Sztandar Biblijny nr 167 – 2002 – str. 8
chwalebnego królestwa Chrystusa nastąpi w czasie powszechnego ucisku (Dań. 12:1). Jezus w związku z tym powiedział: Nikt nie może sprzętu mocarzowego, wszedłszy do domu jego, rozchwycić, jeśliby pierwej mocarza onego nie związał; a potem dom jego splądruje” (Mar. 3:22-27). Ów „mocarz”, to szatan. Związanie szatana jest pierwszym dziełem, jakie musi nastąpić, zanim będzie mogło zostać ustanowione królestwo Chrystusa.
NIEBIOSA I ZIEMIA ŚWIATA, KTÓRY BYŁ
Piotr nazywa każdy z tych trzech okresów odrębnym „niebem i ziemią” (2 Piotra 3:5-13). W symbolach przedstawione są wyższe, czyli duchowe władze sprawujące rządy (niebiosa) oraz ludzkie rządy i organizacje społeczne (ziemia). Zatem pierwsze niebo i ziemia, „świat, który był”, przestał istnieć w potopie, chociaż fizyczna ziemia (bardzo zmieniona przez wody powodzi) pozostała.
NIEBIOSA I ZIEMI TERAŹNIEJSZEGO ŚWIATA
Obecne symboliczne niebiosa i ziemia przeminą z wielkim trzaskiem i w ogniu, w wielkim zamieszaniu i ucisku, ponieważ ten mocarz, szatan, będąc wiązany usiłuje utrzymać resztki swojej władzy.
NIEBIOSA I ZIEMIA W ŚWIECIE PRZYSZŁYM
Następcą obecnego złego świata będą nowe niebiosa i nowa ziemia, społeczeństwo pod rządami Chrystusa, zorganizowane w zgodzie z boskimi zasadami. Sprawiedliwość i pokój będą na porządku dziennym. Sprawiedliwość będzie podstawą nowego rządu. Apostołowi Pawłowi dane było rzucić przelotne spojrzenie na przyszły świat. Napisał, że „zachwycony był”, czyli przeniesiony w czasie, i ujrzał rzeczy takimi, jakimi będą pod duchową władzą Chrystusa (2 Kor. 12:2-4). Apostoł Jan był również obdarowany widzeniem podobnych rzeczy, podczas pobytu na wyspie Patmos (Obj. 1:9).
DYSPENSACJE PODZIELONE NA WIEKI
Wydaje się, że Boski sposób postępowania z człowiekiem podczas pierwszego świata niewiele się zmieniał; a przynajmniej Biblia nie podaje nam na ten temat wielu szczegółów. Sprawą najważniejszą, która dotyka nas, jest, oczywiście, upadek w Ogrodzie Eden i, później, pojawienie się aniołów, którzy usiłowali sterować stanem ludzkości, z katastrofalnymi skutkami (1Moj. 6:1, 2). Ta dyspensacja zakończyła się potopem.
Drugi świat, ten, w którym obecnie żyjemy, może być podzielony na trzy Wieki:
• Wiek Patriarchów
• Wiek Żydowski
• Wiek Ewangelii
Każdy z tych Wieków pokazuje krok naprzód w planie Bożym, zmierzającym do obalenia zła. Każdy krok jest budowany na poprzednim i doprowadza bliżej do ukończenia projektu.
Trzeci świat obejmuje 1000 lat trwający Wiek Tysiąclecia lub „czas naprawienia” (Dz. 3:19-21). Po tym Wieku nastąpi okres, niejasno określony jako „wieki przyszłe”, odnośnie których nie ma objawionych szczegółów (Efez. 2:7). Teraźniejsze objawienia omawiają uzdrowienie człowieka z grzechu, a nie wieczną chwałę, która nastąpi później.
WIEK PATRYARCHÓW I WIEK ŻYDOWSKI
Pierwszy wiek „teraźniejszego świata” nazywamy Wiekiem Patriarchów, ponieważ w tym okresie Boska łaska i Jego postępowanie z ludźmi ograniczało się do nielicznych osób, prawie ignorując pozostałą ludzkość. Pośród uprzywilejowanych -przyjaciół Boga – byli patriarchowie: Noe, Abraham, Izaak i Jakub. Ze śmiercią Jakuba skończył się ten wiek i taki sposób postępowania Boga.
Wraz ze śmiercią Jakuba, jego potomkowie po raz pierwszy zostali nazwani dwunastoma pokoleniami Izraela i jako całość uznani przez Jehowę za Jego „lud osobliwy” (5Moj. 14:2; 26:18). Na podstawie typicznych ofiar lud ów był traktowany jako „naród święty”, odłączony od pozostałych narodów w szczególnym celu, i dlatego cieszył się specjalnymi względami. Czas przeznaczony na wypełnianie się tych zarysów Boskiego planu, który zaczął się ze śmiercią Jakuba i zakończył ze śmiercią Chrystusa, nazywamy Wiekiem Żydowskim lub wiekiem Zakonu.
W tym czasie Bóg szczególnie błogosławił ten naród, dając mu swoje prawo i zawierając z nim przymierze. Temu narodowi posyłał proroków i, ostatecznie, swego Syna. Pośród niego Jezus czynił cuda i nauczał, nie wchodząc nigdy do ludów ościennych ani nie pozwalając na to swoim uczniom. Gdy wysyłał ich, powiedział: „ Na drogę pogan nie zachodźcie, i do miast Samarytańczyków nie wchodźcie; Ale raczej idźcie do owiec, które zginęły z domu izraelskiego” (Mat. 10:5, 6).
Łaska dla narodu żydowskiego zakończyła się wraz z odrzuceniem i ukrzyżowaniem Chrystusa, co przedstawione jest w słowach Jezusa, gdy pięć dni przed swoją śmiercią powiedział: „Oto wam dom wasz pusty zostanie” (Mat. 23:38). Od śmierci Jezusa zaczął się nowy wiek –
WIEK EWANGELII
Ten okres rozpoczął się od ogłaszania posłannictwa o zbawieniu w Chrystusie, Jego Królestwie,