Sztandar Biblijny nr 199 – 2004 – str. 139

w prawdzie” (Ps. 96:13; 98:9), by podnieść ich z długotrwałej deprawacji i dać im w dziedzictwo ziemię spustoszoną przez zabobony, ignorancję i błąd, żeby mówić „więźniom [niewolnikom śmierci przebywającym w więzieniu śmierci]: Wynijdźcie [Jana 5:28, 29; Izaj. 26:19; Dan. 12:2]; a tym, co są w ciemnościach: Okażcie się. Podle dróg paść się będą, a po wszystkich miejscach wysokich będą pastwiska ich … podle źródeł wód [Słowo Boże] powiedzie ich” (Izaj. 49:9, 10). Alleluja! Co za Zbawca!

      A spośród wezwanych i wybranych nie wszyscy dowiedli swojej wierności. Oblubienica, czyli Ciało Chrystusa, jest wierna zupełnie – „którzy są z nim [Jezusem, naszym Panam], powołani i wybrani i wierni” (Obj. 17:14)

WIELU WEZWANYCH, MAŁO WYBRANYCH

      P: Co oznacza stwierdzenie Jezusa: „Albowiem wiele jest wezwanych, ale mało wybranych” (Mat. 22:14)?

      O: To nie oznacza, jak niektórzy przypuszczają, że tylko niewielka liczba wybrańców otrzyma jakąś łaskę od Boga w przyszłości, a wszyscy pozostali z ludzkości będą przez wieczność męczeni. Musimy przeczytać ten werset w harmonii z kontekstem.

      Naród żydowski był najpierw wezwany, czyli zaproszony, na Wesele i Ucztę Weselną, lecz z wyjątkiem niewielu „prawdziwych Izraelitów” nie skorzystał z tego. Wówczas przesłanie Ewangelii wyszło na „gościniec”, idąc od jednego narodu pogańskiego do drugiego, aż wielu, w większym lub mniejszym stopniu, usłyszało wezwanie Wieku Ewangelii. Mimo to niewielu zwróciło uwagę na wezwanie i znalazło się w stanie wyborczym.

      A spośród wezwanych i wybranych nie wszyscy dowiedli swojej wierności. Oblubienica, czyli Ciało Chrystusa, jest wierna zupełnie – „którzy są z nim [Jezusem, naszym Panam], powołani i wybrani i wierni” (Obj. 17:14). „Wielka rzesza”, druga klasa duchowa, ostatecznie dowiodła swojej wierności, jednak nie w takim samym wysokim stopniu jak Maluczkie Stadko. Na koniec, jest jeszcze jedna klasa, która odstąpiła od obranej drogi tak daleko, że została całkowicie odrzucona i poszła na wtóra śmierć – wieczne unicestwienie -symbolizowaną w jeziorze ognia (Żyd. 6:4-6); Żyd.10:26-31, 39; Obj. 20:15; 21:8).

PAMIĄTKA I PEŁNIA KSIĘŻYCA

      P: Czy Pamiątka śmierci naszego Pana przypada zawsze podczas pełni księżyca?

      W tomie 6 Wykładów Pisma Świętego, na str. 594 jest napisane to, co zacytuję: „Ukrzyżowanie Jezusa nastąpiło, gdy księżyc był w pełni, a fakt, że zaraz potem zaczął zanikać wskazywał, że naród Izraelski ściągnął na siebie przekleństwo i jako naród, począł zanikać, został do czasu odrzucony przez Boga, co było wyobrażone w zmniejszaniu się księżyca.”

      W 2004 roku obchodziliśmy Pamiątkę po godz. 18.00 wieczorem, w dniu 2 kwietnia (co odpowiada początkowi 14 Nisan). Zgodnie z powyższą informacją, księżyc powinien znajdować się w pełni 3 kwietnia o godz. 15.00 (w czasie, który zgadza się z śmiercią naszego Pana), jednak wówczas księżyc nie znajdował się w pełni, lecz dopiero po prawie dwóch dniach – 5 kwietnia po południu. W jaki sposób tę, wydawałoby się, rozbieżność można pogodzić?

—————
w ramce

      A pośród wezwanych i wybranych nie wszyscy dowiedli swojej wierności. Oblubienica, czyli Ciało Chrystusa, jest wierna zupełnie – „którzy są z nim [Jezusem, naszym Panem], powołani i wybrani i wierni” (Obj.17:14)
——————

      O: To pytanie naprawdę zostało przyjęte z wdzięcznością i wielkim zainteresowaniem. Autor Wykładów Pisma Świętego, tom 6, został prawdopodobnie wprowadzony w błąd przy rozważaniu jako autorytatywnych wypowiedzi zawartych w Encyklopedii McClintocka i Stronga. Ta wypowiedź, która jest również zacytowana w tomie 6 Wykładów Pisma Świętego na str. 596 brzmi: „… rok żydowski jest rokiem księżycowym i 14-ty Nisan zawsze przypada podczas pełni”. Chociaż zazwyczaj Encyklopedia McClintocka i Stronga jest poważnym autorytetem, to w tej wypowiedzi jest popełniony błąd, ponieważ 14 Nisan właściwie nie może być pełni.

      Jeżeli nie występuje aberracja (nieznaczne odchylenie ruchu księżyca) w cyklu księżycowym w nastaniu nowiu i pełni w tym samym miesiącu, to między tymi dwoma wydarzeniami jest dokładnie 14 % dnia (między nowiem i pełnią). W takich przypadkach pełnia księżyca nie może nastąpić wcześniej niż po południu 15 Nisan – około osiemnastu godzin od zakończenia się 14 Nisan. Oczywiście, aberracje mogłyby spowodować to, że pełnia księżyca wypadłaby 14 Nisan, i czasami tak się zdarza.

      BS '04,138-139