Sztandar Biblijny nr 203 – 2005 – str. 10

z powodu upadku Adama, metodę, która objawi sprawiedliwość Jego wyroku i niezmienność Jego postanowień, a ponadto pozwoli tym, którzy cierpią z powodu grzechu, aby mądrze wykorzystali swe doświadczenie i powrócili do harmonii ze Stwórcą oraz posłuszeństwa wobec Jego sprawiedliwych oraz mądrych praw i przepisów. Ten Boski Plan, przez który Bóg mógł pozostać sprawiedliwy i niezmienny w Swej postawie wobec grzechu i grzeszników, a jednak uwolnić ich od kary za grzech (śmierci i niełaski) jest oznajmiony przez Świętego Pawła w Rzym. 3: 24-26. Krótko mówiąc, ten plan przewidywał, że inny doskonały człowiek, który przez posłuszeństwo Boskiemu prawu dowiedzie Swej godności wiecznego życia, może, przez dobrowolną ofiarę ze Swego życia, którego tym sposobem okazał się godny, odkupić utracone życie Adama i jego potomstwa, które straciło życie przez niego, ponieważ jest napisane, „w Adamie wszyscy umierają” i „przez jednego upadek na wszystkich ludzi przyszła wina ku potępieniu” (1Kor. 15:22; Rzym. 5:12, 18).

      Ponieważ w ten sposób potępienie śmierci spadło na wszystkich ludzi i ponieważ inny człowiek, nowo stworzony i niedoświadczony tak jak Adam, choć umieszczony w podobnych korzystnych warunkach, byłby tak samo podatny na upadek, Bóg obmyślił wspaniały plan przeniesienia Swego jednorodzonego Syna z duchowej do ludzkiej natury, tym samym zapewniając człowieka nadającego się na ofiarę – Człowieka, Chrystusa Jezusa, który dał samego siebie na okup za wszystkich.” ,Chociaż był bogaty [choć posiadał niebiańską chwałę u Boga, honor oraz bogactwa mądrości i mocy, zarówno ponad aniołów jak i ludzi], jednak dla was stał się ubogi [poniżając Siebie do niższej natury, natury ludzkiej, stając się posłusznym aż do śmierci], abyście przez jego ubóstwo stali się bogaci” (1Tym. 2:5, 6; 2Kor. 8:9, KJV). Zatem ten pierwszy stworzony, „pierworodny wszystkich rzeczy stworzonych” (Kol. 1:15) „początek stworzenia Bożego” (Obj. 3:14), ten, który znał Boski charakter dłużej, pełniej i bardziej gruntownie, niż każda inna istota – który rzeczywiście został uhonorowany jako główny, inteligentny i aktywny Przedstawiciel Jehowy w stwarzaniu aniołów jak również ludzi, ten, przez którego wszystko zostało stworzone i bez którego nic nie było uczynione (Jana 1:3; Kol. 1:16, 17) – tej wielkiej istocie, Premierowi Jehowy, następnemu po Nim w godności, zostało powierzone wielkie dzieło odkupienia i przywrócenia ludzkości do jej pierwotnego stanu.

JEZUS UMARŁ W CELU UWOLNIENIA CZŁOWIEKA

      Odkupienie ludzkości kosztowało Jezusa ofiarę ze Swego własnego życia, jako cenę okupu, z całym cierpieniem i samozaparciem, jakie się z tym wiązało. Przywrócenie ludzkości (tych, którzy okażą się godni – ktokolwiek zechce) będzie wymagać okazania Boskiej mocy w celu otworzenia więzienia śmierci, przełamania spowodowanych grzechem ograniczeń, takich jak uprzedzenie i przesądy oraz udzielenia wszystkim odkupionym najpełniejszej sposobności okazania czy wolą dobro, czy zło, sprawiedliwość czy grzech, prawdę czy błąd – zniszczenia wszystkich miłujących i czyniących niesprawiedliwość (Ps. 145:20) oraz rozwoju i udoskonalenia wszystkich, którzy wybiorą i umiłują życie pod jedynym warunkiem – sprawiedliwości (Ps. 37:34-40).

      Aby poznać Ojcowski plan i mieć przywilej współpracy w jego realizacji, należało go zrozumieć i radośnie zaangażować się w niego. Nasz Pan Jezus ochoczo pozbył się chwały wyższej natury, którą miał u Ojca jeszcze przed stworzeniem wszechświata (Jana 17:5; 2Kor. 8:9). On został „uczyniony ciałem” (Jana 1:14; Żyd. 2:9, 10, 14-18), stał się człowiekiem i gdy miał 30 lat, rozpoczął wielkie dzieło ofiary, ofiary z samego Siebie, w celu zniesienia grzechu pierwszego człowieka, aby przywrócić do życia Adama i jego rodzaj, umierając na ich korzyść, jako ich Odkupiciel. Płacąc Sprawiedliwości cenę za ich uwolnienie od Boskiego potępienia, Jezus zapewnił słuszne prawo unieważnienia wyroku potępienia ludzkości na śmierć, a stąd prawo do jej wzbudzenia i powrotu do życia oraz do wszystkiego, co zostało utracone przez grzech (Jana 5:21). On pragnie przywrócić wszystkich, którzy okażą się godni, a wykazanie kto jest godny wiecznego życia będzie celem tysiącletniego Dnia Sądu (1Tym. 2:4; 4:10; 1Jana 2:2; 2Piotra 3:9). Ten fakt, że misją naszego Pana na ziemi w pierwszym adwencie była śmierć za ludzkość, aby On mógł znieść skutki przestępstwa Adama i zapewnić prawo do wzbudzenia i przywrócenia jej do życia, jest wyraźnie stwierdzony przez Apostoła (Rzym. 5:6-12, 16-19, 21; 1Kor. 15:21-24).

„ZNAJOMOŚCIĄ SWOJĄ”

      Chociaż był kuszony pod każdym względem, podobnie jak my (Jego „bracia”), Pan ignorował Swą własną wolę (Łuk. 22:42; Jana 4:34; 5:30) oraz wszystkie sugestie ze strony innych, sprzeciwiające się Boskiemu planowi (Mat. 16:23; Łuk. 4:4, 8, 12)