Sztandar Biblijny nr 173 – 2002 – str. 80
Przymierze Nowe nie mogłoby działać, gdyby słudzy tego przymierza nie rozwinęli się pod Przymierzem Abrahamowym. Nie byłoby żadnego Zbawcy, żadnego Kościoła, żadnego usprawiedliwienia przez wiarę.
Patrząc wstecz, Przymierze Tęczy nie miałoby żadnego znaczenia bez możliwości życia wiecznego zapewnionego przez Nasienie Abrahamowe – Chrystusa. Nie nastąpiłoby uwolnienie spod wyroku śmierci nałożonego na Adama, pierwszą osobę, która to przymierze zerwała.
Czas działania tych przymierzy obejmuje wszystkie wieki ukazane na rysunku na poprzedniej stronie. Rzeczywiście, Nowe Przymierze sięgnie przyszłych wieków radości, po wcześniejszym przygotowaniu ludzkości do synostwa podczas Wieku Tysiąclecia (Rzym. 8:19-21).
PRZYMIERZE ADAMOWE
Bóg powiedział Adamowi, doskonałemu stworzeniu, że może jeść owoce z drzew żywota i prowadzić swoje szczęśliwe życie wiecznie. Odwrotnie, został ostrzeżony, że umrze, jeżeli zje owoc z drzewa wiadomości (1Moj. 2:16, 17).
Przymierze między Bogiem i Adamem nie zostało spisane – ono raczej było dane do zrozumienia. Adam został uczyniony jako doskonała istota na wyobrażenie i podobieństwo Boga. Ojciec Adam, stworzony na wyobrażenie Boże, na poziomie ludzkim, miał wszystkie prawa, które należały się doskonałemu człowieczeństwu. Bóg dał mu jako prawo do życia przywilej doskonałego życia tak długo, jak długo pozostawałby w zgodzie ze sprawiedliwością. On dał mu również jako prawa życiowe przywilej doskonałego życia w doskonałym ciele, przywilej spładzania ludzkości z doskonałym życiem, przywilej doskonałych warunków pod względem klimatu, zdrowia, żywności, domu, powietrza i tak dalej. Tak długo, jak Adam zachowywałby swoją część przymierza, Bóg obdarzałby go wszystkimi prawami danymi w darze przy jego stworzeniu.
Dlatego prawo do życia i związane z nim prawa życiowe zawierały się w tych rzeczach, które były dane Adamowi jako doskonałej istocie w jego stworzeniu w postaci przywilejów warunkowych. On miałby je tak długo, jak długo pozostawałby w zgodzie z warunkiem, na jakim zostały udzielone. Złamanie tego przymierza przez Adama jest opisane u Ozeasz 6:7: „Ale oni przestąpili przymierze moje, jako ludzkie, a temci wystąpili przeciwko mnie”. Z pewnością była to zdrada wobec Boga uczyniona przez Adama, którego integralne skłonności z natury podlegały Bogu, które pogwałcił przez popadniecie w grzech. Przez to wykroczenie podpadł pod wyrok śmierci, będąc odrzucony od oblicza Boga i związku przymierza z Nim – oderwany od Boga przez wyrok śmierci, jaki zapadł na niego i matkę Ewę, która została uznana winną przestępstwa wraz z nim.
PRZYMIERZE TĘCZY
Przymierze Tęczy jest przymierzem bezwarunkowym. (Mówimy „jest”, ponieważ ono jeszcze działa). Ono jest opisane w 1Moj. 9:12-17; Izaj. 54:9.
Po zalewie wody z góry i wzniesieniu się wody z dołu, a w wyniku tego zburzeniu porządku społecznego i znacznej topografii planety, Noe i jego rodzina wyszli z Arki, aby rozpocząć nowy porządek. Aby złagodzić ich obawy i dać im ufność co do ich przyszłości, Jehowa uczynił na niebie tęczę – prawdopodobnie widzianą kiedykolwiek po raz pierwszy. I Bóg powiedział: „To jest znak przymierza, który ja dawam między mną i między wami, i między każdą duszą żywiącą, która jest z wami, w rodzaje wieczne. Łuk mój położyłem na obłoku, który będzie na znak przymierza między mną i między ziemią. I stanie się, gdy wzbudzę ciemny obłok nad ziemią, a ukaże się łuk na obłoku: Że wspomnę na przymierze moje, które jest między mną i między wami, i między każdą duszą żywiącą w każdym ciele; i nie będą więcej wody na potop, ku wytraceniu wszelkiego ciała. Będzie tedy łuk on na obłoku, i wejrzę nań, abym wspomniał na przymierze wieczne, między Bogiem i między wszelką duszą żywiącą w każdem ciele, które jest na ziemi. Zatem rzekł Bóg do Noego: Tenci jest znak przymierza, którem postanowił między mną, i między wszelkiem ciałem, które jest na ziemi” (1Moj. 9:12-17). *
PRZYMIERZE ABRAHAMOWE
Następnym przymierzem przyciągającym naszą uwagę jest Przymierze Abrahamowe. Tekst, który rozważymy znajduje się w 1Moj. 12:14: „I rzeki Pan do Abrahama: Wynijdź z ziemi twej, i od rodziny twojej, i z domu ojca twego, do ziemi, którąć pokażę. A uczynię cię w naród wielki, i będęć błogosławił, i uwielbię imię twoje, i będziesz błogosławieństwem. I będę błogosławił błogosławiącym tobie;
______________
* Występujące powszechnie na całym świecie powodzie, którym niedawno wiadomości poświęcały tak wiele uwagi, nie łamią obietnicy Tęczy. Większość powodzi, jakkolwiek dotkliwych, występuje lokalnie i chociaż sieją zniszczenie, to nie oznaczają ogólnoświatowej katastrofy, jak było podczas potopu w dniu Noego. Ani nie możemy spoglądać na współczesne powodzie jako oznakę sądu Bożego nad społeczeństwem.