Sztandar Biblijny nr 167 – 2002 – str. 9
oraz od zaproszenia do Wysokiego Powołania. Ogłaszanie Ewangelii podczas Wieku Ewangelii rozchodziło się z taką siłą, że do chwili obecnej dotarła do każdego narodu. Oczywiście, Ewangelia nie nawróciła narodów – nie było to Boskim zamiarem w tym czasie, lecz tu i ówdzie przyciągnęła, stosunkowo nielicznych, biorąc pod uwagę wszystkich ludzi, „maluczkie stadko”, co Jezus przepowiedział (Łuk. 12:32). Takim Bóg z przyjemnością da współdziedzictwo z Chrystusem i miejsce na Jego tronie (Rzym. 8:17).
Z końcem Wieku Ewangelii kończy się druga dyspensacja, „teraźniejszy zły świat”. Zwróćmy uwagę, że choć Bóg dozwolił na przewagę i panowanie zła, z pozorną szkodą dla Jego sprawy, to jednak Jego głębokie zamysły były stopniowo realizowane.
WIEK TYSIĄCLECIA
Tysiąclecie, oznaczające okres 1000 lat, jednomyślnie jest użyte do określenia czasu wyszczególnionego w Obj. 20:4 – panowanie Chrystusa na ziemi. Podczas tego okresu nastąpi restytucja rodzaju ludzkiego do pierwotnego stanu doskonałości, utraconego w Edenie (Dz. 3:19-21). Poza jego granicami, w błogosławionych wiekach, jakie później nastaną, nie będzie więcej śmierci ani smutku, ani płaczu. Nie będzie też wówczas więcej cierpienia. Te poprzednie rzeczy przeminą (Obj. 21:4). Boskie objawienie nie podaje na ten temat więcej szczegółów.
* * *
Dotychczas został przedstawiony zaledwie szkic planu Bożego. W następnych wydaniach „Sztandaru Biblijnego” będziemy zajmować się najistotniejszymi sprawami z podaniem sporej ilości szczegółów. Każdy wiek ma swoją część do spełnienia, potrzebną jako dalszy krok, niezbędny do rozwoju planu Bożego w całości – postępującego i pięknie się rozwijającego.
Godne odnotowania jest to, że żadne wyrażenie Słowa Bożego odnoszące się do jednej epoki, lub wieku, nie powinno być stosowane do drugiej epoki, tak jak nie wszystko co określa jeden wiek jest prawdziwe w odniesieniu do drugiego wieku (2Tym. 2:15). Na przykład, nieprawdą byłoby utrzymywanie w dzisiejszych czasach, że wiedza Pańska napełnia całą ziemię, oraz że Jego wola wypełnia się na ziemi tak jak w niebie. Jedynie w wyniku panowania Mesjasza podczas Wieku Tysiąclecia sprawiedliwość napełni ziemię, jak morze wodami.
Będąc uczniami Pana, wszyscy mamy przywilej usługiwać słowami żywota zarówno w czasie dla nas dogodnym, jak i w czasie niedogodnym (2Tym. 4:2). Widzenie, które zapisał Abakuk, było przekazywane ludowi Bożemu przez wieki i powinno nas zachęcać do podawania go dalej, tak jak on to uczynił. Tak czyniąc, nie tylko pouczymy drugich, ale pomożemy im zbudować żywą wiarę – tę opartą na uświęconym rozumie – która umożliwi im stanie zdała od niewiary teraźniejszych czasów.
Poniższe strofy wiersza Wiliama Cowpera (1731-1800), wyrażają dla wszystkich wierzących żywą wiarę, która ufa tam, gdzie nie może znaleźć śladów Wszechmocnego Jehowy:
ON TYLKO MOŻE WYJAŚNIĆ
Tajnymi Bóg kroczy drogami
Do życia przywodząc swe dziwy;
To w morzu stopy ślad swojej zostawi,
To w wichrze przybywa straszliwym.
On strzeże swych planów świetlanych
I wolę swą zawsze wprowadza w czyn,
Bo w możliwości głębinach nieznanych
Cala swą wielką moc skrył.
O, bojaźliwi! – nabierzcie odwagi,
Gdyż chmury straszliwe nad wami
Są z woli Boga i z Jego znikną woli,
Gdy sionce miłości zaświeci wam nad głowami.
Nie sądźcież Boga jako was słabość mami,
Niech ufność wzbudzą łaski, których nie zliczę.
Pod maską ze zmarszczonymi brwiami
Kryje się uśmiechnięte oblicze.
Szybko się rodzą Boże cele,
Coraz jaśniejszy każdy cel nowy,
Pączek mieć może gorzkości wiele,
Lecz jakże słodki nektar kwiatowy.
Ślepa niewiara z pewnością zbłądzi,
Daremnie ważąc dzieła Boże.
Bóg tylko może swe czyny osądzić
I plan wykonać On tylko może.
Hymn na 2002 r. Pieśń nr 63 z Pieśni Brzasku Tysiąclecia
______________________
Ten artykuł został napisany na podstawie Wykładu 4. „Boskiego Planu Wieków”.