Sztandar Biblijny nr 174 – 2002 – str. 94
| W odpowiedzi na ich pokutę i okazywanie wiary w Chrystusa restytucjoniści będą zachęcani do poświęcenia swego życia Bogu, co będzie dla nich oznaczało, że obiecują być umarłymi dla grzechu i błędu, a żywymi dla prawdy i sprawiedliwości. Ich poświęcenie, niepodobne do poświęcenia wybranych, będzie do posłuszeństwa na życie, a nie do posłuszeństwa na śmierć. |
sprawiedliwości i miłości (Izaj. 40:5). Chrystus, jako „ramię świątobliwości” Boga, stanie się zrozumiały dla duchowych oczu wszystkich narodów i wszyscy ujrzą wyraźnie zbawienie Pana (Izaj. 52:10). Prawda będzie głęboka jak morze i rozległa jak świat (Izaj. 11:9). Wówczas wypełni się ta część obietnicy, która nie wypełniła się w tym życiu przez to, że olbrzymia większość rodzaju umierała nieoświecona (Jana 1:9). Bóg postanowił, że wszyscy będą zbawieni od przekleństwa Adamowego i przyjdą do właściwej znajomości Prawdy (1 Tym. 2:4-6). Tak więc Słowo, poprzez oświecające, ożywiające i uzdrawiające działania będzie środkiem do ofiarowania ducha świętego wszystkim i obdarzenia ich nim proporcjonalnie do ich reakcji.
PRZEKONYWANIE DO WIARY
(2) Boże opatrzności wykonywane przez Chrystusa przygotują restytucjonistów do otrzymania ducha świętego. Każdy w opatrzności będzie się znajdował w takim położeniu, aby zniechęcić się do rozpowszechniania błędu i popierać rozpowszechnianie Prawdy z korzyścią dla innych, w celu zreformowania ich życia. Nikomu nie będzie wolno używać przemocy i zadawać gwałtu. Ci, którzy uparcie będą próbowali podkopywać postęp tego dnia, zostaną surowo ukarani. Jeżeli będą w tym uporze trwać, zostaną wytraceni ze społeczeństwa i nigdy nie będą mieli możliwości życia ponownie (Izaj. 26:9; Dz. 3:23).
Przeciwnie, prawość będzie szczodrze nagrodzona. Opatrznościowa pomoc będzie dana każdemu we wszelkich sprawach i specjalna uwaga będzie poświęcona każdemu według jego potrzeb i zdolności. Każda jednostka znajdzie się w takim położeniu, aby otrzymać pomoc najbardziej przystosowaną do jego szczególnych potrzeb w usiłowaniach pokonania jego słabości i pielęgnowania jego dobrych zalet. Tak więc przyswajanie ducha świętego przez każdego do najpełniejszej pojemności otrzyma każdą możliwą zachętę i opatrznościowe poparcie.
POKUTA NIEZBĘDNA DO ZBAWIENIA
W odpowiedzi na ich pokutę i okazywanie wiary w Chrystusa restytucjoniści będą zachęcani do poświęcenia swego życia Bogu, co będzie dla nich oznaczało, że obiecują być umarłymi dla grzechu i błędu, a żywymi dla prawdy i sprawiedliwości. Ich poświęcenie, niepodobne do poświęcenia wybranych, będzie do posłuszeństwa na życie, a nie do posłuszeństwa na śmierć. Warunki tamtych czasów nie będą – inaczej, niż w czasach obecnych – zobowiązywały ich do cierpienia dla sprawiedliwości, na gościńcu świątobliwości będzie łatwo poświęcać się i wypełniać swoje poświęcenie.
Stosownie do tego odrodzona rodzina ludzka zgodzi się w swoim poświęceniu umrzeć i pozostać umarłą dla grzechu i żywą dla sprawiedliwości. Aby być wiernymi swojemu poświęceniu, będą musieli nienawidzić grzechu, porzucić go i unikać we wszystkich jego formach, ale miłować i być mocno przywiązani do czynienia sprawiedliwości we wszystkich postaciach – miłować Boga z całego serca, duszy, siły i myśli i miłować swoich bliźnich, jak samych siebie (Łuk. 10:27).
ODRODZENIE DUCHA ŚWIĘTEGO W CZŁOWIEKU
Każda pomoc i zachęta, zgodne z Boskim celem przywrócenia ludzkości do ludzkiej doskonałości, będzie dana hojnie przez Chrystusa i Jego pomocników. Naturalnym wynikiem warunków Tysiąclecia, w zgodzie z poddaniem się im przez restytucjonistów, będzie dar ducha świętego od Boga dla człowieka, proporcjonalnie do tego poddania.
Oni otrzymają ducha świętego w taki sposób, jak Adam i Ewa otrzymali go przed zgrzeszeniem, kiedy byli jeszcze w podobieństwie i wyobrażeniu Boga.