Sztandar Biblijny nr 159 – 2001 – str. 37

i człowieka – postanowił wytępić ten naród. Usiłował tego dokonać w Egipcie i w czasie panowania Imperium Rzymskiego oraz w trakcie wszystkich długich stuleci ich rozproszenia. Wzniecał nienawiść do „Żydów”, gdziekolwiek tylko mógł. Obserwowanie stopniowego rozwijania się obietnicy o przywróceniu Izraela bez wątpienia doprowadziło szatana do jeszcze większej wściekłości w wysiłkach zniszczenia wybranego Nasienia.

      Pismo Święte często mówi, iż Bóg czyni coś, na co w istocie On jedynie dozwala. Boże dozwolenie w żadnym wypadku nie jest Jego moralną zgodą, chociaż wielu nie dostrzega tego rozróżnienia i nie można go wytłumaczyć tym, którzy nie mają wiary, by zrozumieć, iż Bóg ma przed sobą wyższy cel (Psalm 50:16-21).

IZRAEL PRZEWODEM BŁOGOSŁAWIEŃSTW

      Izrael został ponownie powołany do życia i znów stał się niepodległym narodem. Dawno temu obiecany czas prawdziwego wywyższenia Izraela jako przewodu Mesjańskich błogosławieństw dla rodzaju ludzkiego nie jest daleko. Cóż z tego, że nadejdzie kolejna wielka fala ucisku, skoro ten stary świat będzie się kończył, a Nowy Porządek zaczynał? Cóż z tego, że Pismo Święte mówi nam, iż Izrael będzie jeszcze przechodził „czas utrapienia Jakubowego” (Jer. 30:7) w związku z wielkim Czasem Ucisku, jaki panuje nad światem od 1914 r.? Żadna z tych rzeczy nie przeszkodzi ludowi Bożemu w radowaniu się Nowymi Niebiosami i Nową Ziemią, o których Bóg oświadcza, iż ma je właśnie stworzyć – „weselcie się, a radujcie się na wieki wieków z tego, co Ja stworzę” (Izaj. 65:17, 18; 66:22). Lampa Prawdy rzucająca jasne światło na proroctwa pokazuje nam, iż szybko zbliża się czas, kiedy Ten, który ma do tego prawo, obejmie Swoją wielką władzę i będzie panować (Ezech. 21:27).

POROZUMIENIE Z OSLO

     Dokumentem, w oparciu o który kontynuowane są obecnie z przerwami rozmowy na temat ziemi za pokój, jest Porozumienie z Oslo. To porozumienie, wynegocjowane w tajemnicy przez Norwegię, toruje drogę przekazywaniu terenów obecnie kontrolowanych przez Izrael, niedawno ustanowionej Autonomii Palestyńskiej.

     Yasir Arafat, przewodniczący Autonomii Palestyńskiej, był wyrachowanym terrorystą, zanim został „mężem stanu.” Stany Zjednoczone i Unia Europejska (UE) są zobowiązane prowadzić z nim interesy. UE dostarcza większości finansów na rozwój Zachodniego Brzegu i usiłuje odgrywać bardziej znaczącą role w procesie pokojowym. UE, jako blok, jest pro palestyńska, co jest jednym z powodów, dla których Stany Zjednoczone są niechętne włączeniu Unii jako partnera w negocjacjach.

     Na mocy tego porozumienia Izrael oddał już Betlejem i Hebron, miasto Dawida. Punktem spornym jest obecnie Jerozolima – Izrael odmawia przekazania kontroli nad miastem. Wydaje się teraz, iż pan Arafat może naprawdę zrezygnować z roszczeń do tego miasta, tym samym, być może, wzniecając bunt przeciwko swojemu przywództwu.

ŻYDZI MAJĄ POZOSTAĆ ŻYDAMI

     Z „pustkowia” dochodzi głos, a Żydzi słyszą go wszędzie, gdziekolwiek są. On nie nawołuje ich, by stali się Chrześcijanami, a raczej by byli wierni ideałom wystawionym przed nimi przez Boga ich Przymierza i przedstawionym przez Zakon i Proroków. Początkowe brzmienie tego głosu było najpierw słyszane w ruchu Syjonistycznym. Jak wiele się wydarzyło od tego czasu! Dwadzieścia lat po pierwszym Kongresie Syjonistycznym w 1897 r. Jerozolima została odebrana Turkom. Nieco ponad 30 lat później, w 1948 r., Izrael stał się wolnym państwem, a nieco mniej, niż 20 lat od tego momentu, w roku 1967, Izrael ostatecznie objął kontrolę nad Świętym Miastem. Ponowne zebranie i ustanowienie Izraela w ostatnich    dziesięcioleciach było szybkie, gdy się popatrzy na ten proces w kontekście długich stuleci Diaspory.

DWA NASIENIA ABRAHAMA

     Abraham, ojciec wiernych, nie rozumiał, iż jego „nasienie” miało być dwojakie – niebiańskie i ziemskie. Bóg napomknął o tym, kiedy powiedział do Abrahama (1Moj. 22:15-18): „rozmnożę nasienie twoje, jako gwiazdy niebieskie, i jako piasek, który jest na brzegu morskim”(kursywa dodana). Jest tutaj mowa o dwóch „Izraelach.” Duchowe obietnice należały do klasy niebiańskiej („Syjon”), a ziemskie obietnice do naturalnego Izraela („Jakub”). Ostatecznie cały rodzaj ludzki, błogosławiony pod panowaniem Mesjasza, stanie się „Izraelitami” – nasieniem Abrahamowym w najszerszym znaczeniu (Gal. 3:6-9).

     W tym pierwszym roku nowego stulecia gratulujemy Izraelowi kolejnych urodzin. Tak, jak podkreśla to Ap. Paweł w Liście do Rzymian, w 11 rozdziale, wersetach 12 i 15, będzie on środkiem, poprzez który Bóg udzieli błogosławieństw całemu światu. Żadna broń ukuta przeciwko niemu nic nie wskóra, a dzięki Boskiej mocy Izrael uniknie swoich niedoszłych grabieżców.
BS 2000, 34-37.

poprzednia stronanastępna strona