PYTANIA BIBLIJNE

POWRÓT IZRAELA

      P: Proszę o wyjaśnienie, co należy rozumieć przez „powrót Izraela”?

      O: Biblia przez Izrael rozumie naród żydowski (Jana 4:22; Mat. 10:5, 6; 15:24) i przedstawia dwie linie myśli związane z ich powrotem: (1) powrót do swojej ziemi i (2) powrót do łaski Bożej. Rozważmy najpierw (1): Powrót do swojej ziemi poprzedziło rozproszenie pomiędzy wszystkimi narodami i ich prześladowania, zarówno podczas ciemnych wieków, jak i w czasach nam bliższych. Ich rozproszenie podczas Wieku Ewangelii do wielu krajów było przepowiedziane w licznych wersetach, pośród których jest Jer. 16:13-16: „Dlatego wyrzucę was z tej ziemi, do ziemi którejście nie znali, wy i ojcowie wasi, a tam służyć będziecie bogom cudzym we dnie i w nocy, dokąd wam nie okażę miłosierdzia…. Ale: Jako żyje Pan, który wywiódł synów Izraelskich z ziemi północnej i ze wszystkich ziem, do których ich był wygnał, gdy ich zasię przywiodę do ziemi ich, którąm dał ojcom ich.” Spustoszenie ich ziemi i miast zostało przepowiedziane między innymi u Amosa 7:9 – „Bo wyżyny Izaakowe spustoszone będą, a świątnice izraelskie zburzone będą, gdy powstanę przeciwko domowi Jeroboamowemu z mieczem”. Te proroctwa miały obfite wypełnienie. Aż do obecnych czasów ta ziemia była właściwie pozbawiona Izraelitów. Jej urodzajność bardzo zmalała i została opuszczona. Zachętami dla Izraela do powrotu do swojej ziemi jest ich religia, patriotyzm, ich prześladowania w różnych krajach, ich pragnienie miejsca, w którym mogliby mieszkać bezpiecznie, obudzenie ich narodowej świadomości, przywrócenie żyzności tej ziemi i wznowienie uzyskiwania z niej korzyści. Widzimy to obecnie, po części wskutek podejmowania pojedynczych i zbiorowych inicjatyw przez Żydów w Izraelu, np. w ich osiedlaniu się i zbiorowej imigracji. Wiele proroctw wskazywało na to wielkie dzieło. (Jer. 16:14-18; 30:4-8, 18-22; 31:4-14).

      Te teksty nie odnoszą się do ich powrotu z Babilonu, ponieważ jest on tam nazwany powrotem z ziemi północnej, podczas gdy Babilon leży na wschód od Palestyny. Tych przepowiedzianych siedem czasów (7×360 lat) lub 2520 lat karania (3Moj. 26:18, 21, 24, 28) trwało od 607 roku p.n.e. do 1914 roku n.e. Od tej pory następował ciągły wzrost działalności wpływający na powrót Żydów do Palestyny. Polityczny Syjonizm dużo wcześniej, już nawet w latach dziewięćdziesiątych XIX w., rozpoczął motywować swoich członków do powrotu do tej ziemi i od tamtego czasu ich powrót zaczął gwałtownie rosnąć. Po drugie, rozważymy powrót Izraela do łaski Pana. Powodem utraty przez nich łaski Bożej były ich upartość i pycha, mające swój punkt kulminacyjny w odrzuceniu Chrystusa. W 3Moj. 26:14-45 Mojżesz podaje znamienite proroctwo, przepowiedziane przez Boga, mówiące o zbliżaniu się karania za gwałcenie przez nich Jego przymierza. Wiele innych fragmentów również wskazuje na ich odpadnięcie od łaski Pana. Jednakże, zgodnie z Izaj. 40:1, 2 i Rzym. 11:25-32, ich zaślepienie oraz niełaska nie miały trwać wiecznie. W zgodzie z tymi proroctwami oraz faktem, że żyjemy w czasie oczekiwania na ich wypełnienie, dostrzegamy przemijanie zaślepienia i uprzedzenia Izraela do Jezusa; podczas gdy poprzednio byli zawzięci względem Jezusa, obecnie wielu z nich uznaje Jego za jednego ze swoich największych proroków. Widzimy jak Nowy Testament, tłumaczony na j. hebrajski jest rozpowszechniany wśród Żydów. Odbywa się tam wiele niesekciarskiej ewangelizacji w celu przebudzenia ich do uznania swojego błędu związanego z odrzuceniem Jezusa oraz w pomaganiu im do dostrzeżenia, że jest On Mesjaszem, przepowiedzianym w Starym Testamencie. Chwalebne rezultaty wynikające z powrotu Izraela do łaski Pana są ukazane w Rzym. 11:12, 15, 16; Ezech. 16:46-63.