Dla młodych czytelników

PŁONĄCY KRZEW

Mojżeszu! Mojżeszu! Ja posyłam cię do Króla Egiptu. Idź! Wyprowadź mój lud izraelski z Egiptu!

      Kiedyś Mojżesz był księciem w Egipcie, teraz pracował jako pokorny pasterz u swego teścia, Jetra, w ziemi madiańskiej. On często myślał o ludzie izraelskim, niewolnikach wielkiego Króla Egiptu, którego córka, Księżna, adoptowała go jako niemowlę i wychowała jako księcia, pomimo, że był Izraelitą. Lecz dlaczego Mojżesz opuścił pałac królewski?

      On sam wplątał się w kłopoty! On pamiętał dzień, kiedy widział Egipcjanina bijącego izraelskiego niewolnika i był tak oburzony, że zabił Egipcjanina i pogrzebał go w piasku. Jednak został zauważony i uciekł, aby uniknąć śmierci, od tamtego czasu pracując jako pasterz. Czy on w ogóle był w stanie pomóc Izraelitom? Czy Bóg wiedział jak okrutnie oni byli traktowani przez Egipcjan?

OCZYWIŚCIE, ŻE BÓG WIEDZIAŁ!

      Pewnego dnia Mojżesz zabrał trzody owiec na niższe zbocza Góry Synaj, gdy nagle zauważył ciernisty krzew w ogniu. Zdumiony, że krzew się nie spalił, podszedł, aby popatrzeć z bliska. Głos zawołał: „Mojżeszu! Mojżeszu!” – i on od razu wiedział, że to Bóg mówił. „Nie podchodź bliżej. Zdejmij buty – bo ziemia, na której stoisz, jest święta.” Mojżesz bardzo się przestraszył i zakrył swą twarz płaszczem.

      „Ja jestem Bogiem twych ojców – Abrahama, Izaaka, i Jakuba. Usłyszałem płacz mego ludu i wybawię ich z rąk ich okrutnych ciemiężycieli. Zatem, posyłam cię do Króla Egiptu. Poproś go, aby uwolnił mój lud. Wyprowadzisz ich z Egiptu do ziemi Chanaan, którą dawno temu obiecałem Abrahamowi i jego potomstwu.”

KIEDY BÓG PROSI, KTÓŻ MOŻE ODMÓWIĆ?

      Mojżesz nie chciał iść. On nie czuł się już jak książę i był nawet zadowolony z tego, że jest zwykłym pasterzem. Wymyślał jedną wymówkę za drugą, lecz Bóg odrzucił wszystkie te powody i obiecał okazać jego zdolności przez dokonanie wielkich cudów, które miały przekonać lud, jak również Króla Egipskiego, o Boskiej mocy.

      Mojżesz wciąż nie był pewny. „Proszę, Panie mój, poślij kogoś innego, ja nie mówię płynnie i oni nigdy mi nie uwierzą.” Wtedy Bóg się rozgniewał! „Dobrze. Poślę z tobą twego brata, Aarona, aby mówił.”

      W końcu Mojżesz został przekonany. On wyruszył do Egiptu wraz ze swą żoną, Zeforą i dwoma synami jadącymi na ośle. Aaron dołączył do nich po drodze, a ich wielki bój o uwolnienie Izraela jest oddzielną historią.

      Na temat gorejącego krzewu i Boskiego polecenia Mojżeszowi możesz przeczytać w 2Mojżeszowej 3:1-4:21.
* Jakie wymówki miał Mojżesz, aby nie pójść do Egiptu?
* Jakie dwa znaki dał Bóg Mojżeszowi, aby mógł udowodnić Izraelitom, że Bóg ukazał się jemu?
Odpowiedzi poszukaj na początku 4 rozdziału 2 Mojżeszowej.
BS,’04,80 UK

TOWARZYSTWO BIBLIJNE W INDIACH ŚWIĘTUJE DWÓCHSETLECIE SWEJ DZIAŁALNOŚCI       Ludzie tacy jak MAHATMA GANDHI i ABRAHAM LINCOLN rekomendowali Biblię z powodu jej moralnej głębi i inspirujących właściwości, mówi arcybiskup Pedro Lopez Quintana. Przewodnicząc obchodom dwóchsetlecia Towarzystwa Biblijnego Indii, powiedział:       „Teolodzy polecają Biblię, mówiąc, 'Czytajcie ją, abyście byli mądrzy, wierzcie jej, abyście byli zbawieni i praktykujcie ją, abyście byli uświęceni. Ta księga zawiera światło, które was poprowadzi, pokarm, który będzie was podtrzymywać i pocieszenie, które doda wam otuchy.'”       Indyjski oddział Towarzystwa przetłumaczył Biblię i niektóre jej części na 214 języków. Biblia jest dostępna w ponad 2.480 językach na całym świecie.       (Angielski Duchowny)

MYŚL MIESIĄCA ,Miłość… nie jest porywcza do gniewu”   (1Kor. 13:4, 5)       Jakkolwiek wrodzona deprawacja, dziedziczność i zaburzenia nerwowe mogą być powodem drażliwego usposobienia, małomówności czy przewrażliwienia, to jednak każde serce napełnione Pańskim Duchem musi prowadzić dobry bój przeciwko tym skłonnościom w sobie.       Nie można powiedzieć „to jest mój zwyczaj”, ponieważ wszystkie zwyczaje upadłej natury są złe. Obowiązkiem nowej natury jest przezwyciężanie starej natury i nic nie może być bardziej okazane rodzinie i przyjaciołom niż ta moc łaski miłości, która powinna czynić każde dziecko Boże łagodnie usposobionym.

poprzednia strona – następna strona