Sztandar Biblijny nr 204 – 2005 – str. 28
Rozważmy pokrótce kilka aspektów związanych z tematem zmartwychwstania. Najpierw zadajmy sobie pytanie: Co oznacza słowo zmartwychwstanie? Niektórzy twierdzą, że oznacza ono akt wzbudzenia ze śmierci. Jest to prawdą, jednak zupełne znaczenie jest głębsze, inaczej Jezus nie byłby pierwszą osobą, która doświadczyła zmartwychwstania. Słowo zmartwychwstanie pochodzi z greckiego słowa anastasis i kiedy dotyczy ludzkości oznacza stopniowe powstawanie, krok po kroku, z upadłego stanu do doskonałości na obraz Boga, jakim był Adam przed upadkiem (1Kor. 15:21, 22; Dz. 24:15).
Rzeczywiście, potrzeba zmartwychwstania ze śmierci wynika z Adamowego grzechu nieposłuszeństwa, który pogrążył jego, a przez dziedziczenie cały ród, z doskonałości w grzech, niedoskonałość i śmierć. Jednak Bóg dostarczył odkupienie z tych warunków przez ofiarę i sprawiedliwość Chrystusa, tak więc we właściwym czasie – podczas Królestwa Wieku Tysiąclecia – cała ludzkość otrzyma sposobność doświadczenia zupełnego zmartwychwstania.
Inną błędną myślą jest przekonanie, że ludzkość powróci w tych samych ciałach, w jakich została złożona do grobu. Pismo Święte naucza, że ciało, które powstaje w zmartwychwstaniu nie jest ciałem, które zostało pochowane (1Kor. 15:35-37).
Przy końcu tysiącletniego Królestwa, udoskonalony rodzaj otrzyma ostatnią sprawdzającą próbę i tym, którzy udowodnią wierność, będzie dany przywilej wejścia w następujące potem wieczne Wieki chwały i nieprzerwanej radości w obfitości błogosławieństw Bożych na udoskonalonej ziemi.
Różne rodzaje zmartwychwstania
Wymienimy różne rodzaje zmartwychwstania. Pierwszym jest zmartwychwstanie Kościoła. Jego zmartwychwstanie jest nazwane pierwszym zmartwychwstaniem (Obj. 20:6; 1Tes. 4:16, 17) i jest ono zmartwychwstaniem do Boskiej natury (2Piotra 1:4; 1Jana 3:2). Następnym z kolei jest zmartwychwstanie Wielkiego Grona (Obj. 7:9-17; Ps. 45:15, 16) i jest ono zmartwychwstaniem do natury duchowej. Po nim jest zmartwychwstanie Starożytnych i Młodocianych Godnych (Żyd. 11:40), które także udziela zmartwychwstania do życia, zmartwychwstanie sprawiedliwych (Jana 5:28, 29; Dz. 24:15, ale do doskonałej ziemskiej, ludzkiej natury. Po tym zmartwychwstaniu mamy zmartwychwstanie świata, to, które obecnie rozważamy. Zmartwychwstanie świata nazwane jest zmartwychwstaniem niesprawiedliwych (Jana 5:28, 29; Dz. 24:15; Izaj. 25:6-8), a nazwane jest tak, ponieważ w obecnym życiu świat znajduje się w stanie nieusprawiedliwionym.
ZBADANIE PRZYPOWIEŚCI 26:20
P: W Przypowieściach 26:20 czytamy: „Gdy nie staje drew, gaśnie ogień, tak gdy nie będzie klatecznika, ucichnie zwada.” Proszę o wyjaśnienie tego wersetu.
O: Powyższy werset zawiera poważną lekcję etyczną dla ludu Pana. Pisarz wzmacnia tę naukę przez zastosowanie zwykłej ilustracji. Ten, kto roznieca ogień wie, że kiedy zabraknie drewna, to wygaśnięcie ognia jest tylko kwestią czasu. Ta zasada jest przedstawiona w naszym wersecie: Jeżeli nie będzie plotkarza, spór szybko się zakończy.
Kim jest plotkarz? Słownik The American Heritage Dictionary of the English Language definiuje taką osobę w ten sposób: „Ten, kto rozsiewa złośliwe [nikczemne] pomówienia lub plotki”. Z drugiej strony słowo spór może być najlepiej zrozumiane przez podanie niektórych synonimów, takich jak sprzeczka czy kłótnia. Czy my wszyscy nie bywamy świadkami sprzeczek, walk i kłótni, czasami zaciętych, a nawet gwałtownych, wzniecanych często przez jednego plotkarza lub osobę kłótliwą? Jaką szkodę wyrządza to stosunkom rodzinnym, w miejscu pracy i w innych związkach międzyludzkich.
Lecz jakże niebezpieczny jest ten stan, kiedy występuje wśród ludu Bożego! Złe skutki często przynoszą szkodę naszym chrześcijańskim łaskom charakteru i szkodzą naszej chrześcijańskiej jedności w rodzinie Bożej.
3 Mojżeszowa 19:16 ostrzega: „Nie będziesz chodził jako obmówca między ludem twoim; nie będziesz stał o krew bliźniego twego; Jam Pan.”
Psalm 15:1-3 opisuje cechy, które Pan pochwala: „Panie! któż będzie przebywał w przybytku twoim? Któż będzie mieszkał na świętej górze twojej? Ten, który chodzi w niewinności, i czyni niesprawiedliwość, a mówi prawdę w sercu swoim; Który nie obmawia językiem swoim, nic złego nie czyni bliźniemu swemu, ani zelżywości kładzie na bliźniego swego.”
Unikajmy tego ducha sporu, a napełniajmy się coraz bardziej duchem Bożej miłości.
BS '05,26-27