Sztandar Biblijny nr 180 – 2003 – str. 18
BÓG ATOMU
„Alleluja! Iż ujął królestwo Pan Bóg wszechmogący” – Objawienie 19:6 –
Angielskie słowo omnipotent jest użyte tylko raz w Biblii Króla Jakuba, w wersecie zacytowanym na początku tego artykułu. To słowo, przetłumaczone tutaj na wszechmogący, jest greckim słowem pantokrator, które wyraża myśl określającą „wszechwładnego” i oznacza nieograniczoną moc i władzę Wszechmocnego Boga. To samo greckie słowo znajduje się w Obj. 11:17.
Dziękujemy tobie, Panie Boże wszechmogący, któryś jest, któryś był, i który masz przyjść: żeś wziął moc swoją wielką, i ująłeś królestwo.
Nowa międzynarodowa wersja tłumaczy ostatni zwrot na „rozpocząłeś panowanie”, umiejscawiając mówców [24 starców (w. 16)] po rozpoczęciu się Królestwa Bożego na ziemi, co jeszcze nie nastąpiło. (Zobacz poprzedni artykuł w tym numerze.)
Ponieważ jedynie Jehowa Bóg jest wszechmogący, to ten przymiot musi być zdefiniowany na podstawie tego, co Pismo Święte mówi nam o Nim. To znaczy, że Bóg Sam nie potrzebuje dostosowywać się do definicji, ale sięgniemy do naszej wiedzy o Nim, aby podać znaczenie tego przymiotu. Bóg, z konieczności, jest bez początku i bez końca, dlatego Pismo Święte łączy ten fakt z Jego wszechmocą (Obj. 4:8).
Bóg może uczynić wszystko, cokolwiek chce, jak czytamy w następujących tekstach:
Ijoba 23:13 – Jeśli on przy swym stanie, któż go odwróci? Bo co dusza jego żąda, to uczyni.”
Psalm 115:3 – „Wszakże Bóg nasz jest na niebie, czyniąc wszystko, co mu się podoba.”
Psalm 135:6 – „Wszystko co chce Pan, to czyni, na niebie i na ziemi, w morzu i we wszystkich przepaściach.”
WSZECHMOCNY STWÓRCA
W naszym obecnym świecie potęga jest bardzo ceniona, chociaż budzi lęk. Dwa mierniki potęgi na podstawie których kraje są oceniane to gospodarka i wojsko. Z reguły najważniejsze państwo danej epoki posiada jeden lub (zazwyczaj) dwa z tych atrybutów i przez to wywiera swój wpływ na kształtowanie świata w taki sposób, według swojej wizji, aby był korzystny dla niego.
Przeważająca siła jest cenną zdobyczą dla danego narodu, chociaż często dowodzi, że stanowi nietrwałe brzemię, a imperia przychodzą i schodzą ze sceny w wyniku nakładanych ciężarów. W okresie po Drugiej Wojnie Światowej widoczne współzawodnictwo pomiędzy blokiem Sowieckim i Zachodem było niebezpieczne z powodu ewentualności wybuchu wojny jądrowej. Siła była mierzona w kilotonach i zasięgu głowic – ta siła, zdolna unicestwić całe społeczności w jednej chwili, będąca źródłem lęku i, w dziwny sposób, gwarancją, że rozsądni władcy nie mogliby zainicjować czegoś takiego, co przyniosłoby potworny rezultat. Perspektywa wzajemnego pewnego zniszczenia (MAD – mutual assured destruction; przyp. tłum.) była zbyt straszna, aby ją rozważać.
U źródła tej siły człowieka leży element stworzony przez moc Boga. Co nie znaczy, że On miałby być obwiniany za grzeszne skłonności człowieka. Pismo Święte mówi nam, że Bóg stworzył doskonałego człowieka, lecz człowiek uknuł plany przeciwne woli Bożej (i szkodliwe dla niego samego). Nie mamy winić Boga za spełnianie przez człowieka swojej wolnej woli (Kaz. 7:29).
Człowiek często nadużywa wiedzy z powodu swojego dążenia do panowania nad drugimi. Moc atomu nie stanowi tutaj wyjątku. Człowiek przez wieki próbował zrozumieć jego siłę (zobacz tekst w ramce na str. 21) i dzisiaj narody żyją w strachu przed jego możliwościami. Obecnie stoimy w obliczu strachu związanego z terroryzmem jądrowym i konieczności zabezpieczenia, przy pomocy skomplikowanych i kosztownych tarcz antyrakietowych, społeczeństwa przed atakiem.
Siła niewielkiego atomu jest przerażająca i daje nam pewne pojęcie o potędze siły Stwórcy. Jezus czynił swoje cuda „palcem” Bożym (Łuk. 11:20). Możemy się jedynie domyślać rozmiaru siły, jaką Bóg trzyma w rezerwie. Jako chrześcijanie mamy pociechę: On nigdy nie dozwoli na to, aby człowiek zniszczył samego siebie, lecz powstrzyma jego okrucieństwa i zastąpi je Swoimi własnymi działaniami (Ps. 76:11; Mat. 24:21, 22).