Sztandar Biblijny nr 172 – 2002 – str. 65
WIERZĄCY WYZWOLENI NAJPIERW
Ofiara została złożona, a dostarczona cena jest wystarczająca i obejmuje każdego członka ludzkiej rodziny. Okup – odpowiednia cena wymagana przez Sprawiedliwość – został złożony za Adama. To jest nasze zapewnienie, że ponieważ wszyscy ludzie popadli w niewolę grzechu i pod wyrok śmierci przez grzech Adama, pełne zadośćuczynienie we właściwym czasie będzie dokonane za niego i cale jego potomstwo, mające udział w jego wyroku.
Lecz nie dostrzegamy jeszcze, aby ludzkość była wyzwolona z niewoli grzechu. Wprost przeciwnie, widzimy, że wszyscy codziennie zbliżają się do śmierci, wyrok „śmiercią umrzesz” nadal ciąży nad rasą Adama, a grzech i cierpienie wciąż trwa. Dlaczego tak jest? Pismo Święte i tylko ono, odpowiada na to pytanie. Biblia wyjaśnia, że Bóg wybiera jeszcze tę część nasienia Abrahama, która ma współpracować z Chrystusem w zrywaniu kajdan grzechu i otwieraniu więzienia śmierci, aby uwolnić wszystkich jego więźniów (1Mojż. 22:17, 18; Gal. 3:8, 16, 29).
Nasz Pan sam oświadczył, że Jego misją było „zwiastowanie pojmanym wyzwolenia, a więźniom otworzenie ciemnicy” (Izaj. 61:1; Łuk. 4:18, 21). Jeśli z zadowoleniem akceptujemy Boski porządek i uświadamiamy sobie, że on jest najlepszy, to musimy też akceptować Boskie czasy i okresy, będąc zapewnieni, że one wszystkie są mądrze zarządzone. A nasze oczy (zrozumienia) są błogosławione, ponieważ możemy oceniać wiele z tej mądrości (Łuk. 10:23).
Dlatego rozumiemy, że wszyscy ludzie zostali odkupieni, na ile to dotyczy ofiary naszego Pana. Lecz jasne jest, że do obecnego czasu tylko ci, którzy uznali ofiarę dokonaną za nich (niezależnie od tego czy rozumieją filozofię tego tematu, czy nie) i przybliżyli się do Boga przez Chrystusa, otrzymują korzyści z okupu. Oni wierzą w to, co Pismo Święte wyraźnie oświadcza, że jesteśmy kupieni za cenę – drogocennej krwi Chrystusa. To do nich Apostoł zwraca się w 1Kor. 6:20, jako tych, którzy wcześniej – tak jak inni – byli niewolnikami grzechu, lecz teraz zostali uwolnieni. Ponieważ przyjęli Chrystusa i Jego moc zbawienia, nie służą już staremu ciemiężycielowi, lecz poddają się Bogu jako słudzy sprawiedliwości.
Zwracanie się do innych w ten sposób byłoby bezcelowe, lecz dla tych, którzy pokładają ufność w Chrystusie jako ich jedynej nadziei, słowa Apostoła Pawła „nie jesteście sami swoi; albowiemeście drogo kupieni,” są niezbitym argumentem, że zostali odkupieni, że nie są już dłużej pod wyrokiem śmierci Adamowej, lecz są usprawiedliwieni do życia przez wiarę w Chrystusa.
REAKCJA CHRZEŚCIJANINA
Właściwą reakcją ze strony tych, którzy uświadamiają sobie zdumiewającą łaskę Bożą w dostarczeniu Zbawiciela, jest pytanie „Panie! Co chcesz, abym ja Czynił?” Wiemy, że nasz nowy Pan nie pragnie żadnej innej jak tylko dobrowolnej służby – jest to największy przywilej, jaki może być zaoferowany, wezwanie do uświęconego życia w najszerszym tego słowa znaczeniu, wymagające nie tylko odłączenia od grzechu we wszystkich jego formach, lecz także odłączenia od samowoli i świata -zupełne poświęcenie się, aby czynić wolę Bożą.
Ci, którzy przychodzą do znajomości prawdy (Jan 8:32) i z zadowoleniem przyjmują wolę Bożą w czasie, kiedy grzech wciąż ma przewagę i kiedy wyrok śmierci nadal ciąży, mają uprzywilejowaną pozycję. Błogosławieństwa dla niewierzącego świata, chociaż pewne, należą jeszcze do przyszłości. Biblia wyraźnie mówi, że Bóg chce, aby wszyscy ludzie doszli do pełnej znajomości zbawienia (1Tym. 2:4), lecz kiedy i jak to uczyni, jest kwestią czasów i okresów, „które Ojciec w swojej mocy położył” (Dz. 1:7).
BŁOGOSŁAWIEŃSTWA OPÓŹNIONE
Rozsądne jest pytanie, dlaczego błogosławienie świata tak długo jest odwlekane. Nasz Pan złożył cenę okupu prawie 2000 lat temu, lecz ta zasługa jak dotąd nie została jeszcze zastosowana w celu uwolnienia całej ludzkości. Dlaczego ta zwłoka?
Umierając, Jezus powiedział: „Ojcze! W ręce twoje polecam ducha mojego” (Łuk. 23:46). Tym samym On zdeponował zasługę Jego doskonałego życia pod opiekę Ojca. Dlatego od czasu swego zmartwychwstania Pan miał sprawiedliwe prawo do wszystkich tych rzeczy, które kupił – do doskonałego ludzkiego życia ze wszystkimi jego prawami. On zamierza nimi obdarzyć świat ludzkości – Adama i jego rasę. Wszystkim darmo zostanie udzielona sposobność otrzymania wiecznego życia i stania się ludem Bożym, chociaż nie wszystkim w ten sam sposób, w tym samym celu czy w tym samym czasie.
PRZYPISANIE CHRYSTUSOWEJ ZASŁUGI
Podczas Wieku Ewangelii lub Wieku Kościoła, Jezus przypisał swoją ludzką zasługę w próbnym znaczeniu tym, którzy uwierzyli i którzy przez to byli policzeni jako sprawiedliwi (Rzym. 4:2, 11, 22-24, NW). Przykrycie ich Chrystusową sprawiedliwością dostarczyło podstawy, dzięki której nadawali się do przyjęcia przez Boga i będąc już usprawiedliwionymi wierzącymi mogli wejść w ofiarnicze pokrewieństwo z Nim jako naśladowcy stóp Jezusa – „niechajże (…) weźmie krzyż swój, i naśladuje mię” (Mat. 16:24). Apostoł Paweł wyraża to jasno w Rzym. 12:1: „Proszę was (…) bracia! (…) abyście stawiali ciała wasze ofiarą żywą, świętą, przyjemną Bogu, to jest, rozumną służbę waszą.”
Dlatego rozumiemy, że Chrystusowa zasługa została próbnie przypisana wierzącym, aby następnie mogli poświęcić swoje życie Bogu i połączyć się z Jezusem w wielkiej ofierze za grzech. Gdy tylko krok poświęcenia został podjęty, przypisanie zasługi Chrystusowej stawało się ożywione. Za wierne cierpienie z Chrystusem oni mieli zyskać udział w Jego chwale oraz dziedzictwo w Boskiej naturze (2Piotra 1:4). Gdy ziemskie cele, nadzieje i ambicje były dobrowolnie ofiarowane, tymczasowe przykrycie ich Chrystusową sprawiedliwością stawało się rzeczywiste. Oni wtedy otrzymywali aktualne przypisanie Jego zasługi i stawali się „nowymi stworzeniami” w Chrystusie Jezusie (2Kor. 5:17).