Sztandar Biblijny nr 190 – 2003 – str. 136
Postęp ponad 150 lat od tamtych wydarzeń ujawnił starą prawdę, że pomimo oświeconych praw i systemów rządowych, biblijny pewnik, iż człowiek jest skłonny do grzechu, jest tak samo prawdziwy jak zawsze (Kazn. 7:29). Potwierdzając często cytowane przez historyka Lorda Actona** zdanie, że „władza skłania do korupcji, a absolut na władza degraduje zupełnie”, panowanie nad sprawami narodu często jest uzurpowane przez jednostki chciwe i wyrachowane, ze szkodą dla zwykłych obywateli.
ORGANIZACJA IZRAELA
Naród żydowski rozwinął się z dwunastu plemiennych odgałęzień rodziny Jakuba, które przez kilkanaście wieków pozostawały mniej lub bardziej zjednoczone ze sobą. W następstwie ich długiego i uciążliwego pobytu w Egipcie i późniejszego wyzwolenia pod przywództwem Mojżesza, oni byli zorganizowani bardziej na podobieństwo narodu. Dziesięć Przykazań i szczegółowe opracowanie Boskiego Prawa podane i zapisane przez Mojżesza, utworzyło ich konstytucję pod teokratycznym (rządzonym przez Boga) rządem.
Po osiedleniu się w ziemi obiecanej naród był prowadzony przez kolejnych „sędziów”, wojowników, którzy byli powoływani przez Boga, jako obrońcy ludu w nieustannych potyczkach z otaczającymi narodami (Filistynami, Madianitami i inny mi). Po rządach tych sędziów Izrael rozpadł się do stanu na pół anarchistycznego, kiedy „każdy, co było dobrego w oczach jego, czynił” (Sędz. 17:6). Później Izraelici byli pod władzą proroka Samuela i mimo jego protestów, Izraelici zjednoczyli się w monarchię i taki stan trwał aż do śmierci Salomona kiedy królestwo podzieliło się na dwie części (północną i południową).
System monarchistyczny zupełnie zakończył się z pojmaniem Sedekiasza, króla judzkiego, przez wojska babilońskiego władcy Nabuchodonozora. Po tym czasie Izrael przestał być niezależnym narodem; oni znaleźli się pod panowaniem następujących po sobie imperialnych mocarstw, co jakiś czas podejmując zrywy buntu. Do czasu pierwszego adwentu naszego Pana Żydzi znajdowali się pod twardą ręką Rzymu. Tysiąclecia minęły zanim ponownie zostali zgromadzeni jako naród – państwo w 1948 roku. Obecnie Izrael jest demokracją parlamentarną z prezydentem jako głową państwa i premierem, który czuwa nad codziennymi sprawami kraju.
W tym tle możemy dostrzec, że historia Izraela jako politycznej całości w wielu aspektach nie róż ni się od historii narodów pogańskich. A w okresie bałwochwalstwa, do którego nawiązuje 28 rozdział Izajasza, ośmielamy się stwierdzić, że Izrael był w gorszym stanie niż otaczające go pogańskie kraje – gorszy, ponieważ ci, którzy ze światła staczają się do ciemności, staczają się z wyższego poziomu moralności i w wyniku tego są bardziej zdeprawowani. Ta zasada jest głoszona w całym Piśmie Świętym (Ezech. 3:20; Łuk. 12:47, 48).
BOSKIE PRAWO PRAWDZIWYM PRZEWODNIKIEM
Wiele narodów twierdzi, że znajduje się „pod rządami Boga” i niektórzy z nich czynią odważne wysiłki, by kierować społeczeństwem na podstawie zasad biblijnych. Lecz zawsze był tylko jeden naród Boży – wyłącznie Żydzi stanowili lud wybrany, jedyny naród, którego Bóg zaaprobował.***
W jakim stopniu Izraelici podporządkowali się Boskiemu prawu, w takim byli błogosławieni. Lecz oprócz tego zewnętrznego posłuszeństwa ważniejsze było okazywanie tego, co możemy nazwać duchem posłuszeństwa.
____________________
** John Emerich Edward Dalberg Acton, baron (1834-1902). Acton urodził się w Neapolu i był wnukiem Johna Actona. Studiował w Kolegium St Mary w Oscott, w Irlandii oraz na uniwersytecie w Monachium. Jako przywódca liberalnych rzymskokatolików angielskich sprzeciwiał się doktrynie o nieomylności papieży. W 1895 roku został mianowany profesorem historii współczesnej na uniwersytecie w Cambridge i był założycielem oraz redaktorem Współczesnej historii Cambridge.
*** Zastąpienie lub Teologia Zamiany, kilkusetletnia nauka utrzymująca, że literalny lud Izraela został zastąpiony przez inne narody – że Niebo wybrało nowego ulubieńca. Pismo Święte jest wyraźne w swoim twierdzeniu, że jest symboliczny czyli duchowy lud Boży, duchowy Izrael, lecz ono jest równie jasne, że to w żaden sposób nie anuluje obietnic Bożych, iż On nadal uznaje naród żydowski, ustanowiony jednak jako Jego wybrany lud na ziemi. Według Apostoła Pawła, oni (wciąż) są umiłowani „ze względu na ich ojców” (Rzym. 11:28). Po dalsze szczegóły odsyłamy do wydania naszego czasopisma z maja 2003.