Sztandar Biblijny nr 177 – 2002 – str. 125
Jeruzalem, reprezentujące cały naród, zostało całkowicie zniszczone przez armię rzymskich najeźdźców. Po tym ci, którzy nie przyjęli swego Mesjasza, zostali rozproszeni po całym świecie, bezdomni, uciekinierzy, prześladowani, aż do czasu kiedy wypełnił się Boski cel zgromadzenia ludu dla Jego imienia przez wydawanie świadectwa światu wśród pogan.
ŻNIWO EWANGELII
Czas Wielkiego Ucisku przy końcu wieku jest zbyt widoczny by wymagał opisu. Pierwsza Wojna Światowa uwidoczniła wzajemnie zwalczające się narody, przewracające się trony i wielokrotnie burzoną równowagę sił. Nasz Pan ostrzegał, że „to wszystko jest początkiem boleści” (Mat. 24:8), a gorzkie doświadczenie ludzkości dowiodło prawdziwości tego proroctwa.
Ewangelia Królestwa jest głoszona na świadectwo na całym świecie, a uczniowie są gromadzeni ze wszystkich narodów (Mat. 24:14; 28:19). Plon z symbolicznych dojrzałych ziaren jest tu i ówdzie gromadzony, począwszy od Pięćdziesiątnicy w Jeruzalem, postępując przez cały Wiek Ewangelii, a ogromna większość jest gromadzona w żniwie kończącym dyspensację (patrz następny artykuł).
OBECNE WARUNKI
Nasz Pan mówił nie tylko o międzynarodowym konflikcie, lecz także o głodzie, zarazach i trzęsieniach ziemi (Mat. 24:7). Podczas gdy takie plagi zawsze dostarczają dowodu, że nie tylko ludzkość, lecz jej dom, ziemia, jest pod przekleństwem, ich szczególny związek z czasem ucisku musi być znamienny. Bez wątpienia, skutki wielu nieszczęść dotykających dzisiejszy świat są spotęgowane z powodu wciąż wzrastającego samolubstwa tych, którzy dzierżą stery władzy.
Kim oni są? Oni niekoniecznie są wybranymi – lub nie wybranymi – władcami, chociaż wielu z nich nie jest bez winy. Trudni do zidentyfikowania, niechętni by przyznać się do osobistej odpowiedzialności, ukrywają się w międzynarodowych korporacjach i wpływają na wewnętrzną i międzynarodową politykę oraz finanse. Ich działania mogą kierować ludzkim losem, a kwestie życia czy śmierci w dużej mierze są w ich mocy.
Równolegle z wielkim wzrostem wiedzy w naszych czasach, przepowiedzianym przez proroka Daniela 12:4 , postępuje pozbawione skrupułów i nieuczciwe wykorzystywanie tej wiedzy. Tak więc wśród nieprawdopodobnej obfitości płodów ziemi dostępnej dla uprzywilejowanych, inni, głodni i spragnieni, cierpią i umierają z braku zwykłego poczucia człowieczeństwa ze strony tych bezimiennych, których sumienia śpią i w których chrześcijańska miłość oziębła. Świat poza granicami chrześcijaństwa też nie jest bez winy w zaniedbywaniu potrzeb ubogich.
| W przypowieści o owcach i kozłach Jezus wskazał, w jaki sposób postępowanie każdego członka ludzkiej rodziny w stosunku do bliźnich będzie czynnikiem decydującym o jego wiecznym dziedzictwie. |
WYŻYWIENIE GŁODNYCH OBECNIE
Jest wiele powiązanych ze sobą elementów powodujących głód: czynniki ekonomiczne, prawa gruntowe i prawo własności, wykorzystanie ziemi w celach innych niż produkcja żywności, nacisk na eksport plonów, niewydajne metody uprawy ziemi, wojny i wysiedlenia ludności. Samo dostarczenie większej ilości żywności nie rozwiąże zasadniczych problemów i chociaż wyżywienie głodujących ludzi na ziemi wydaje się mieć altruistyczne pobudki, to istnieje ryzyko wywołania ciągłego uzależnienia. To przytłaczające ubóstwo musi być złagodzone.
Wsie tradycyjnie były samowystarczalne; mając różnorodną żywność były w stanie przetrwać okresy nieurodzaju. W czasach kolonialnych takie małe gospodarstwa zostały zniszczone, a ludzi zatrudniono przy produkcji towarów przeznaczonych głównie na eksport. Małe prywatne farmy zostały zastąpione przez wielkie plantacje, na których rosły plony jednego gatunku, a pracownicy byli zdani na łaskę nieprzewidywalnych zagranicznych rynków zbytu. Nawet po odzyskaniu niepodległości, ludzie w krajach rozwijających się nie mogli się uwolnić od systemu opartego na eksporcie i byli zależni od selektywnych upraw, wymagających dużych ilości nawozów i pestycydów, dostarczanych głównie przez zachodni, w dużej mierze chemiczny przemysł. Stabilność, którą kiedyś mieli, teraz została zburzona.