Sztandar Biblijny nr 159 – 2001 – str. 35
Brytyjczycy, świadomi rosnącej opozycji Arabów wobec Rezolucji, zakłopotani swoimi sojuszami, ogłosili decyzje o wycofaniu swojego Mandatu, podając 15 maja 1948 r. jako datę jej wejścia w życie. Dawid Ben Gurion ogłosił niepodległość państwa Izrael 14 maja, a sąsiednie państwa arabskie przekształciły swoją słowną opozycje w otwartą wojnę, rozpoczynając inwazje na tereny przyznane Żydom przez Rezolucje ONZ. 600.000 Arabów, uprzednio żyjących raczej pokojowo z Żydami, dobrowolnie opuściło to sporne terytorium.
Nie było żadnych wysiedleń, żadnych przymusowych uchodźców. Palestyńczycy, zakładając, iż nowe państwo Izrael zostanie zdławione w momencie swych narodzin przez okrążające je arabskie armie, oczekiwali na czas swojego powrotu do miejsca, które wówczas miałoby się stać, wbrew Rezolucji ONZ, całkowicie arabską Palestyną. Jednakże ich nadzieje rozsypały się w pył, kiedy armie arabskie poniosły militarną klęskę. Palestyńscy Arabowie, którzy pozostawili swoje domy [w Izraelu] zostali pozostawieni własnemu losowi [w krajach arabskich – Red.] . . .
Począwszy od tamtych czasów kraje arabskie najwyraźniej przyjęły taktykę polegającą na utrzymywaniu uchodźców jako odrębnej społeczności narodowej, i to w warunkach ubóstwa, w tym celu, by, z powodów politycznych, używać ich przeciwko Izraelowi, jako obiektu wzbudzającego litość, zwłaszcza na forum Organizacji Narodów Zjednoczonych. Kiedy weźmiemy pod uwagę ogromne bogactwo znajdujące się pod zarządem bogatych w ropę arabskich braci, nie znajdziemy żadnego usprawiedliwienia dla przedłużania ubóstwa, w którym żyją uchodźcy. Moglibyśmy raczej zapytać, dlaczego te kraje nie dadzą Palestyńczykom części swojej własnej ziemi? Nie chcą one tego uczynić, bowiem straciłyby powód do nękania Izraela.
ISMAEL I JEGO POTOMSTWO
Bez wątpienia pamiętacie historię Ismaela. Urodziła go Agar, niewolnica Sary. Ismael miał 12 synów i rozrósł się w wielki naród. Jego lud żył jako koczownicy w północnej Arabii. Stary Testament używa imienia Ismael w szerszym znaczeniu w odniesieniu do wszystkich kupców arabskich (Izaj. 13:20; Ezech. 27:20,21). Wszystkie dzikie i wojownicze ludy pustyni mogą utrzymywać, iż są potomkami Ismaela. Ilustracją zastosowania określenia Ismaelici w szerszym znaczeniu jest pewne wydarzenie z życia Józefa – kiedy został sprzedany Ismaelitom, którzy byli także zwani Madianitami (1Moj. 37:25,28; Sędz. 8:3, 24). Madianici byli wrogami Izraela i stanowili dla niego sidło (4Moj. 25:16-18). Zauważyliśmy już, iż ten stan trwa aż do dzisiaj. Mahomet utrzymywał, że Ismael jest jego przodkiem, tak samo, jak to czyni większość Arabów. A zatem Ismaelici roszczą sobie prawo do Palestyny i ustanowili święte „mekki” dla Jerozolimy, by wesprzeć swoje roszczenia. To pomaga wyjaśnić ich wielkie zainteresowanie tym miastem.
W starożytności Izrael był punktem, w którym skupiały się handel i podróże. Położenie geograficzne Izraela sprawiało, iż panowanie nad tą krainą oznaczało panowanie nad szlakami handlowymi. Z powodu tych szlaków handlowych Izrael był elementem kluczowym. Dzisiaj Izrael ma nadal strategiczne położenie.
Izrael ma wszelkie powody do zachowania tego, co posiada. Na przykład Wzgórza Golan, o których tak wiele dzisiaj się mówi w wiadomościach: Syria chce dostać je z powrotem od Izraela. Izrael nie kwapi się ze zwrotem. Każda armia zajmująca te Wzgórza może wystrzeliwać rakiety w kierunku Izraela. Rozmowy mające na celu pogodzenie roszczeń Syrii do Wzgórz Golan z zatroskaniem Izraela o własne bezpieczeństwo znajdują się obecnie w impasie, jednakże kwestia ta nie zniknie. Podobnie roszczenia Palestyńczyków do Zachodniego Brzegu i samej Jerozolimy w dalszym ciągu będą towarzyszyły Izraelowi i będą groziły zaognieniem niebezpiecznej atmosfery, która już obecnie istnieje, ponieważ Arabowie kontynuują przejmowanie coraz większych obszarów ziemi.
„RYBITWY” I „ŁOWCY”
Ponieważ Jer. 16:14-16 jest jednym z najwyraźniej szych ustępów Pisma Świętego, opisujących ponowne zebranie Izraela do Ziemi Świętej, rozważymy go w związku z naszym tematem:
„Przetoż oto dni idą, mówi Pan, że nie rzeką więcej: Jako żyje Pan, który wywiódł synów Izraelskich z ziemi Egipskiej.
Ale: Jako żyje Pan, który wywiódł synów Izraelskich z ziemi północnej, i ze wszystkich ziem, do których ich był wygnał, gdy ich zasię przywiodę do ziemi ich, którom dał ojcom ich.
Oto Ja poślę do wielu rybitwów, (mówi Pan) aby ich łowili; potem poślę do wielu łowców, aby ich łapali na wszelkiej górze i na wszelkim pagórku, i w dziurach skalnych.”
Rozumiemy, iż „ziemia północna” odnosi się do Rosji z drugiej połowy XIX wieku, gdzie zamieszkiwała prawie połowa ludności pochodzenia