Dla młodych czytelników

NIE MA GO TUTAJ ON POWSTAŁ Z UMARŁYCH

      W tamten piątek po południu, kiedy Jezus został skazany na śmierć na krzyżu, Józef z Arymatei, zamożny obywatel i potajemny naśladowca Jezusa, poprosił gubernatora czy mógłby zabrać ciało Jezusa i pochować je we właściwy dla Żydów sposób.

      Józef posiadał duży ogród z wybudowanym nowym grobowcem, i kiedy strażnicy sprawdzili, że Jezus był rzeczywiście martwy, Józef i jego przyjaciel Nikodem owinęli ciało w płótno, namaścili i złożyli je do grobu.

      Żydowskie grobowce w tamtych czasach nie były podobne do grobów, które obecnie widzimy na cmentarzach. One zazwyczaj były żłobione w skalistych wzniesieniach i były wystarczająco duże, aby człowiek mógł stanąć w ich wnętrzu.

      Dwóch przyjaciół położyło delikatnie Jezusa na kamiennej płycie, okrywając Jego głowę i ciało lnianymi szatami. Oni nic więcej nie mogli zrobić ze względu na Sabat (sobotę) i dlatego zamierzali powrócić tam w niedzielę, aby przeprowadzić właściwy pogrzeb i ostatni raz oddać szacunek Nauczycielowi, którego tak bardzo miłowali.

      Oni położyli ogromny kamień, aby zapieczętować wejście do grobowca, lecz żydowskie władze nalegały, aby strażnicy trzymali straż przy grobie, żeby uczniowie Jezusa nie usunęli z grobu ciała, aby potem twierdzić, że On powstał z umarłych.

NIEDZIELNY RANEK

      Maria Magdalena i dwie inne kobiety widziały, gdzie Józef pochował Jezusa i planowały przyjść do grobu z wonnymi ziołami w niedzielny ranek. One wyruszyły kiedy jeszcze było ciemno. Idąc, przypomniały sobie o wielkim kamieniu, który zasłaniał wejście i zastanawiały się: „Któż nam odwali kamień?”

      Wyobraźcie sobie ich zdziwienie, kiedy odkryły, że kamień został odsunięty, a grób jest pusty! Wtem nagle pojawiło się dwóch mężczyzn ubranych w lśniące szaty. Maria i jej przyjaciółki bardzo się przestraszyły i uklękły na ziemi.

      „Dlaczego szukacie żyjącego między umarłymi?” zapytali mężczyźni. „Nie ma Go tu; On powstał z umarłych.”

      Z trudem wierząc w to, co usłyszały, kobiety pośpieszyły, aby opowiedzieć Piotrowi, Janowi i innym uczniom. Piotr i Jan wyruszyli od razu, biegnąc całą drogę. Jan przybył pierwszy (ponieważ był młodszy), pochylając się, aby zajrzeć do grobu i zobaczył, że był pusty. Piotr wbiegł prosto do wnętrza i przekonał się, że to prawda – Jezus jest żywy!

      Możesz przeczytać tę historię dla siebie w czterech Ewangeliach:

      Mateusza 27:57-28:8, Marka 15:42-16:8, Łukasza 23:50-24:12, Jana 19:38-20:18.

      Każdy z pisarzy pamięta tę historię trochę inaczej. Zwróć uwagę na te fakty, które się powtarzają i szczegóły różniące się w każdej Ewangelii.

ROSZCZENIA ODSZKODOWAWCZE POD OSTRZAŁEM

      Roszczenia odszkodowawcze wobec służb sektora publicznego rujnują służbę zdrowia i szkolnictwo, ostrzegał poprzedni gabinet ministra Stephena Byersa. On ma propozycję poddania tego tematu pod dalszą publiczną debatę i większą kontrolę.

      Roszczenia wobec szkół wynoszą 200 milionów funtów na rok – to wystarczyłoby na płace dla 8 000 nowych nauczycieli. Odszkodowania z tytułu błędów popełnionych przez państwową służbę zdrowia sięgają kwoty 477 milionów funtów w 2003 roku, to wystarczyłoby na sfinansowanie 22 000 dodatkowych pielęgniarek. Pieniądze potrzebne na ratowanie życia i edukację dzieci są wykorzystywane na sfinansowanie systemu odszkodowań, gdzie prawdziwymi beneficjentami są prawnicy i spółki zajmujące się wypadkami. Komercyjna TV ujawnia cały mechanizm działania ludzi, którzy świetnie prosperują, twierdząc że we wszystkim, co się zdarzy, jest jeszcze winien ktoś inny. Oni działają według zasady: „Wina, Roszczenie, Zysk”

NAPRAWIANIE ZŁA

      Od ponad stu lat obserwujemy stopniowy wzrost uznania dla ludzkich praw, a sprawa „sprawiedliwości dla ludzi” była rezultatem wielkich ruchów odnowy religijnej XIX wieku. Przepaść pomiędzy bogatymi i biednymi zmniejszyła się i ci, którzy wcześniej byli społecznie upośledzeni, obecnie są dobrze uświadomieni co do swych praw i głośno się ich domagają, a prawo na ogół jest po ich stronie. Lecz „zwyczaj żądania odszkodowań” jest narażaniem na nadużycia, a szybkie bogacenie się przez podejrzane procesy sądowe zubaża kogoś innego, zazwyczaj podatnika.

BOSKE ODSZKODOWANIE

      Wina: Kiedy Adam zgrzeszył i zaszkodził sobie, on wiedział, że była to jego własna wina i spotkały go konsekwencje. Jego rodzina także doznała straty (Rzym. 5:12) i wielu mogłoby domagać się odszkodowania! Lecz kto płaci?

      Roszczenie: Jezus płaci. Porozumienie jest zawarte i fundusz odszkodowawczy jest zupełnie wystarczający, aby zaspokoić potrzeby wszystkich wysuwających roszczenia. Zaplata jest wstrzymana do czasu, aż będzie zebrana całkowita liczba tych, którzy z niej skorzystają, chociaż niektórzy już otrzymali zadatek, wcześniej godząc się na przedstawione warunki (Żyd. 11:6).

      Zysk: Jak Dawid przepowiedział i jak Jezus obiecał: „Pokorni odziedziczą ziemię, i rozkochają się w wielkości pokoju” (Ps. 37:11; Mat. 5:5). Żyjąc wówczas w ogólnoświatowym Edenie, prawa wszystkich zostaną w pełni przywrócone, wszystkie krzywdy zapomniane. Chwała Bogu za Jego dar w Jezusie, który stał się naszym Odkupicielem!

      Podziękowania dla Wiadomości BBC

poprzednia strona – następna strona