Sztandar Biblijny nr 178 – 2002 – str. 141
| Ważnym powodem spisania Planu Bożego jest dzielenie się nim z drugimi. Pozyskanie wiedzy i zrozumienia niesie ze sobą raczej odpowiedzialność świadczenia o tym drugim, aniżeli jedynie gromadzenie ich dla swojej własnej informacji i porady. |
w kierunku ludzkiej doskonałości, kiedy zostanie ustanowione Królestwo Boże na ziemi (Izaj. 35:8).
Słowo „napisz” (w j. hebrajskim – kathab) oznacza „opisywać” lub „zapisywać rylcem”. Dlatego pierwsze zdanie oznacza pisać lub zapisywać Boski plan Wieków. Aby poczynić takie założenia, wiedza i zrozumienie Planu Bożego muszą być zachowane, jak wskazaliśmy wyżej, dla cichych.
Charakterystyczną cechą Planu Bożego jest to, że stale posuwa się naprzód do wspaniałego uwieńczenia, dlatego ci, którzy wypatrują jego wypełnienia w obecnym czasie są w stanie zrozumieć lepiej szczegóły tego Planu, aniżeli ci, którzy żyli w przeszłości, a żyjący w przyszłości będą mieli nawet lepsze zrozumienie niż żyjący obecnie (Przyp. 4:18).
Ważnym powodem spisania Planu Bożego jest dzielenie się nim z drugimi. Pozyskanie wiedzy i zrozumienia niesie ze sobą raczej odpowiedzialność świadczenia o tym drugim, aniżeli jedynie gromadzenie ich dla swojej własnej informacji i porady.
Chociaż niektóre zarysy Planu Bożego są przyjemniejsze od innych, wszystkie powinny być ujawnione. Jednak specjalny nacisk powinno się położyć na te części, które uweselają serce – wyzwolenie ludu Bożego, obalenie Królestwa szatana, ustanowienie Królestwa Bożego na ziemi oraz restytucja i wieczne zbawienie wszystkich ochotnych i posłusznych spośród świata ludzkości.
„A NAPISZ RZETELNIE NA TABLICACH”
Podczas gdy pierwsza część naszego wersetu odpowiedziała co jest tym widzeniem – Plan Boży – to druga część odpowiada na pytanie: Jak on może być głoszony drugim?
W drugim zadaniu słowo „tablice” może być również przetłumaczone jako „tabliczki”. To wskazuje na trwały napis, jak to było praktykowane w świecie starożytnym i, na przykład, przy daniu tablic Zakonu, Dziesięciu Przykazań (2Moj. 32:15, 16).
Pomocną metodą przy objaśnianiu Planu Bożego jest używanie wykresów, diagramów i podobnych rysunków jak te, które były zamieszczane u góry każdego artykułu z serii na temat Abak. 2:2. Chociaż ludzie mogą uczyć się przez słuchanie i czytanie, wydaje się, że większość może nawet lepiej uchwycić myśl przy użyciu dodatkowych pomocy wzrokowych. Pewne zarysy Planu Bożego, takie jak Wieki i Dyspensacje, które omawiamy, wypełniają się w oznaczonych przez Boga czasach początku i końca, a wydaje się, że wykresy są szczególnie pomocne w zrozumieniu tych zarysów Boskiego Planu.
Ważnym zarysem naszego wersetu jest, jak czytamy: „napisz rzetelnie” [w j. ang. – „napisz zrozumiale”, przyp. tłum.]. Ta część podkreśla, jak to jest ważne dla kogoś, kto otrzymał pewną wiedzę i zrozumienie Planu Bożego, i pragnie rozpowszechniać Dobrą Nowinę drugim, aby czynić to zrozumiale – w sposób systematyczny i uporządkowany.
Co to oznacza? To oznacza przedstawianie Jego Planu jako logicznego postępu, od początku do końca. Plan Boży względem człowieka ma początek przy jego stworzeniu w doskonałości w Ogrodzie Eden. Następnie przyszedł jego upadek w grzech i dostał się pod przekleństwo śmierci. Kolejnym zarysem jest posłanie Jezusa Chrystusa na świat jako doskonałej ludzkiej istoty, aby umarł jako okup lub równoważna cena za doskonałego człowieka, Adama. Potem, w ciągu Wieku Ewangelii, następuje powołanie do Kościoła, aby stał się Oblubienicą Chrystusa i zyskał chwałę, cześć i nieśmiertelność. Ostatecznie, wraz ze skompletowaniem Kościoła, podczas Wieku Tysiąclecia, nadchodzi powołanie dla świata – odrodzenie do ludzkiej doskonałości, którą Adam utracił w Ogrodzie Eden.
Aby pomóc drugim w pozyskaniu wiedzy i zrozumienia Planu Bożego, dana osoba sama musi wpierw mieć taką znajomość i zrozumienie i właśnie tam studiowanie Słowa Bożego – jego doktryn, przykazań, obietnic, napomnień, proroctw, historii i typów – jest tak ważne (2Tym. 2:15, 1Piotra 3:15). Prawdziwe studiowanie oznacza sprawdzenie prawdziwości danego zagadnienia, tak aby zbudować solidne podstawy do wiary. Lecz najważniejszą rzeczą dla kogoś pragnącego głosić Ewangelię – w rzeczywistości główny cel studiowania Słowa Bożego – jest rozwój nadbudowy chrześcijańskiego charakteru, ponieważ czyjś przykład jest najpotężniejszym kazaniem ze wszystkich (2Kor. 3:2).