PYTANIA BIBLIJNE

WYJAŚNIENIE PSALMU 45:17

      P: Co oznacza Psalm 45:17? – „Miasto ojców twych będziesz mieć synów twych, których postanowisz książętami po wszystkiej ziemi.”

      O: Z Listu do Żydów 1:8,9 wiemy, że Ps.45 proroczo odnosi się do naszego Pana Jezusa Chrystusa. To o Jego „ojcach”, przodkach, wspomina werset 17 – o Abrahamie, Izaaku, Jakubie, Dawidzie i innych. Zamiast pozostawania Jego Ojcami, staną się Jego dziećmi, ale jak i kiedy nastąpi ta zmiana?

      Spójrzmy najpierw na historię naszego Starego Testamentu. Patriarchowie i prorocy, szczególnie ci z linii genealogicznej naszego Pana, przez Jego matkę Marię, dużo wcześniej byli zaszczyceni tytułem „ojców” – przodków Chrystusa. Mesjasz, sprawiedliwa latorośl, miał pochodzić z korzenia Dawidowego (Jer. 23:5,6) – Mesjasz byłby synem Dawida (Mat. 22:42-45). Jednak żaden z nich nie miał życia w rzeczywistym znaczeniu tego słowa, ponieważ oni wszyscy byli członkami rodzaju potępionego na śmierć.

      Jezus przyjął na siebie ludzką naturę tożsamą z nasieniem Abrahama i Dawida i dał swoje życie jako ofiarę Okupu za ojca Adama i całe jego potomstwo – cały świat ludzkości. Ludzka zasługa Jezusa będzie we właściwym czasie zastosowana nie tylko za świat w ogólności, ale i za tych jego przodków według ciała. On kupił wszystkich i nikt nie może otrzymać życia (doskonałego i wiecznego), jedynie przez Niego – „Kto wierzy w Syna, ma żywot wieczny; ale kto nie wierzy Synowi, nie ogląda żywota” (Jana 3:36). Stąd Abraham, Izaak, Jakub, Dawid i wszyscy prorocy muszą otrzymać życie wieczne od Chrystusa albo wcale.

      Chrystus jako Ojciec i Dawca życia

      Jezus jako „Drugi Adam” (1Kor. 15:45-49) odrodzi do życia i sprawiedliwości tych z rodzaju ludzkiego, którzy okażą się posłuszni (Dz. 3:19-21). Kiedy Drugi Adam da życie swoim przodkom, tym samym stanie się ich Ojcem. Lecz nasz tekst mówi dalej, że On uczyni ich książętami po całej ziemi. Kiedy to się stanie?

      Ponieważ Dawid nie wstąpił jeszcze do nieba (Dz. 2:34 zarówno on, jak i pozostali znajdują się w milczącym grobie aż do zmartwychwstania. Książętami, pomocnikami Króla w Jego tysiącletnim panowaniu staną się nie wcześniej, nim Jezus stanie się ich Ojcem, co nastąpi po ich zmartwychwstaniu. Nasz Pan Jezus i Jego Oblubienica będą wodzami w niebiańskiej fazie Królestwa, a ci książęta będą wodzami w ziemskiej fazie Królestwa.

PRZYMIERZE LUDU

      P: Kto jest tym, którego Bóg daje „za przymierze ludowi” (Izaj. 49:8; 42:6)?

      O: Jest nim Chrystus, po pierwsze Głowa, po drugie Ciało – sługa Boży, opisany w Izaj. 42; 49. Proroctwo Izajasza 42:6, 7; 49:8, 9 odnosi się do Chrystusa działającego podczas Wieków Ewangelii i Tysiąclecia (2Kor. 6:1, 2). Chrystus, Głowa i Ciało, będzie dany za (w interesie, żeby przypieczętować, ratyfikować, uczynić obowiązującym) przymierze ludu. Ten Posłaniec Przymierza (Mal. 3:1) przypieczętuje to przymierze (Przymierze Nowe), które będzie uczynione z naturalnym Izraelem – „z domem Izraelskim” i „z domem Judzkim” (Jer. 31:31-34; 32:40; 33:14; Ezech. 16:60-63; Żyd. 8:7-13). To nastąpi w czasie Drugiego Przyjścia Chrystusa, kiedy będzie ustanowiona ziemska faza Królestwa. O Kościele, członkach Jego Ciała jest powiedziane jako o uzdolnionych sługach Przymierza Nowego (2Kor. 3:6), i chociaż ono nie jest jeszcze zapieczętowane, to oni, między innymi, położyli swe życie za jego zapieczętowanie (Żyd. 9:16, 17).

      Przymierze Nowe

      To przymierze ludu jest Przymierzem Nowym, Przymierzem Restytucji, przez które Nasienie Abrahamowe (Gal. 3:8, 16, 29) będzie błogosławić „wszystkie narody ziemi” (1Moj. 12:3), „sądzić okrąg świata w sprawiedliwości, i narody