Sztandar Biblijny nr 165-166 – 2001 – str. 86

      Pielgrzymi byli prostymi, ciężko pracującymi ludźmi, którzy pracowali własnymi rękoma i spodziewali się zarobić na swoje utrzymanie jako 'plantatorzy’. Utrzymywali się z pracy na roli, rybołówstwa, łowiectwa oraz drobnego handlu w nowej kolonii. … Oni przybyli z Anglii na mocy porozumienia, które miało zarządzać działaniem (wspólnego) towarzystwa akcyjnego, w którym udziały miały dwie klasy ludzi, pierwsza zwana 'akcjonariuszami’, druga 'plantatorami’. Akcjonariusze udzielili jedynie swego kapitału na pełny ekwipunek wyprawy. Plantatorzy byli ludźmi, którzy przebyli ocean i mieli ponosić trud i niewygody wyprawy. Oni mogli zainwestować swój kapitał w przedsięwzięcie lub nie. Niektórzy nabyli udziały wspólnego towarzystwa akcyjnego jako akcjonariusze przez udzielenie pieniędzy lub ich wartości w postaci towaru, lecz większa część miała udział tylko jako plantatorzy. Każdy plantator od 16-go roku życia otrzymał pojedynczy udział w towarzystwie akcyjnym, oceniany na 10 funtów. Plantator, który przywiózł ze sobą żonę i dzieci oraz sług, mógł otrzymać udział na każdą osobę od 16-go roku życia wzwyż oraz na co drugie dziecko od 10-go do 16-go roku życia. Każde dziecko poniżej 10-go roku życia, które było na statku, miało otrzymać w ostatecznym podziale gruntów towarzystwa 50 akrów nienawożonej ziemi. Wszyscy plantatorzy mieli być żywieni i ubierani spoza wspólnych zapasów i dóbr towarzystwa. Każdy plantator miał pracować cztery dni w tygodniu dla towarzystwa, a dwa dla siebie i rodziny. Pod koniec siedmioletniego okresu każdy plantator, który był głową rodziny lub grupy, miał posiadać dom i ogród zajmowany przez niego i rodzinę. Przedsięwzięcie zapoczątkowane na takich warunkach było przykładem aktywnej współpracy i spółdzielczego zarządzania przez krótki okres, przy końcu którego każda głowa rodziny miała mieć dom i ogród (Droga do Pokoju, s.169).

      W celu ochrony kolonu, każdy obywatel zdolny do służby miał nosić broń. Każdy młody człowiek uczył się obsługi prostej broni, która była wtedy dostępna na polowania lub na wypadek wojny. Pielgrzymi zapoczątkowali w Nowej Anglii system wojskowy, będący prototypem godnej podziwu organizacji militarnej w republikańskiej Szwajcarii (źródło jak niżej, s. 174).

      W czwartym roku system oparty na wspólnocie został jeszcze bardziej ograniczony. Każdej rodzinie przyznano w wieczne posiadanie działkę ziemi wielkości l akra na osobę, możliwie jak najbliżej miasta. Stopniowo przygotowywano miejsce, aby wesprzeć przedsięwzięcie skupu zwierzęcych futer. W1626 roku Kupcy akcjonariusze sprzedali swoje prawa do plantacji Izaakowi Allertonowi, i kilku osobom z nim związanym, za 1800 funtów. Wtedy wszystkie 'głowy rodzin oraz zdolni, młodzi ludzie w kolonii’ stali się partnerami. Ziemia oraz bydło zostało podzielone i każdy drogą losowania otrzymał 20 akrów ziemi. Bradford, Allerton, Standish, Winslow, Brewster i trzech innych przyjęło odpowiedzialność za długi kolonu i wynajęło rzemiosło całej społeczności na pewien okres, aby umożliwić jej spłatę długów. Wówczas społeczność kolonii zupełnie zerwała z komunistyczną tradycją i weszła w kapitalistyczny etap organizacji społecznej, który wciąż jest wybitną cechą amerykańskiego życia.

    – Encyklopedia Religii i Etyki, tom X, s.32,33.