Sztandar Biblijny nr 198 – 2004 – str. 117

Zachowując w umysłach myśli o okupie, teraz rozważymy ofiarę za grzech, pamiętając o zachowaniu odrębności i rozróżnienia pomiędzy tymi dwoma tematami. Ofiara za grzech wskazuje sposób udostępnienia okupowej ceny naszego Pana w celu przekreślenia grzechów całego świata. Ofiara za grzech nie wymaga tak długiego czasu na dokonanie swego dzieła jak okup. Zauważyliśmy już, że dzieło okupowe rozwija się przez prawie dwadzieścia stuleci i ono będzie w toku jeszcze przez prawie dziesięć stuleci, które obejmą Wiek Tysiąclecia (Obj. 20:4). Lecz ofiara za grzech będzie dokonana, zanim ludzkość zostanie wzbudzona z grobu, aby rozpocząć proces Restytucji podczas nadchodzącego wieku (Dz. 3:19-21). Wówczas Kościół będzie w chwale wraz ze swym Panem.

Ofiara za grzech w izraelskim Dniu Pojednania ukazuje nam tę samą ofiarę Jezusa, która stanowi cenę okupu, lecz z innego punktu widzenia. Ona pokazuje jak Bóg używa zasługi (wartości ofiary Chrystusa) do wykreślenia ludzkich grzechów. Aaronowa ofiara za grzech, w rzeczywistości składała się z dwóch ofiar – pierwszą był młody cielec, który był przedstawiony przez samego najwyższego kapłana, a jego krew była ofiarowana za rodzinę i -pokolenie najwyższego kapłana. Ona przedstawiała śmierć Jezusa i pierwsze użycie Jego zasługi za Kościół. W tym obrazie Pan pokazuje nam szczególne użycie wartości Jego ofiary jedynie za grzechy prawdziwego Kościoła; oraz że oni zostali uczynieni sprawiedliwymi przez Jego zasługę, zatem zostali przysposobieni, aby mieć z Nim udział w Jego ofierze.

Druga część ofiary za grzech

Druga ofiara za grzech typicznego Dnia Pojednania była ofiarowaniem tego, co było określane jako kozioł Pański, reprezentujący ofiarowanie się klasy Kościoła podczas Wieku Ewangelii. Opis mówi, że kozioł Pański był traktowany dokładnie w ten sam sposób jak cielec wskazując, że od prawdziwego Kościoła było wymagane ofiarnicze kroczenie śladami ich Pana aż do śmierci.

Powinniśmy pamiętać, że krew cielca nie była zastosowana za grzechy całego ludu, lecz za grzechy rodziny i pokolenia najwyższego kapłana – antytypicznie za Kościół. Powinniśmy także zauważyć, że w obrazie tej drugorzędnej ofiary za grzech, kozioł Pański nie był ofiarowany za te same osoby co cielec. Kozioł Pański reprezentujący ofiarę Kościoła był ofiarowany przez najwyższego kapłana jako drugorzędna część jego własnej pierwszej ofiary i jego zasługa nadawała się do zastosowania za cały lud, przynosząc pojednanie całemu narodowi.

—————
w ramce

W antytypie Najwyższy Kapłan, Jezus, dokończył swą własną osobistą ofiarę na Kalwarii. Czterdzieści dni później On wstąpił do nieba, pojawił się przed Ubłagalnią (Boską Sprawiedliwością) i przedstawił wartość swej ofiary – nie za świat, lecz za Kościół. Jak Apostoł pisze: „Okazał się przed obliczem Bożym za nami”, za Kościołem – nie za światem (Żyd. 9:24). Jest to w pełnej zgodności z tym, co właśnie dostrzegliśmy w typicznym obrazie.

Podczas Pięćdziesiątnicy Bóg zamanifestował przyjęcie tych poświęconych jednostek, które uznały Jezusa za Zbawiciela, przez spłodzenie ich do nowej natury wraz z niebiańskimi nadziejami i perspektywami. Te jednostki reprezentowane w „koźle Pańskim”, przez cały Wiek Ewangelii były ofiarowywane jako część ofiary Pana. To dzieło było kontynuowane, aż ostatni członek Ciała Chrystusowego okazał się wierny aż do śmierci.

Zasługa ceny okupu, która pierwotnie była zarezerwowana do zbawienia Kościoła, teraz jest dostępna w rękach Chrystusa, wielkiego Najwyższego Kapłana, jako ofiara za cały świat. Chociaż udział Kościoła w ofierze za grzech sam w sobie nie ma zasługi i ma wartość tylko wtedy, gdy opiera się na ofierze Chrystusa, ich Głowy, to następnym krokiem w Boskim programie będzie przedstawienie przez Pana Jezusa przed antytypiczną Ubłagalnią (przed Bogiem w niebie), krwi antytypicznego kozła Pańskiego (Kościoła), tak jak to uczynił z Jego własną krwią. Przez ten akt ofiara Jego Kościoła jest pokazana jako włączona w Jego własną ofiarę i stanowiąca jej część. Pan Jezus zastosuje ją za grzech wszystkiego ludu – pierwotny grzech całej ludzkiej rodziny.

W tym czasie Ojciec zwróci ku swemu Synowi, naszemu Panu Jezusowi, całą ludzką rodzinę, a ich grzechy związane z pierwotnym grzechem człowieka, zostaną w pełni odpuszczone. Wtedy Mesjańskie Królestwo, ustanowione w mocy i wielkiej chwale, rozpocznie swe działanie nad światem w celu uwolnienia ich z grzechu i śmierci do ostatecznego podniesienia do ludzkiej doskonałości wszystkich, którzy będą chętni i posłuszni prawom Jego królestwa.