Sztandar Biblijny nr 167 – 2002 – str. 7
źle osądza Boga patrząc na Jego nie ukończone dzieło. Ale wkrótce, kiedy ciężkie rusztowanie zła, które było dozwolone w celu ćwiczenia człowieka i które ostatecznie obróci się na jego dobro, zostanie usunięte, a gruz posprzątany, ukończone dzieło Boga ukaże całemu światu Jego bezgraniczną mądrość i moc, i będzie widoczne, że Jego plany są w zgodzie z Jego wspaniałym charakterem.
Odkąd Bóg powiedział nam, że ma wyraźnie określony cel, i że wszystkie Jego cele zostaną zrealizowane, to ci, którzy są nimi zainteresowani postąpią właściwie, gdy będą badać Pismo Święte. Jakkolwiek wszystko, co jest związane z człowiekiem może się wydawać dziełem przypadku lub tajemnicą Boga, to ci, którzy wierzą i rozumieją świadectwo Słowa Bożego, uznają, że ten niezwykły i niezmienny plan postępuje systematycznie do ukończenia.
TRZY ŚWIATY
Przeważająca część ludzkości, tracąca wiarę w Boskie obietnice, musi poczekać na rozwój planu Bożego, zanim uświadomi sobie chwalebny charakter Boskiego Architekta. Ale przywilejem dzieci Bożych jest dostrzegać przez wiarę i światło Jego lampy – Słowo – przepowiedzianą przyszłą chwałę. Dlatego też jako zainteresowane dzieci Boga i studenci Jego Słowa, badamy Biblię, aby zrozumieć z tych planów Jego cele oraz szczegóły tam podane. Z nich dowiadujemy się, że plan Boży w odniesieniu do człowieka obejmuje trzy długie okresy, które rozpoczynają się od stworzenia człowieka i sięgają do nieograniczonej przyszłości. Piotr i Paweł nazywają te okresy „trzema światami” (zob. wykres), a każdy z nich przedstawia odmienny sposób przejawiania się Boskiej opatrzności:
1. Świat, który był
2. Teraźniejszy zły świat
3. Świat przyszły
Pierwszy z tych okresów, lub „światów”, pod zarządem aniołów zakończył się niepowodzeniem; drugi, pod panowaniem szatana, uzurpatora, jest rzeczywiście „złym światem”; trzeci okres będzie epoką sprawiedliwości i błogosławienia wszystkich rodzin na ziemi. Dwa ostatnie z tych „światów” są przedstawione bardziej szczegółowo, a wypowiedzi odnoszące się do nich są niezwykle kontrastowe.
Obecny, czyli drugi okres, jest nazwany „teraźniejszym złym światem”, nie dlatego, że nie ma w nim niczego dobrego, ale dlatego, że zło ma w nim przewagę. „Owszem, pyszne mamy za błogosławione, ponieważ się ci budują, którzy czynią niezbożność, a którzy kuszą Boga, zachowani bywają” (Mal. 3:15).
Trzeci świat, lub epoka, jest wzmiankowany jako „świat przyszły”, w którym „sprawiedliwość mieszka”, nie dlatego, że tam nie będzie w ogóle zła, lecz z tego powodu, że zło nie będzie miało w nim przewagi. Usuwanie zła będzie stopniowe i będzie miało miejsce podczas panowania Chrystusa – Jego Królestwa na ziemi. Zło nie będzie wówczas panowało, ani się rozwijało, ale „sprawiedliwy zakwitnie” (Ps. 72:7), a posłuszni „dóbr ziemi pożywać będą” (Izaj. 1:19). Krótko mówiąc, era, która ma nastąpić będzie zupełnie różna od tej, w której obecnie jesteśmy, ponieważ „książę świata tego”, szatan, nie będzie mieć udziału w świecie przyszłym.
KRÓLESTWO CHRYSTUSA NALEŻY DO PRZYSZŁOŚCI
Jezus powiedział: „Królestwo moje nie jest z tego świata” i dopóki owa era lub „świat przyszły” nie nastanie, królestwo Chrystusa nie będzie panować na ziemi. Stąd modlimy się: „Przyjdź królestwo twoje; bądź wola twoja jako w niebie tak i na ziemi” (Mat. 6:10). Widocznie bardzo ważna część planu wielkiego Architekta dotycząca zbawienia człowieka nie jest jeszcze w pełni rozwinięta, gdyż w przeciwnym razie nowy książę, Chrystus, i nowa dyspensacja byłyby wprowadzone już dawno. Dlaczego to jeszcze nie nastąpiło?
W Księdze Objawienia, 11 rozdziale i 15 wersecie, czytamy: „I zatrąbił Anioł siódmy, i stały się głosy wielkie na niebie mówiące: Królestwa świata tego stały się królestwami Pana naszego i Chrystusa Jego, i królować będzie na wieki wieków.” Kontekst wykazuje, że przejście z królestw tego świata do