Sztandar Biblijny nr 179 – 2003 – str. 6
zachowywany w pamięci Ojca i traktowany z głębokim współczuciem. W wyznaczonym czasie On przywrócił im ich własną ziemię (1948 rok) i od tego czasu zachowuje ich w niej, pomimo licznych usiłowań o charakterze militarnym lub politycznym, zmierzających do ich usunięcia. Oni mieszkają w ojczyźnie, jednak smutna jest świadomość, że obecnie większość Żydów w Izraelu nie oddaje Bogu chwały za ich powrót. Lecz nadejdzie dzień, kiedy oni będą patrzeć na Tego, którego razem ukrzyżowali i będą za Nim płakać, jak za jednorodzonym.
Wszyscy chrześcijanie powinni być dobrej myśli jeśli chodzi o Izrael. W rzeczywistości, obecne wydarzenia na Bliskim Wschodzie manifestują moc i dokładność proroctwa. Ustanowienie Izraela w jego własnej ziemi po tak długiej tułaczce, jest podporą dla naszej wiary, że Bóg realizuje swoje cele i we właściwym czasie zaprowadzi Swój sprawiedliwy rząd na ziemi. Dla badacza proroctw jest to jeszcze jedną zachętą do uświęcenia (2Piotra 3:13,14).
TWORZENIE MOSTÓW NAD PRZEPAŚCIĄ
Mamy budować mosty nad wielką przepaścią, która oddziela nas od otaczającego świata, aby ci, którzy obecnie nie znają Pana i Prawdy, mogli się przekonać. Musimy być czujni, zawsze gotowi, by głosić Słowo dla Pana, by świadczyć o Jego Prawdzie (1Piotra 3:15,16).
Ten świat – społeczny porządek – nie ma żadnej przyszłości (1Piotra 1:24, 25; 2Piotra 3:7, 11-13). Obecny czas ucisku w dużej mierze wynika z grzechu – nie tylko pierwotnego grzechu Adama, lecz grzechów popełnianych zbiorowo przez świat, który odrzuca Boskie objawienie, Pismo Święte. Takie odrzucanie obecnie się rozszerza. Do pewnego czasu Bóg tolerował ignorancję świata, lecz posyłając Chrystusa na świat On ustanowił wzorzec, na podstawie którego wszyscy mieli być odtąd sądzeni, bez względu na to czy wierzą, czy nie (Dz. 17:30, 31). To nie znaczy, że świat obecnie jest postawiony bezpośrednio w obliczu życia czy śmierci, lecz na świecie jest światło (Jan 1:9, 29) i wszyscy muszą się opowiedzieć po jednej lub drugiej stronie. Nasze życiowe decyzje są podejmowane zgodnie z naszym poglądem na życie; jeśli w tym poglądzie nie ma Boga, to odpowiednio wpłynie na nasze decyzje.
OBFITOŚĆ POKUS
Ze wszystkich stron jesteśmy otoczeni przez wszelkiego rodzaju pokusy i atrakcje zajmujące naszą uwagę i czas. Wiele z tych zajęć co najmniej zabiera poświęcony czas, pochłaniając godziny, które mogłyby być lepiej spędzone na studiowaniu, medytacji i dobrych uczynkach. W najgorszym razie, one szkodzą naszym świętym myślom i kierują naszą uwagę na ziemskie sprawy, umacniając roszczenia ciała w naszym sercu i umyśle. Z natury, życie chrześcijanina nie jest atrakcyjne. Prowadzone we właściwy sposób, jest trudne.
To nie znaczy, że chrześcijanin ma być smętny, surowy i pozbawiony poczucia humoru. To znaczy, że nawet nasze przyjemności są regulowane przez poważne uświadomienie sobie, że błahostki tego świata nie są skarbem, którego szukamy. My mamy korzystać ze świata, lecz nie nadużywać go (1Kor. 7:31). Wszyscy wokół nas są cierpiący, niedoceniani i zbłąkani. Jako chrześcijanie nie możemy ich lekceważyć, ponieważ nasz Mistrz nie lekceważył ich. Mamy żyć tak, jak On żył. Ponieważ we wszystkich sprawach Chrystus jest naszym przykładem. Chociaż nasz Pan był zdeterminowany w oddaniu się swej misji – kładąc swoje życie dzień po dniu, a ostatecznie na krzyżu, jako Odkupiciel człowieka – On współczuł otaczającym Go ludziom, Żydom i poganom. Jego współczucie i wielkoduszność wyrażała uczucia Ojca, którego obecnością On się rozkoszował. Niech tak będzie z każdym z nas w tym roku.
Nasza pieśń na ten rok, „Żegnaj próżny świecie”, wyraża uczucia poświęconego i oczyszczonego serca, które codziennie odrywa się od