistego wygnania. Ustanowienie Świętego Cesarstwa Rzymskiego w Europie od 800 r.n.e. zapoczątkowało „ciemne wieki”, a ono razem z Muzułmańskim Imperium w Afryce, na Bliskim Wschodzie i na większości terytorium Azji, przyczyniło się do wprowadzenia całego świata w jeszcze większe „zaćmienie”, o którym mówi Izaj. 60:2. Ta sytuacja trwała aż do Reformacji, która sprowadziła pewne złagodzenie, „małą pomoc” (Dan. 11:34). Jednakże antychryst ma swego ducha oraz swych zwolenników nawet i w naszych czasach – papiestwo działa w celu odzyskania swej świeckiej władzy.

      Od czasu do czasu w tym Chrześcijańskim Wieku, posłannictwo Ewangelii wywoływało fale aktywności, które drogą reform przenosiły prawdę w doktrynie i postępowaniu z jednego ruchu do drugiego wśród zgromadzeń ludu Bożego. Razem z prawdą następowały kontrowersje, które charakteryzowały się opozycją tych, którzy byli chrześcijanami jedynie z imienia – którzy nie byli prawdziwymi naśladowcami Chrystusa. Pomiędzy tymi okresami marszów i rozwoju w kierunku Królestwa, występują okresy obozowania, tak jak w przypadku Izraelitów z przeszłości – okresy prób i utrapień. Jako lud Pański żyjący w tym czasie, jesteśmy ostrzegani, byśmy nie zapadli w sen lub nie stali się niedbałymi, ponieważ obecnie zbliżamy się do naszego Kanaanu, do Chrystusowego Królestwa i nie zależnie od tego czy maszerujemy, czy też zatrzymujemy się, w wypełnianiu naszego osobistego poświęcenia się Wszechmogącemu Bogu zawsze musi występować gorliwość, aktywność i postęp. Prorok mówi: „Bo któż by wzgardził dniem małych początków? Ponieważ tych siedmiu raduje się, patrząc na pion w ręce Zorobabela. Oni są oczami PANA, które przepatrują całą ziemię” (Zach. 4:10, KJV). Podczas tego Chrześcijańskiego Wieku tych „siedem” grup posłanników lub członków gwiezdnych było oczami, ręką i ustami Jehowy, udzielającymi Prawdy Słowa Bożego jako światła umieszczonego na górze (Mat. 5:14). Jedynie ci, którzy dobrze wykorzystują czas, twórczo i wiernie wzmacniając obronę duszy w uświęceniu (2Tes. 2:13), zostaną przygotowani do prowadzenia duchowej walki dla Pana, a w przyszłości do wielkiej nagrody naszego powołania, które usłyszeliśmy, na które odpowiedzieliśmy i które wiernie zachowaliśmy.

OCZYSZCZONA ŚWIĄTYNIA

      Obecnie przedstawiamy wydarzenie „małego początku”, które poprzedziło i zapoczątkowało Ruch Żniwa, trzydzieści lat później. Oczyszczenie Świątyni prawdziwego Kościoła miało swoje wczesne początki w reformacyjnych naukach Johna Wessela, pierwszego członka gwiezdnego i księcia filadelfijskiego okresu Kościoła Chrześcijańskiego (Miche. 5:5; Przyjdź Królestwo Twoje, Tom III, s.95-120). To posłannictwo było kontynuowane przez następnych członków tego okresu, szczególnie za dni Lutra. Te papieskie błędy ciemnych wieków na temat ofiary Chrystusa, które kalały Kościół, zostały odrzucone,