PRZYGOTOWANIE SERCA Do SŁUŻBY

Przygotujcie wasze serca PANU i służcie tylko Jemu – 1Sam. 7:3

      ZAWSZE powinniśmy doceniać Boską życzliwą łaskę – i w odpowiedzi na nią, niech nasze serca zwracają się ku Niemu z chwałą i dziękczynieniem za Jego czułe miłosierdzie i liczne błogosławieństwa. Spoglądając wstecz na nasze życie uznajemy, że popełniliśmy liczne błędy, zarówno przez czyny jak i przez zaniedbanie. Uczyniliśmy wiele rzeczy, których nie powinniśmy uczynić i zaniechaliśmy zrobienia tego, co powinniśmy. Jeśli nigdy nie przybliżyliśmy się do Boga w sposób przez Niego wyznaczony lub przyszliśmy do Niego, lecz mniej lub bardziej zboczyliśmy z drogi, teraz jest dobry czas na rozpoczęcie nowego życia – bo nigdy nie jest na to za późno. Nasz Niebiański Ojciec wypowiada te zachęcające słowa u Izajasza 66:2: „Wszakże Ja na tego patrzę, który jest utrapionego i skruszonego ducha, a który drży na słowo moje.”

POKUTA ZA GRZECH

      Pierwszą rzeczą do zrobienia w przygotowaniu naszych serc Panu jest pokuta za jakiekolwiek popełnione przez nas grzechy. Grzech jest pogwałceniem, wykroczeniem przeciw Boskiemu prawu (1Jana 3:4), niezależnie od tego czy w poważnej, czy w błahej sprawie; i nawet najmniejsze naruszenie Boskiego prawa czyni nas winnymi złamania go jako całości (Jak. 2:10). Prawdziwa pokuta znaczy dużo więcej niż zmianę z błędnej na właściwą wiedzę o grzechu i sprawiedliwości. Ona musi wynikać z serca (najskrytszych uczuć i emocji) jak również umysłu (intelektu).

      Dokładna analiza pokuty w stosunku do grzechu ujawnia, że ma ona siedem części, jak to jest wskazane w Piśmie Świętym:

      (1) umysłowe przekonanie o grzechu (Jana 8:9)

      (2) smutek serca z powodu grzechu (Łuk. 10:13)

      (3) nienawiść do grzechu (5Moj. 7:26)

      (4) zaniechanie grzechu (Przyp. 28:13)

      (5) wyznanie grzechu (2Sam. 24:10)

      (6) zadośćuczynienie za grzech (3Moj. 5:15, 16)

      (7) opozycja do grzechu (Rzym. 7:15, 19, 23).

      W dodatku do tych siedmiu odrębnych części pokuty w stosunku do grzechu, ona ma także trzy części odnoszące się do sprawiedliwości. Dlatego prawdziwa pokuta obejmuje także:

      (1) miłość do sprawiedliwości (Ps. 51:1-17)

      (2) praktykowanie sprawiedliwości (Dz. 26:20)

      (3) bój o sprawiedliwość (2Kor. 7:10, 11).

      Jeśli praktykujemy taką pokutę, zarówno w jej częściach odnoszących się do grzechu, jak i do sprawiedliwości, czynimy dobry postęp w przygotowaniu naszych serc Panu. Jednakże pokuta nie jest końcem tego przygotowania – to jest zaledwie początek. Tym, co w najlepszym wypadku pokuta może dokonać, jest oczyszczenie nas w pewnej mierze z mocy grzechu. Ona nie może oczyścić nas od winy czy potępienia grzechu. Nikt, niezależnie od tego jak będzie pokutował, nie może otrzymać Boskiej łaski wiecznego życia, jeśli oprócz tego nie podejmie dalszych kroków.