Sztandar Biblijny nr 200 – 2004 – str. 147
„Zapłatą za grzech jest śmierć”, i śmierć, wieczne zniszczenie, byłaby udziałem każdego z nas, nawet jeśliby pokutował, gdyby nie wielkie Boskie miłosierdzie udzielone nam przez Chrystusa – „ale dar z łaski Bożej jest żywot wieczny w Chrystusie Jezusie, Panu naszym” (Rzym. 6:23). Boską propozycją nie jest zbawienie ludzi w ich grzechach, lecz zbawienie ich od ich grzechów (Mat. 1:21) – i w tym celu, w Swej wielkiej miłości, Bóg posłał Swego jednorodzonego Syna, Jezusa, na świat, aby cierpiał i umarł sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby nas przywiódł do Boga” (1Piotra 3:18). „Inie ma w żadnym innym zbawienia; albowiem nie ma żadnego [żadnego innego – KJV] imienia pod niebem, danego ludziom, przez którebyśmy mogli być zbawieni” (Dz. 4:12). Jezus jest Tym, „którego Bóg wystawił ubłaganiem [zadośćuczynieniem] przez wiarę we krwi jego, ku okazaniu sprawiedliwości swojej przez odpuszczenie przedtem popełnionych grzechów” (Rzym. 3:25, 26). Apostoł Jan również stwierdza, że Chrystus ,jest ubłaganiem za grzechy nasze [Kościoła], a nie tylko za nasze, ale też za grzechy całego świata” (1Jana 2:2).
POŚWIĘCENIE SIĘ BOGU
Jeśli przyjęliśmy łaskę Bożą, zbawienie udzielone za pośrednictwem Jezusa, i w wierze w Niego i w Jego okupową ofiarę przychodzimy do Boga w modlitwie, z prośbą o odpuszczenie naszych grzechów na tej podstawie, to możemy mieć zapewnienie, że jesteśmy usprawiedliwieni przez wiarę, a będąc „usprawiedliwieni z wiary, pokój mamy z Bogiem przez Pana naszego Jezusa Chrystusa” (Rzym. 5:1). Jednakże, to nadal nie jest koniec przygotowania naszych serc dla Pana. Następnym krokiem jest poświęcenie, czyli oddanie naszego życia Bogu i służbie dla Niego, jak Apostoł Paweł zachęca: „Proszę was tedy, bracia! Przez litości Boże, abyście stawiali ciała wasze ofiarą żywą, świętą, przyjemną Bogu, to jest, rozumną służbę waszą” (Rzym. 12:1). To oznacza podążanie za przykładem Jezusa w rezygnacji z naszej własnej woli i przyjęciu woli Bożej jako siły kierującej naszym życiem (Żyd. 10:7). To znaczy, że odtąd nie będziemy postępować zgodnie z cielesnymi upodobaniami, lecz według ducha. Dla tak postępujących nie ma żadnego potępienia (Rzym. 8:1, 9).
Jedynie przez podjęcie kroków pokuty, usprawiedliwienia przez wiarę i poświęcenia możemy stać się prawdziwymi chrześcijanami. A jeśli staliśmy się prawdziwymi Chrześcijanami i potem zboczyliśmy z drogi – jeśli staliśmy się mniej lub bardziej niedbali w naszym przymierzu pokrewieństwa z Bogiem, bardziej lub mniej niewierni w naszym poświęceniu, w rezygnowaniu z własnej woli, a czynieniu woli Bożej – to konieczna jest pokuta za nasze grzechy, staranie się o ich odpuszczenie na podstawie zasługi Chrystusa i odnowienie naszego poświęcenia. Ponieważ z powodu słabości naszego upadłego ciała, codziennie popełniamy wykroczenia, zarówno w tym co zaniechaliśmy zrobić, jak i w tym czego nie powinniśmy byli uczynić, dlatego codziennie powinniśmy się modlić „odpuść nam grzechy nasze” (Łuk. 11:4). Codziennie powinniśmy odnawiać przymierze pokrewieństwa z naszym Niebiańskim Ojcem i każdego dnia powinniśmy się starać, aby go wypełniać. Tym sposobem możemy pozostać prawdziwymi chrześcijanami.
—————
w ramce
Jak możemy czynić Boską wolę, jeśli jej nie poznamy? A jak możemy ją poznać, jeśli nie przez pilne studiowanie Biblii, Boskiego Słowa, w którym On objawia Swą wolę „Jego ludowi?
——————
DOSTOSOWANIE UMYSŁU
Gdy staliśmy się prawdziwymi chrześcijanami i codziennie zajmujemy się wypełnianiem naszego poświęcenia oraz rozwijaniem podobieństwa Chrystusowego, powinniśmy coraz bardziej poznawać, jaka jest Boska wola wobec nas. Bo jak możemy czynić Boską wolę, jeśli jej nie poznamy? A jak możemy ją poznać, jeśli nie przez pilne studiowanie Biblii, Boskiego Słowa, w którym On objawia Swą wolę Jego ludowi? „To jest wola Boża, wasze uświęcenie” (1Tes. 4:3, KJV). Jezus modlił się do Boga za Swoim Kościołem: „Uświęć ich przez prawdę Twoją. Słowo Twoje jest prawdą” (Jana 17:17, KJV). Powinniśmy być poświęceni (odłączeni dla Boga) i oczyszczeni „omyciem wody przez słowo” (Efez. 5:26). To uświęcenie ducha i wiara w Prawdę prowadzi do posłuszeństwa (2Tes. 2:13).
Nasz Pan wyjaśnia, że „Bóg jest Duch, a ci, którzy Go chwalą, powinni Go chwalić w duchu i w prawdzie” (Jana 4:24). Pan dokonuje tutaj rozróżnienia pomiędzy czczeniem w duchu i czczeniem w prawdzie. Możemy mieć Prawdę Słowa Bożego i wiedzieć dużo o Bogu i Jego planie, lecz jeśli nasze postępowanie nie jest w harmonii ze sprawiedliwością – to nie przychodzimy do Niego w duchu – we właściwej postawie serca – nasze czczenie nie zostanie przyjęte, niezależnie od tego jak dużo możemy wiedzieć. Z drugiej strony, ktoś może być poganinem i mimo to może mieć dużo ducha czci oraz czynić wielkie ofiary w szczerym oddaniu, lecz jego służba nie zostanie przyjęta przez Boga ani nie uczci Jego świętego imienia, jeśli nie będzie czyniona w harmonii z Prawdą. Liczni ludzie „gorliwość ku Bogu mają, ale nie według wiedzy” (Rzym. 10:2, KJV). Zatem jak ważne jest studiowanie Słowa Bożego, abyśmy mogli mieć zarówno intelektualne zrozumienie Prawdy, jak i serce skłonne do Prawdy – abyśmy mogli czcić Boga i służyć Jemu, zarówno w duchu jak i w prawdzie!