Sztandar Biblijny nr 181 – 2003 – str. 35
według rachuby żydowskiej). Tego dnia zostały poczynione przygotowania i zabezpieczono pożywienie na siódmy dzień, dzień Sabatu lub odpoczynku (odpowiadającego naszej sobocie – od godziny szóstej po południu w piątek do godziny szóstej po południu w sobotę).
Jezus wraz ze swoimi Apostołami spożywał baranka wielkanocnego i ustanowił Pamiątkę swojej śmierci 14 Nisan (w czwartek wieczorem – „tej nocy, której był wydań” – 1Kor. 11:23). Jezus, jako antytypiczny Baranek Wielkanocny (1Kor. 5:7), został ukrzyżowany i umarł – podczas tej części dnia 14 Nisan, którą nazywamy piątkiem, w czasie odpowiadającym w przybliżeniu trzeciej godzinie po południu naszego czasu, przed sabatem, ustanowionym na godzinę szóstą.
Pytanie: Czy Jezus mógłby złożyć swoje życie bez ukrzyżowania jako cenę okupu za Adama i jego rodzaj?
Odpowiedź: Boska Sprawiedliwość nie wymagała, aby Jezus umarł za pogan przez ukrzyżowanie (śmierć na drzewie). Inny rodzaj śmierci ofiarniczej za nich byłby wystarczający. Chociaż, jeżeli chodzi o Żydów, sprawa wygląda inaczej. Zauważ niektóre wypowiedzi z Gal. 3:10-13:
* „Albowiem ile ich jest z uczynków zakonu, pod przekleństwem są” (w.10). Nikt z niedoskonałych ludzi nie mógł zbliżyć się do poziomu doskonałego człowieka, jaki został przedstawiony w Zakonie (3Moj. 18:5).
* „A przez zakon nikt nie bywa usprawiedliwiony przed Bogiem” (w. 11). Nikt nawet nie mógł być usprawiedliwiony w oczach Bożych poprzez uczynki zakonu (Rzym. 3:20; 7:10; Gal. 2:16).
* „Ale Chrystus odkupił nas z przekleństwa zakonu, stawszy się za nas przekleństwem, (albowiem napisane: Przeklęty każdy, który wisi na drzewie)” (w. 13; por. 5Moj. 21:22,23). Boska opatrzność tak pokierowała, żeby Rzymianie uznali krzyż za symbol upokorzenia. Paweł nie przemawia tutaj w ogólności do chrześcijan, lecz do Żydów, którzy stali się chrześcijanami. Oni zostali odkupieni nie tylko spod wyroku Zakonu, ale zostali również uwolnieni spod potępienia Adamowego. Sami Żydzi byli pod Przymierzem Zakonu i jego przekleństwem, ale zostali ocaleni z tego przekleństwa przez Chrystusa, Który, jako ich zastępca, umarł na drzewie.
Chociaż Chrystus umarł zarówno za pogan, jak i za Żydów, to przekleństwo Zakonu pozostało nad tymi Żydami, którzy nie przyjęli Chrystusa, ponieważ oni dalej trwali pod Zakonem, gdyż „cokolwiek zakon mówi, tym, którzy są pod zakonem, mówi” (Rzym. 3:19).
Poganie, którzy nigdy nie znajdowali się pod Przymierzem Zakonu, nie mogli, oczywiście, być uwolnieni spod niego. Oni cierpieli pod wyrokiem śmierci, który spadł na Adama, ale żaden szczególny rodzaj śmierci jako ich zastępstwo nie był zaplanowany. I ponadto, gdyby jakiś poganin starał się zostać chrześcijaninem, nie musiałby najpierw, nim przyjąłby Chrystusa, dostać się pod Przymierze Zakonu.
Żyd, pragnący uwolnić się spod Przymierza Zakonu musiał wiarą uznać, że Chrystus wypełnił warunki Przymierza Zakonu, a wówczas, przez poświęcenie, być przeniesiony z Mojżesza w Chrystusa, przyjmując Jego jako swojego Pana i Zbawcę, co udowadniają następujące wersety:
* ” Albowiem koniec zakonu jest Chrystus ku sprawiedliwości każdemu wierzącemu” (Rzym. 10:4). On był wypełnieniem Zakonu dla każdego Żyda, który w Niego uwierzył.
* „Zmazawszy on, który był przeciwko nam, cyrograf w ustawach zależący, który nam był przeciwny, zniósł go z pośrodku, przybiwszy go do krzyża” (Kol. 2:14). Jezus uczynił zupełny koniec Przymierzu Zakonu dla siebie i wszystkich wierzących Żydów, którzy zbliżyli się do Ojca przez Niego.
Izrael, jako naród, zgodził się przy Górze Synaj na warunki Przymierza Zakonu, dostarczone przez Mojżesza, ich pośrednika. Aby sprostać wszystkim wymaganiom narodu, ten, kto chciałby odkupić Izrael ze szkodliwych rezultatów Przymierza Zakonu, musiałby ponieść najwyższą karę, jaką nakładało Przymierze Zakonu – śmierć na drzewie. Chrystus jest tym Jedynym, Który odkupił Izrael, nie jako jednostki, lecz jako naród; dlatego było konieczne, aby On był ukrzyżowany.
Chociaż Jezus, składając okupową cenę, odkupił tych Żydów, którzy Go nie przyjęli oraz w pewnym sensie całą ludzkość, to jeszcze nie zastosował tej ceny okupu na ich korzyść. Jezus i Jego Kościół, jako lepszy Pośrednik od Mojżesza, ustanowi we właściwym czasie „z domem Izraelskim i z domem Judzkim przymierze nowe”, przez przeniesienie pod Przymierze Nowe tych, którzy znajdują się pod Przymierzem Zakonu (Jer. 31:31-34; Rzym. 11:26, 27). To nastąpi po czasie wielkiego ucisku i ostatecznym obaleniu królestwa szatana (Dan. 12:1; Mat. 24:21).