BOGACZ I ŁAZARZ

      WYBRALIŚMY TEN TEMAT, ponieważ zdajemy sobie sprawę, że istnieją bardzo liczne przesądy i fałszywe interpretacje Słowa Bożego, które pełnią rolę ziemskiej chmury ukrywającej Ojca Niebiańskiego przed naszymi oczyma wiary. Przez cały czas staramy się usuwać tę barierę, aby światło znajomości chwały Bożej, jakie świeci na nas z Pisma Świętego od Jezusa Chrystusa, naszego Pana, mogło jaśniej niż przedtem przenikać do serc wszystkich z drogiego ludu Bożego, a także po to, aby po usunięciu tej chmury nasze oczy mogły dostrzec charakter naszego Stwórcy w całym jego pięknie, a nasze serca zostały pociągnięte do Niego jako do Ojca, do Boga miłości, do Wszechmogącego Zbawiciela.

KAMIEŃ NA NASZEJ ŚCIEŻCE

      Wielokrotnie przedstawialiśmy Boski Plan Wieków z punktu widzenia Biblii, a jednak niektórzy po przeczytaniu i przyznaniu, że on jest taki jak Bóg i jest dokładnie tym, czego ich serca pragną i o co wołają, mówią, że nie mogą go zaakceptować z powodu biblijnego stwierdzenia odnoszącego się do Bogacza i Łazarza oraz opisu naszego Pana co do ich losu, że pierwszy z nich został wysłany na wieczne męki, a drugi do niebiańskiej szczęśliwości. Dlatego wybraliśmy ten temat do naszego obecnego artykułu, wierząc, że wielu potrzebuje wyjaśnienia tego stwierdzenia, które powinno usunąć ten kamień zawadzający na ich drodze i z łaski Bożej spróbujemy to uczynić. Wyrażając się poprawniej, Pan usunie go używając w tym celu naszego nieudolnego pióra.

BIBLIJNE PRZYPOWIEŚCI

      Pomocne może się okazać stwierdzenie, że w rozważanym fragmencie Biblii wielki Nauczyciel dał nam przypowieść. Prawdopodobnie wystarczającą pomocą dla większości z nas w zrozumieniu tego fragmentu będzie następujący cytat: „To wszystko mówił Jezus w podobieństwach do ludu, a bez podobieństwa nie mówił do nich” (Mat. 13:34). Dlatego, przemawiając do innych ludzi niż Apostołowie, Jezus zawsze używał przypowieści i nasz werset znajduje się w tej kategorii. Mimo to, niektórzy z ludu Pańskiego prawdopodobnie potrzebują dokładnego przestudiowania fragmentu z Łuk. 16:19-31, do którego obecnie przystępujemy. Czytamy: „A był niektóry człowiek bogaty…”. Zatem musimy udowodnić, że jest to przypowieść, a nie literalne stwierdzenie wskazując, że gdybyśmy rozważali go jako literalne oświadczenie, ono okazałoby się nieprawdziwe i zmusiłoby naszą logikę do przyjęcia niedorzecznych wniosków. Każdy wie, że przywiązując literalne znaczenie do jakiegoś stwierdzenia, rozumie się, że jest ono wyrażeniem zasadniczym, a nie metaforą, alegorią czy symbolem. Jeśli jest to stwierdzenie literalnych faktów, wtedy wszystkie te fakty muszą być traktowane literalnie.

—————
Wiele cytatów Pisma Św. w wydaniu angielskim pochodzi z New King James Version (Nowej Wersji Króla Jakuba)