Sztandar Biblijny nr 163 – 2001 – str. 69
1. Dusza
(ST) 1Moj. 17:14; 46:18, 22, 25, 26, 27; 3Moj. 4:2; 5:1, 2, 4, 15, 17; 7:18, 20, 21; 17:10-12; 4Moj. 15:27, 30, 31; 19:20, 22; 31:19, 35, 40, 46(„osoby”); 35:11, 15; 5Moj. 10:22; 27:25, Jozue 10:28, 30, 32, 35 („osoba”, „osoby”), 37, 39; 11:11; 2Sam. 14:14; Psalm 94:21; Przyp. 11:17, 25, 30; 14:25; 19:2, 15; 25:25; 27:7; 28:17; Jer. 52:29, 30; Treny 3:25; Ezech. 17:17; 18:4, 27; 22:25, 27; 27:13; 33:6.
(NT) Mat. 10:28; Dz.Ap. 2:41, 43; 3:23; 7:14; 27:37; Rzym. 2:9; 13:1; 1Kor. 15:45; Jak. 5:20; Obj. 6:9; 16:3.
2. Życie
(ST) 1Moj. 9:4, 5; 19:17, 19; 2Moj. 4:19; 3Moj. 17:11; 4Moj. 35:31; 2Sam. 1:9; 14:7; 1Król. 3:11; 17:21, 22; 19:2, 3, 4; 2Król. 7:7; Estery 7:3, 7; 9:16; Hiob 2:4, 6; Psalm 38:13; Przyp. 1:18, 19; Izaj. 15:4; Jer. 4:30; 11:21; 48:6; Ezech. 32:10.
(NT) Mat. 6:25; Mar 3:4; Dz.Ap. 20:10; 27:10, 22; Obj. 8:9; 12:11.
3. Usposobienie
(ST) 1Moj. 23:8; 42:21; 49:6; 2Moj. 15:9; 3Moj. 26:11, 15, 16, 30, 43; 4Moj. 21:4, 5; 5Moj. 4:9; 14:26; 18:6; 24:15; 28:65; 1Sam. 1:10, 15; 2:33, 35; 2Sam. 3:21; 17:8; 2Król. 9:15; Hiob 3:20; 7:11; 14:22; 19:2; 30:25; Psalm 10:3; 13:3; 35:12; 42:5, 6, 7; 44:26; 63:9; 69:2, 11; 77:3; 84:3; 94:19; 103:1, 2, 22; 106:15; 107:5, 9, 18, 26; 119:167; 123:4; 138:3; 143:6, 8.
(NT) Dz.Ap. 4:32; 14;2, 22; 15:24; Efez. 6:6; Filip. 1:27; Żyd. 12.3; 1Piotra 1:22; 2:11; 2Piotra 2:8, 14.
DUSZE ŻYJĄCE BĘDĄ PRZYWRÓCONE DO ŻYCIA
Bóg miał prawo wymagać posłuszeństwa od Adama, któremu dał życie, tak jak słusznie wymagał go od stworzeń anielskich.
Karą za grzech, jaką Bóg wymierzył Adamowi, nie było wieczne życie w ogniu i męczeniu przez ogniotrwałych diabłów ani życie w jakiejkolwiek innej formie, ale śmierć (śmiercią umrzesz”; zapłatą za grzech jest śmierć” – 1Moj. 2:17; Rzym. 6:23). Kiedy dech życia uszedł z Adama, to przestał być duszą -, dusza, która grzeszy, śmiercią umrze” – Ezech. 18:4, 20; Jak. 5:20. Adam wrócił do ziemi, z której był wzięty („w proch się obrócisz”, 1Moj. 3:19).
Bóg, w zgodzie ze sprawiedliwością, mógł wykonać wyrok na Adamie i Ewie z chwilą ich nieposłuszeństwa, odbierając im życie, które otrzymali od Niego, ale w swoim miłosierdziu pozwolił im na umieranie stopniowo i wydanie na świat potomstwa, rodu ludzkiego, którego wszyscy członkowie są duszami, chociaż niedoskonałymi i w warunkach prowadzących do śmierci.
Bóg usłyszał wzdychanie więźnia Adama i jego rodu pod przekleństwem śmierci (Psalm 102:20, 21), a Jego wielka miłość pobudziła Go do użycia mocy w uwolnieniu ludzkości spod kary śmierci. Boska sprawiedliwość, która w żaden sposób nie może oczyścić winnego (4Moj. 14:18), musiała najpierw być zadośćuczyniona na rzecz Adama, zanim on oraz jego rodzaj mogliby stać się wolni, aby Bóg mógł w dalszym ciągu być
 |
| Creation (Stworzenie), tom 2 epifanicznej serii; 585 str.; opisuje twórcze dzieła Boga |
MUZYKA NIEBACzyś nie słyszał tej muzyki, rozbrzmiewającej wszędzie, |