Sztandar Biblijny nr 204 – 2005 – str. 20

uczniowie zgromadzili na łamanie chleba” (Dz. 20:7 ). Oni nie dostrzegają faktu, że w czasach Apostołów łamanie chleba było często zdarzającą się potrzebą i że w żadnym z tych przypadków nie ma wzmianki o kielichu, który stanowił przecież tak samo ważny element w Wieczerzy, jak chleb. Ponadto, żadne z tych spotkań pierwszego dnia tygodnia, nie zostało nigdy nazwane „wieczerzą Pańską” lub w inny sposób, który prowadziłby nas do wniosku, że one były obchodzeniem wieczerzy.

NIEDZIELA DNIEM ZMARTWYCHWSTANIA

      Istnieje kilka powodów, dla których „Dzień Pański”, pierwszy dzień tygodnia, powszechnie zwany niedzielą, w swej „dziennej” części, od 6 rano do 6 wieczorem, nie byłby wcale odpowiedni na upamiętnianie Jego śmierci. Główny powód jest taki, że „pierwszy dzień”, czyli „Dzień Pański”, był ustanowiony i przyjęty jako upamiętnienie wydarzenia o wprost przeciwnym charakterze, mianowicie zmartwychwstania naszego Pana. Ustanowienie Pamiątki Jego śmierci miało miejsce po 6 wieczorem, a zatem w „nocy” i było nazwane „wieczerzą”, a nie śniadaniem (1Kor. 11:20, 23). Z drugiej strony, upamiętnienie Jego zmartwychwstania było obchodzone w porze dziennej. Pierwsze wydarzenie było nocą płaczu i smutku, podczas gdy drugie było porankiem radości i wesela, mówiącym, iż „wstał Pan prawdziwie.” Noc była typem czasu cierpienia Wieku Ewangelii, natomiast dzień był typem promiennego Dnia Tysiąclecia, w którym członkowie Ciała zmartwychwstali, bardzo wcześnie, na początku tego dnia i zostali wzbudzeni do duchowej sfery.

RADOSNE DOŚWIADCZENIE ŁAMANIA CHLEBA

      Gdy Jezus został wzbudzony z umarłych, On często, jeśli nie zawsze, ukazywał się uczniom „pierwszego dnia” tygodnia i w kilku przypadkach dał im się poznać przez sposób łamania chleba, podczas ich zwykłego posiłku. Co byłoby bardziej rozsądne niż przypuszczenie, że w celu zorganizowania Kościoła, oni przeznaczyli pierwszy dzień, jako szczególny dzień na wspólne spotkania ze sobą i z Panem, i że oni postanowili spożywać tego dnia wspólny posiłek, ponieważ przybywali z pewnych odległości, jak również dlatego, że przy takiej okazji Pan ukazał się im po raz pierwszy? Lecz ten dzień zawsze był dniem radości, natomiast noc, w której umarł, była nocą współczującego smutku. Okazuje się, że podczas panowania papiestwa utracono z pola widzenia właściwe obchodzenie Wieczerzy Pańskiej oraz chrztu. Niewątpliwie uczyniono tak, aby umożliwić tym, którzy byli na łożu śmierci, podanie „tak zwanych sakramentów”, które jak sądzono, miały uchronić umierającą osobę przed piekłem, pomóc w wydostaniu się z czyśćca, itd. Ogół protestantów nie przykłada wielkiej wagi do tego tematu, używając słów „ilekroć pić będziecie” (1Kor. 11:25), jako pozwolenia do obchodzenia Wieczerzy Pańskiej w każdym dogodnym czasie. Słowa Jezusa w rzeczywistości znaczą: Tak często, jak wy, moi uczniowie (wszyscy z was, którzy jako Żydzi jesteście przyzwyczajeni do corocznego obchodzenia typicznej Paschy, raz w roku, w nocy 14 Nisana), obchodźcie tę Wieczerzę paschalną, czyńcie to na pamiątkę – nie typu, lecz antytypu – Moją. Nie twierdzimy, że przez obchodzenie niezgodne z czasem popełnia się grzech, lecz uważamy, że obchodzenie Wieczerzy, w takim czasie, jak została ustanowiona przez Jezusa, w miejsce corocznej Wieczerzy Paschalnej, jest najbardziej właściwe i upamiętniające.

      Powyżej podaliśmy zwięzły opis na temat Pamiątki. Jako dalszą pomoc w przygotowaniu się do uczestnictwa w niej, proponujemy naszym czytelnikom przestudiowanie XI rozdziału z VI tomu Wykładów Pisma Świętego, pt. „Wielkanoc nowego stworzenia.” Niech Pan obficie pobłogosławi nasze przygotowanie i uczestnictwo w zbliżającej się Wieczerzy Pańskiej!

ŚWIĘTOWANIE PASCHY PRZEZ WSPÓŁCZESNYCH ŻYDÓW

      Jak już zostało wykazane, Pamiątkowa Wieczerza ustanowiona przez Jezusa w celu corocznego upamiętniania Jego jako Baranka Bożego, który „gładzi grzech świata” (Jana 1:29, 36), naszego Baranka, była wprowadzona w miejsce typu corocznej żydowskiej Wieczerzy Paschalnej, która upamiętniała obchodzenie oryginalnej Paschy w Egipcie. Podczas wielu wieków od ustanowienia obchodzenia biblijnej Paschy w Prawie Mojżeszowym, a nawet od czasu gdy antytyp zastąpił typ, Żydzi nadal obchodzą coroczną Paschę. Jezus powiedział, że oni unieważniają Słowo Boże przez tradycję (Mar. 7:8, 9, 13). Niektóre z takich tradycji zostały połączone z corocznym obchodzeniem Paschy. Poniższy list (napisany do gazety), który zawiera opis współczesnego obchodzenia żydowskiej Paschy, może się okazać interesujący dla naszych czytelników: