Sztandar Biblijny nr 190 – 2003 – str. 142
przychodzące na nas doświadczenie, nawet jeśli nie jesteśmy w stanie zrozumieć jego celu i sposobu. Wiara również udziela nam zaufania, że troskliwy Bóg kieruje i ma zwierzchni nadzór nad naszymi sprawami i że we właściwym czasie wy jaśni nam przyczyny naszych doświadczeń. Ona ponadto uzdalnia nas do czekania na Pana, nabrania odwagi i wzmocnienia naszych serc (Psalm 27:14).
Postępowanie przez wiarę ma doniosłe znaczenie szczególnie podczas doświadczeń. Biblijne przy kłady mówią o trzech hebrajskich młodzieńcach, którzy zetknęli się z piecem ognistym i o Danielu w lwiej jamie (Dan. 3 i 6 ). Żaden z nich nie rozumiał celu próby w czasie jej trwania. Jednak przez wiarę oni byli posłuszni Bogu, a kiedy próba minęła, rozwinęli jeszcze większe uznanie dla Pana i jego mądrego i miłującego postępowania wobec nich.
Pełnia wiary nie przychodzi z dnia na dzień – ona wymaga wiedzy i doświadczenia, a zatem czasu by mogła się rozwinąć i dojrzeć. Natomiast gdy ją posiadamy, jesteśmy w stanie przejawiać zadowolenie i rezygnację wobec Boskiej opatrzności w naszym życiu. Co więcej, będzie my zdolni radować się wśród najbardziej trudnych i bolesnych doświadczeń, wiedząc, że one wszystkie działają dla naszego najwyższego i wiecznego dobra.
Pytanie: Proszę o wyjaśnienie 1Moj. 14:23, w której czytamy: „Że i najmniejszej nitki ani rzemyczka obuwia nie wezmę ze wszystkiego, co twego jest; żebyś nie rzekł: Jam wzbogacił Abrama.” 1 Mojżeszowa 14 rozpoczyna się opisem czterech królów idących na wojnę z pięcioma innymi króla mi, a jednym z tych pięciu był król Sodomy.
0dpowiedź: Czterech królów zwyciężyło w wojnie, zabrało pozostałych przy życiu jeńców i skonfiskowało ich dobra. Bratanek Abrahama, Lot i jego rodzina, którzy wówczas mieszkali w ziemi Sodomskiej, także znaleźli się wśród tych pojmanych. Abraham (w tamtym czasie Abram) został poinformowany co się stało. On uzbroił swoich sług, dogonił i pokonał nieprzyjaciół, uwolnił Lota, jego rodzinę i pozostałych jeńców, i wrócił ze wszystkimi dobrami.
Król Sodomy uznał czyn dokonany przez Abrahama i wyszedł mu na spotkanie. On jedynie poprosił Abrahama, aby oddał mu jego ludzi, lecz dobra może pozostawić sobie (w. 21). Jednakże ktoś mógłby argumentować, że niebezpieczeństwo na jakie naraził się Abraham i jego słudzy, było podstawą do żądania przynajmniej tymczasowej służby na jego rzecz, ze strony ludzi, których uwolnił.
| Jako chrześcijanie, nieodłącznie będziemy czasami źle rozumiani, lecz ostrożność i mądre decyzje zapobiegną niepotrzebnemu błędnemu pojmowaniu Boga, którego czcimy, prawdy, w którą wierzymy i sprawy, której służymy. |
Wydaje się, że byłoby słuszne gdyby Abraham po prosił również przynajmniej o część ich dóbr.
ODMOWA ABRAHAMA
Przeciwnie, Abraham odpowiedział, że złożył przysięgę Bogu mówiąc, że nie zabierze niczego, co należy do króla lub jego ludu. Opis nie wskazuje, kiedy Abraham uczynił przysięgę. On mógł to zrobić przed pójściem do walki, postanawiając wcześniej, że jeśli Bóg da mu zwycięstwo on zrezygnuje ze słusznego prawa do jakichkolwiek łupów. Lub, dostrzegając korzyść z odrzucenia oferty króla, Abraham zdecydował się uczynić ślub, kładąc tym samym kres dalszej dyskusji.
Abraham położył nacisk na swoją odmowę przez stwierdzenie, że on odda wszystko – „ani rzemyczka obuwia [sandałów – Nowy Przekład] nie wezmę.” Sandały, będąc rodzajem obuwia noszonego w tamtym czasie, czynią to literalne znaczenie bardziej zrozumiałe: był to rzemyk z paska sandałów.
Wyrażenie „żebyś nie rzekł: Jam wzbogacił Abrahama” również jest znaczące. To sugeruje, że Abraham dostrzegł, iż król Sodomy był człowiekiem, który wykorzystałby to przeciwko niemu, gdyby Abraham przyjął ofertę wzięcia jego dóbr. Król mógłby oskarżyć Abrahama o wzbogacenie się dzięki łupom z walki lub, co gorsze, zarzucić mu pójście do walki jedynie z chciwych i wyrachowanych pobudek.
Abraham uczynił dwa wyjątki w przyjęciu dóbr: (1) jego słudzy mieli prawo do posilenia się żywnością, i (2) trzej sojusznicy Abrahama walczący razem z nim, mieli prawo do swojego działu w łupach. Odmówienie tym dwom grupom byłoby ze strony Abrahama niesprawiedliwe.
DECYZJE ABRAHAMA
DOBRYMI LEKCJAMI W OBECNYM CZASIE
Z kontekstu możemy nauczyć się kilku lekcji. Pierwsza wiąże się z naszą właściwą postawą wobec ślubów. Kiedy ślub został podjęty, wszelkie rozważanie w sprawie przeciwnego trybu postępowania