Sztandar Biblijny nr 202 – 2004 – str. 181
w Nim jest zmartwychwstanie i żywot, i że On nie wzywa Łazarza z nieba ani z czyśćca, lecz jedynie z grobu (Jana 11:41-45).
To Sam nasz Pan oświadczył, że żaden człowiek nie wstąpił do nieba (Jana 3:13). Apostoł Piotr, wskazując na zmartwychwstanie naszego Pana, jak zostało przepowiedziane przez Proroka Dawida, mówi: „Nie zostawisz duszy mojej w piekle [szeol, hades, grób].” On wspomniał, że „Dawid nie wstąpił do nieba”, lecz nadal leży w swym grobowcu (Dz.Ap. 2:31, 34 KJV). Apostoł Paweł powiedział, że gdyby nie było zmartwychwstania umarłych, cała ludzkość byłaby stracona, nawet ci, którzy zasnęli w Chrystusie (1Kor. 15:17,18). Połączone wypowiedzi Pisma Świętego są w zgodzie z faktami, że Boski wyrok nałożony na nasz rodzaj jest wyrokiem śmierci, który dosięga wszystkich i że nadzieja dla każdego jest w wyniku ofiary naszego drogiego Odkupiciela, przez którą nastąpi ogólne zmartwychwstanie zarówno sprawiedliwych jak i niesprawiedliwych. Zmartwychwstanie umarłych daje do zrozumienia, że oni są martwi, a nie żywi (Dz.Ap. 24:15). Szatan i demony występują przeciw tej biblijnej prawdzie, oszukując ludzkość i w rezultacie tego podtrzymując doktryny o czyśćcu i mszach za umarłych, prowadzące wielu do bluźnienia świętego Boskiego imienia przez wierzenie, że umarli znajdują się gdzieś w mękach, tym samym zaślepiając umysły i serca ogromnej większości ludzi, nawet w cywilizowanych krajach. Nawet w cywilizowanych krajach ludzie boją się Boga z powodu tego błędnego przedstawienia prawdy i dlatego nie mogą w pełni miłować Go i cenić. To oszukańcze dzieło szatana i zastępów jego demonów postępuje, powodując wiele fatalnych okoliczności. Oni propagują wszystkie rodzaje grzechu i prawdopodobnie wielu psychicznie chorych kryminalistów jest opętanych przez demony.
PANOWANIE GRZECHU I ŚMIERCI
Kiedy obserwujemy liczne błędne wierzenia i zdegradowany moralny stan społeczeństwa nie tylko w odniesieniu do narodów pogańskich, lecz także do tych, które określamy jako „narody chrześcijańskie”, rozpoznajemy jaki wpływ wywiera szatan i jak słaby jest człowiek w jego rękach. Tylko w takiej proporcji, w jakiej Słowo i duch Boży udzielają oświecenia i siły, w takiej mierze można zyskać uwolnienie z szatańskich sideł. Apostoł przypomina nam o przebiegłości przeciwnika: „Albowiem zamysły jego nie są nam tajne”, i o jego chytrze obmyślonych kłamstwach (2 Kor. 2:11). On oświadcza, że szatan jest bogiem czy władcą tego świata, z racji podstępu, którego
| Nasz Pan nawiązując do zgromadzenia Kościoła w czasie Jego drugiej obecności oraz kresu obecnych instytucji przy końcu tego Wieku, mówi, że jeśli gospodarz (szatan) wiedziałby, o której godzinie przyjdzie złodziej, zachowałby czujność i podjąłby środki w celu uniemożliwienia splądrowania jego domu i sprzętów. |
się dopuścił, zaślepiając umysły ludzi w odniesieniu do światła prawdy. On zapewnia nas, że jako chrześcijanie my nie tylko walczymy z ciałem i krwią, z ludzką naturą, lecz poza tymi przeciwnikami prawdziwego Kościoła, jest mądrość i przebiegłość wielkiego przeciwnika i jego licznych agentów. On mówi, że my zmagamy się nie tylko z ciałem i krwią, lecz ze złymi duchami, które są wysoko (Efez. 6:12; 2Kor. 4:4).
Kiedy nasz Pan zaczął usuwać zasłonę ignorancji i udzielać oświecenia, wprowadzając wynalazek druku, a później różne formy środków transportu i komunikacji, przeciwnik jest bardziej zapracowany niż przedtem. Ponieważ jest księciem ciemności, wszystkie z jego oszukańczych dzieł wobec ludzkości są wspierane przez ignorancję, ciemność i warunki pogrążenia w mrokach barbarzyństwa – tak więc wszystko, co zmierza do podniesienia zasłony ciemnych wieków, zdąża do uwolnienia ludzkości z szatańskich sideł ignorancji, przesądów i podstępu. W jednej ze swych przypowieści nasz Pan przedstawia szatana jako gospodarza obecnego czasu, a cały świat jako jego domostwo czy posiadłość, którą zarządza. Ten obraz jest zbliżony do apostolskiego opisu szatana jako księcia i boga lub władcy tego świata. Nasz Pan, nawiązując do zgromadzenia Kościoła w czasie Jego drugiej obecności oraz kresu obecnych instytucji przy końcu tego Wieku, mówi, że jeśli gospodarz (szatan) wiedziałby, o której godzinie przyjdzie złodziej, zachowałby czujność i podjąłby środki w celu uniemożliwienia splądrowania jego domu i sprzętów. Zatem wiele rzeczy związanych z drugim przyjściem naszego Pana pozostało ukrytych, aż do właściwego czasu ich wypełnienia.
CHRYSTUS WYPĘDZA SZATANA
Nasz Pan wskazuje, że Jego pierwszym dziełem jest związanie mocarza (szatana), a następnie zniszczy jego sprzęty – obali jego zarządzenia i instytucje, które pod wieloma względami są zwodnicze. Przez to obalanie, nasz Pan jako nowy Król może przynieść wszystkim niewolnikom grzechu i ciemności światło i błogosławieństwa od tak dawna