Sztandar Biblijny nr 201 – 2004 – str. 175

—————
w ramce

 – MYŚL MIESIĄCA –

„Wasz Ojciec dokładnie wie czego potrzebujecie, zanim poprosicie Go o to!” – MATEUSZA 6:8, Żywa Biblia –

      Nasze błagania, prośby i wołania do Pana, powinny zatem być zanoszone o uświęcenie serca, o większą miarę Jego ducha, o duchowy pokarm, odświeżenie i siłę. Jeśli chodzi o ziemskie rzeczy, On wie, co byłoby dla nas jako chrześcijan najlepsze i powinniśmy pozostawić te sprawy Jemu.

      Nie wiemy w jaki sposób, w jakim czasie czy w jakim miejscu nasze potrzeby mogą być najlepiej zaspokojone i powinniśmy powstrzymywać się od udzielania Panu szczególnych wskazówek. Wystarczające jest, abyśmy pamiętali, że nasz Niebiański Ojciec zna każdy ich szczegół i nie byłby zadowolony widząc nas, jak domagamy się od Niego rzeczy, których On nie uznał za stosowne nam udzielić, ponieważ to byłoby przykładem powątpiewania z naszej strony – obawy, że On mógł zaniedbać spełnienia Swej obietnicy wyrażonej przez Apostoła Pawła: „Bóg mój napełni wszelką potrzebę waszą według bogactwa swego chwalebnie przez Jezusa Chrystusa” (Filip. 4:19).

Modlitwy celem jest
Zesłanie błogosławieństw, które Bóg zamierzył.
Zawsze winien modlić się chrześcijanin,
Jeśli blisko źródła łaski żyje.

——————

—————
w ramce

TOMASZ – KTÓRY WĄTPIŁ

      POWOŁANIE TOMASZA DO APOSTOLSTWA nie jest zapisane w Biblii, chociaż jest wymieniony wśród Dwunastu przez Mateusza 10:3, Marka 3:18, Łukasza 6:15. Jego imię w języku hebrajskim znaczy „bliźniak”, a jego grecki odpowiednik Dydymus, ma to samo znaczenie.

      Z jego niechęci do uznania faktu zmartwychwstania Jezusa, bez namacalnego dowodu, powstało popularne wyrażenie „niewierny Tomasz.” On był nieobecny podczas wcześniejszego ukazywania się Jezusa po zmartwychwstaniu i myślał, że jego bracia okłamali go. „Jeśli nie ujrzę w ręku Jego znaków gwoździ… a nie włożę ręki mojej w bok Jego, nie uwierzę.”

      Już dłużej nie wątpił

      Osiem dni później, gdy Tomasz razem z innymi znajdował się w zamkniętym pokoju, Jezus pojawił się wśród nich, pozdrowił ich i zwracając się do Tomasza, zaspokoił jego obawy i udzielił mu napomnienia „nie bądź niewierny, ale wierny.” Znamienna odpowiedź Tomasza wskazywała na jego zupełne przekonanie: „Panie mój i Boże mój!”

      Jego praktyczny, przyziemny umysł, miał trudności w zrozumieniu znaczenia Pańskich słów skierowanych do nich trochę wcześniej, na temat miejsca, które Pan ma dla nich przygotować. „Panie, my nie wiemy dokąd idziesz, więc jak możemy znać drogę?” (Jana 14:5, Nowa Angielska Biblia). Niemniej jednak Tomasz wykazywał wielką gotowość działania według swych przekonań, jak wtedy, gdy Jezus zaproponował udanie się z powrotem do Judei, gdzie ostatnio Żydzi usiłowali Go ukamienować. Tomasz powiedział do swych towarzyszy, „Pójdźmy i my, abyśmy z Nim pomarli” (Jana 11:16).

      Przykład dla krytycznych

      Wybierając osobę, która miała naturalne skłonności w kierunku ostrożności – która była raczej krytyczna niż łatwowierna, Pan przez cały Wiek Ewangelii pozwolił odczuć wielu osobom, że ich niezdolność do przejawiania wiary z łatwością, nie jest przeszkodą dla ich nadziei „przyjęcia w umiłowanym” (Efez. 1:6, KJV).

      Nie mamy pozostawionych wyraźnych zapisów na temat działalności Tomasza po wydarzeniach związanych z ukrzyżowaniem i Pięćdziesiątnicą. Wczesny chrześcijański pisarz, Orygenes (185-254) podaje, że Tomasz głosił w Parthii, a Jerome (340-420) pisze, że Tomasz służył w Persji. Późniejsze tradycje mówią, że usługiwał w Indiach, a „Chrześcijanie Św. Tomasza z Malabaru” uważają Tomasza za swego założyciela, miejsce kultu niedaleko Madrasu wskazując jako miejsce jego męczeńskiej śmierci.

      Obecnie, poza wszelką „wątpliwością”, Tomasz przebywa razem ze swym Panem w miejscu przygotowanym dla niego.
——————