Sztandar Biblijny nr 177 – 2002 – str. 122
ŚWIĘTO ZBIORÓW„A póki ziemia trwać będzie, siew i żniwo, i zimno, i gorąco, i lato, i zima, i dzień, i noc, nie ustaną.” 1Moj. 8:22 |
|
| Przyjdź, wdzięczny ludu, przyjdź, Pieśń o święcie żniwa wznieś; Nim nadejdą zimowe nawałnice, Wszystko bezpiecznie zebrane, Gdyż Bóg, nasz Stwórca, Potrzeby nasze zaspokoił; Przyjdź do świątyni Bożej, przyjdź, Wznieś o święcie plonów pieśń! |
Bo Pan, nasz Bóg przyjdzie, I święto żniwa urządzi; Ze swego pola w ten dzień Kamienie obrazy usunie wszelkie; Na koniec aniołom swoim rozkaże, By kąkol do ognia wrzucić, Lecz kłosi/ dorodne zebrać W spichlerzu swoim na wieki. |
| Boską rolą cały świat, Plony przynoszą Jemu chwalę; Pszenica i kąkol razem posiane, Na radość lub smutek rosną; Najpierw źdźbło, a potem kłos, Później pełne ziarno się ukaże; O, Panie Żniwa spraw, Byśmy zdrowym i czystym ziarnem być mogli., |
Zatem Panie, rychło przyjdź Zakończ swoje żniwo; Zgromadź Twój lud, Wolny od smutku, od grzechu wolny; Niech na zawsze oczyszczony, Mieszka w Twoim spichlerzu; Przyjdź, ze wszystkimi aniołami, przyjdź, Wzbudź chwalebny żniwa plon! – G.J. Elvey, 1816-1893 |
Ten stary hymn dziękczynienia przywołuje na pamięć minione dni, kiedy dla ogromnej większości ludzi świat poruszał się w równomiernym tempie, a umiarkowanie spokojny tryb życia wydawał się niezmienny. Stały rolniczy cykl siewu i żniwa wpływał również na życie społeczności miejskich, które doświadczały tego samego zimna i gorąca, lata i zimy oraz cierpiały niedostatek lub obfitowały odpowiednio do plonów w kolejnych żniwach. Trudności znoszono ze stoickim spokojem, a przejawianie prostej wiary i czci podtrzymywało strukturę społeczeństwa.