PYTANIA  BIBLIJNE

      P: Co to jest „maluczkie stadko”?

      O: Określenie „maluczkie stadko” można znaleźć u Łuk. 12:32 i wskazuje na ograniczoną liczbę tych, którzy odziedziczyliby Królestwo Boże w jego pierwszorzędnym znaczeniu. Należy pamiętać, że czas nawrócenia świata do Chrystusa należy jeszcze do przyszłości – w nadchodzącym Wieku Tysiąclecia.

      Gdyby Bóg próbował nawrócić świat podczas obecnego Wieku Ewangelii, lub Wieku Chrześcijańskiego, albo wcześniej, wydaje się, że doznałby całkowitego niepowodzenia. Populacja niechrześcijańska wzrasta znacznie szybciej niż liczba podających się za chrześcijan, a nawet ogromna większość spośród nich jest chrześcijanami jedynie z imienia. Jedynie niewielka część spośród miliardów na ziemi słyszała o Jezusie ze zrozumieniem, tak jak Pismo Święte wskazuje, że Jego imię jest jedynym imieniem, przez które ktoś może być zbawiony (Dz. 4:12). Dlatego niektórzy mogliby uznać, że perspektywa dla całej ludzkości jest rzeczywiście posępna.

      Jednak możemy być wdzięczni, że w nadchodzącym Wieku Tysiąclecia, nazywanym nieraz „czasami restytucji” (Dz. 3:19-21), wszyscy będą mieli pełną i prawdziwą sposobność poznania Chrystusa i powrotu do obrazu i podobieństwa ich Stwórcy jako istot ludzkich. Mamy świadectwo Jezusa, że nie tylko ci, którzy będą żyć, kiedy Jego Królestwo przyjdzie na ziemię, lecz także przebywający w grobach będą mieli te same chwalebne sposobności (Jana 5:25, 28, 29).

      Podczas obecnego wieku Ewangelii, od czasu Pierwszego Przyjścia Chrystusa, Bóg przeprowadza dzieło wyboru, czyli selekcji. Wyszedł do pogan, „aby z nich wziął lud imieninowi swemu” (Dz. 15:14). Tacy, odpowiadając w pełni na zaproszenie do „podjęcia swoich krzyży” i naśladowania Jezusa, są opisani w różny sposób:

      Oblubienica Chrystusowa (2Kor. 11:2; Obj. 21:2; 22:17), Małżonka Barankowa (Obj. 19:7), 144 000 (Obj. 7:4; 14:1-4), członkowie Jego Ciała (1Kor. 12:27; Ef. 1:22,23; 4:12), biorący udział wraz z Nim w Jego kielichu ofiarniczym (Mat. 20:22, 23), uczestnicy Jego Boskiej natury w zmartwychwstaniu (2Piotra 1:4), „powołani i wybrani i wierni” (Obj. 17:14) i współdziedzice z Chrystusem w Jego Królestwie, które wkrótce przyjdzie na ziemię (Obj. 20:4, 6).

      Pan w serdeczny sposób zwraca się do nich jako „maluczkiego stadka” (Łuk. 12:32), a my często nazywamy ich podobnie. To jest to „małe stadko”, które będzie miało wielki przywilej, wspólnie ze swoim Panem, przywracać i ostatecznie obdarzyć życiem wiecznym wszystkich pragnących i posłusznych spośród rodziny ludzkiej.

ŻYCIE I NIEŚMIERTELNOŚĆ

      P: Jaka jest różnica pomiędzy życiem i nieśmiertelnością?

      O: Jest bardzo duża różnica pomiędzy tymi dwoma określeniami. Wszyscy, którzy uzyskują nieśmiertelność mają wieczne życie, lecz nie wszyscy, którzy zdobywają życie wieczne, będą mieli nieśmiertelność, wznioślejszy i o wiele większy dar od Boga. Przez okupową ofiarę Jezusa On „zgładził śmierć” – przerwał jego panowanie nad człowiekiem – i wydobył na światło dzienne dwa zbawienia: życie wieczne w ogólności dla rodzaju ludzkiego oraz nieśmiertelność dla Kościoła. Słowo nieśmiertelny oznacza dużo więcej niż posiadanie mocy do życia wiecznego. Zgodnie z Biblią, miliony mogą się radować życiem wiecznym, lecz jedynie bardzo ograniczona liczba, 144 000 (Obj. 7:4; 14:1-4), Kościół, będzie nieśmiertelna.

      Słowo nieśmiertelny oznacza kogoś, kto nie jest śmiertelny – kogoś odpornego na śmierć i niezniszczalnego. Każda istota, której istnienie jest w jakiś sposób uzależnione od innych osób lub rzeczy, takich jak żywność, woda, światło, ogrzewanie i powietrze, nie jest nieśmiertelna. Pierwotnie nieśmiertelność była jedynie przymiotem Boga Jehowy, tak jak jest napisane: „… Ojciec ma żywot sam w sobie” (Jana 5:26) – Jego istnienie nie ma początku i nie jest podtrzymywane