Sztandar Biblijny nr 211 – 2006 – str. 41

aby to odpowiadało innym bożkom i boginiom pod chrześcijańskimi nazwami. Bałwochwalstwo jest prawie zawsze połączone z politeizmem jako wyznawanie kultu, które jest widoczne w doktrynach i praktykach rytualnych greckich i rzymskich katolików obecnie.

      Słowo pogaństwo jest synonimiczne z wiarą w wielu bogów. Paganos jest łacińskim słowem określającym ludzi z terenów oddalonych, którzy we wczesnym kościele odrzucali chrześcijaństwo na korzyść swych własnych bożków długo po tym, jak przyjęli je mieszkańcy miast Imperium Rzymskiego. Na początku V wieku Augustyn powiedział, „Czcicieli fałszywych i licznych bożków nazywamy paganos – poganami.” Konotacje filozofii „pogańskiej” i „etnicznej” wyrażają to samo znaczenie.

NEMROD

      Nemrod i jego żona Semiramida, która równocześnie była jego matką, byli twórcami politeizmu. On był pierwszym, który zbuntował się przeciw Boskiej władzy po potopie. Jest krótko wspomniany w 1Moj. 10:8-12  i przypisuje mu się budowę wieży Babel. On był wnukiem Chama, a synem Chusa. Był sławny jako wielki myśliwy, który używał lamparta jako pomocnika do polowania, ograniczając liczbę dzikich zwierząt i gadów występujących po potopie. Szybki przyrost dzikich zwierząt i chęć uwolnienia się od zagrożenia z ich powodu, dała Nemrodowi okazję do zyskania wielkiego prestiżu ze strony ludności i był on uważany za wielkiego bohatera.

      On przekonywał ludzi, aby nie darzyli Boga uznaniem za wielki wzrost dostatku na ziemi, lecz by przypisywali go sobie i myśliwskim umiejętnościom Nemroda jako ich obrońcy. Zatem był on odpowiedzialny za odwracanie ludzi od oddawania najwyższej czci dla Boga Jehowy do stałego osobistego uzależnienia od jego własnych ludzkich zdolności i męstwa.

      Tak więc powodem budowy wieży Babel była jego bezpośrednia opozycja przeciw władzy Boga Jehowy.

      Starożytne zapiski historyczne i znaleziska archeologiczne wskazują, że z Babilonii Nemrod i Semiramida udali się do Egiptu i pod imionami Ozyrysa i Izydy zostali tam królami.

      Zapisy egipskiej historii podają, że sędziowska interwencja Melchisedeka i Hyksosów, którzy rządzili wówczas w Egipcie spowodowały, że Nemrod (Ozyrys) został skazany na śmierć z powodu wielkiej niegodziwości i zła (E1, Bóg, s. 459-464).

      Izyda i jej syn Horus rozpowszechnili wieść, że jej mąż ożył ponownie i wstąpił do nieba jako bóg. Stosując do siebie 1Moj. 3:15, wytworzyli mit, że Izyda była matką nasienia, a Ozyrys był nasieniem. Szatański wpływ tej mitologii wskazuje, jak była przenoszona idea życia po śmierci. Znaczące jest, że świętowanie urodzin Nemroda (Ozyrysa) odbywało się wówczas 25 grudnia. Semiramida, uważająca się za pannę, miała innego syna imieniem Tammus (Ezech. 8:14), o którym mówiła, że był wcieleniem Ozyrysa.

      Ona była znana jako „panna matka”, „święta matka” i „królowa niebios” symbolizowana przez księżyc.

      Przypis – Wcześni przodkowie Mahometa byli czcicielami księżyca. Bóstwa tej samej matki i syna pojawiły się w pogańskim Rzymie jako Fortuna i Jupiter, w Grecji jako Ceres, wielka matka z dziecięciem przy piersi, jako Irenę, bogini pokoju z dzieckiem Plutusem w ramionach.

      Słowo Boże mówi, że bożki politeizmu są reprezentacjami szatańskich diabłów i demonów. Apostoł wyjaśnia to uwagą: „Owszem, powiada, iż to, co poganie ofiarują, diabłom ofiarują a nie Bogu; a nie chcę, abyście mieli społeczność z demonami.” Doświadczenia Izraela z czczeniem demonów są opisane, że „ofiarowali diabłom, nie Bogu, bogom, których nie znali, nowym, którzy z bliska przyszli, których nie znali ojcowie wasi” (1Kor. 10:20; Ps. 106:35-37; 5Moj. 32:17, KJV).

      Szatan w swej władzy nad ziemią jako „książę tego świata” ma innych upadłych aniołów za swych towarzyszy, dlatego Paweł napomina: „Włóżcie