Sztandar Biblijny nr 195 – 2004 – str. 75
GŁÓWNE CELE WIEKU ŻYDOWSKIEGO
Pytanie: Jaki był cel Wieku Żydowskiego? I czy on się powiódł?
Odpowiedź: Wiek Żydowski był okresem w Boskim Planie, w którym Bóg zajmował się wyłącznie Żydami za pośrednictwem przymierza – Zakonu lub Przymierza Mojżeszowego – nazwanego tak, ponieważ Mojżesz był jego pośrednikiem. Ten Wiek rozpoczął się ze śmiercią Jakuba i trwał aż do śmierci Jezusa – okres 1845 lat.
Wiek Żydowski nie był niepowodzeniem. Wprost przeciwnie, on zakończył się sukcesem i dokonał wszystkiego, co Bóg zamierzył. Bóg zawsze dokonuje wszystkiego, czego zapragnie (Izaj. 46:9,10). Opozycja ludzi ani demonów nie może pokrzyżować pomyślnej realizacji Jego celów.
CELE WIEKU ŻYDOWSKIEGO
Bóg miał liczne cele w Wieku Żydowskim i wszystkie one zostały dokonane. Wy mienimy kilka z nich:
* On dostarczył pisemne objawienie swego Planu, o którym mówimy jako o 39 księgach Starego Testamentu. Jego objawienia Starego Testamentu zaczęły być spisywane przez Mojżesza na Górze Synaj w 1615 r. przed Chr., a ukończone przez Malachiasza około roku 400 przed Chr. Te objawienia były podawane w formie typów, które później stały się jaśniejsze dzięki Jego objawieniom podanym w Nowym Testamencie.
* Bóg wybrał lud, aby uczynić go kustoszami Jego pisanego Słowa udzielonego w czasie tego Wieku. Potomkowie Abrahama, Izaaka i Jakuba, którym Bóg dał Przymierze Abrahamowe, zostali wybrani na takich kustoszy (Rzym. 3:1, 2). Po wygnaniu oni z największą troskliwością strzegli Starego Testamentu, tak, że kiedy przyszedł czas na przeniesienie go pod zarząd Kościoła Wieku Ewangelii, Stary Testament został przekazany w całości.
* Bóg objawił, że nikt z upadłej ludzkości nie może doskonale zachować Boskiego Prawa, dlatego nikt nie mógł być godny wiecznego życia, a zatem wszyscy potrzebowali Zbawiciela (Rzym. 7:5-12, 24, 25). Chociaż Bóg już to wiedział, On pragnął tego dowieść przez rzeczywisty eksperyment. Zgodnie z tym, On wybrał lud – Izrael – i obdarzył ich licznymi korzyściami, jednak oni wciąż upadali z powodu swego nieposłuszeństwa i oziębłości. Jako rezultat tego, ich niepowodzenie wytworzyło w tych, którzy byli bardziej wierni, żarliwe pragnienie wybawienia przez Mesjasza.
* Bóg zamierzył objawić sprawiedliwość tego, kto wypełni Zakon. Lecz ponieważ nikt z upadłego rodu Adama nie mógł tego uczynić, Bóg posłał na świat swego jednorodzonego Syna, zrodzonego z żydowskiej matki. Ponieważ Bóg był Jego Ojcem, Jezus był doskonały. Jezus zachował swą doskonałość, która umożliwiła Mu doskonałe wypełnienie Zakonu i uprawniła Go do nagrody Zakonu – wiecznego życia na ludzkim poziomie. Zatem Jezus zyskał prawo przyznania tego błogosławieństwa wszystkim, którzy przyjmą Go przez wiarę.
* Bóg pozyskał pozostałych Starożytnych Godnych, ponieważ w poprzednich Wiekach nie zebrano ich wymaganej liczby, potrzebnej do pracy w Chrystusowym Królestwie Wieku Tysiąclecia oraz w wiekach chwały, które nastąpią potem. Niektórzy z bardziej wybitnych Godnych są wymienieni w Liście do Żydów 11.
* Przy końcu Wieku Żydowskiego Bóg zebrał wiernych Izraelitów, przez usługę Jezusa, Apostołów i ich współpracowników, i uczynił ich zaczątkiem Chrześcijańskiego Kościoła. Zebranie ich jest określane jako Żniwo (Jan 4:34-38). To dzieło rozpoczęło się chrztem naszego Pana i było kontynuowane przez 40 lat, aż do zakończenia w 69 roku, kiedy Jeruzalem zostało otoczone i w większej części zburzone przez armię rzymską, Izrael jako poddany naród został zniszczony, a jako lud rozproszony.
BS, '04,74-75