Sztandar Biblijny nr 151 – 2000 – str. 69
drogę dla nowego nieba i ziemi – nowego porządku społecznego (2Piotra 3:10-13)] wszystkie grunty [porządek i panujące zasady prawne] ziemi [społeczeństwa ludzkiego]”.
W w. 6, 7 Jezus z kolei zwraca się do swych świętych jako do wielkich, swego „maluczkiego stadka” (Łuk. 12:32): „Jam rzekł: Bogowieście [tych „nazwał bogami, do których (lub dla których) się stało słowo Boże” – Jan 10:35] elohim – wielcy – gdyż otrzymali oni Słowo Boże i Ducha tego Słowa udzielonego im przez Jezusa], a synami Najwyższego wy wszyscy jesteście [„Najmilsi! teraz dziatkami Bożemi jesteśmy” – 1Jana 3:2; 2Piotra 1:4].
„A wszakże jako i inni ludzie pomrzecie, a jako jeden z książąt upadniecie [nie jak ogół świata, który umiera jak książę Adam, jako jego dzieci i dziedzice jego wyroku, lecz ofiarniczo, z księciem Jezusem i podobnie jak On – Izaj. 9:6; Dz. 3:15; 5:31; jak już wykazaliśmy, w. 7 dowodzi, iż wszyscy członkowie ciała Chrystusowego umrą śmiercią fizyczną]”. Po zakończeniu tego w. 8 zwraca się do Chrystusa: „Powstańże, o Boże! [elohim – potężny] a sądź ziemię [zakończ obalanie królestwa szatana i wprowadzanie „czasu naprawienia” od dawna obiecywanego przez wszystkich świętych proroków – Dz. 3:19-23; Ps. 96; 98]; albowiem ty dziedzicznie trzymasz wszystkie narody [Ps. 2:7-12]”. Wtedy będzie „napełniona chwałą wszystka ziemia” (4Moj. 14:21); „Wspomną i nawrócą się do Pana wszystkie granice ziemi, i kłaniać się będą przed obliczem twojem wszystkie pokolenia narodów. Albowiem Pańskie jest królestwo, a on panuje nad narodami” (Ps. 22:28, 29).
No tak, powie ktoś, a więc zaprzeczacie, że święci zostaną „żywcem zabrani do nieba”, że zostaną przemienieni? Odpowiadamy: nie, nie zaprzeczamy temu, lecz wierzymy, że Pismo Święte jasno naucza, iż ci święci, którzy będą żyli w sprzyjającym czasie obecności Pana, zostaną przemienieni w należący do nich stan duchowy w chwili śmierci „naczynia glinianego” (2Kor. 4:7), kiedykolwiek będzie miało to miejsce; nie będą oni zatem musieli spać, jak uczyniło to nowe stworzenie Pawła i innych, lecz zostaną przemienieni „w jednej chwili, w okamgnieniu”.
BŁOGOSŁAWIENI UMARLI, KTÓRZY UMIERAJĄ
Następujące twierdzenie z Obj. 14:13 jest tutaj także pomocne: „Błogosławieni są odtąd umarli, którzy w Panu umierają. Zaprawdę mówi Duch im, aby odpoczywali od prac swoich, a uczynki ich idą za nimi”. Tylko w tym jednym przypadku jest śmierć przedstawiona w Piśmie Świętym jako błogosławieństwo. Zwykle mówi się o niej jako o okrutnym wrogu (1Kor. 15:25, 26). Zauważmy jednak, że jest ona tutaj błogosławieństwem tylko dla szczególnej klasy: „umarłych, którzy umierają”. Są oni członkami ciała Chrystusowego – umarłymi dla świata, ukrzyżowanymi z Chrystusem. „Aihowiemeście umarli, i żywot wasz skryty jest z Chrystusem w Bogu” (Kol. 3:3).
Zwróćmy także uwagę na szczególne zastosowanie czasowe – „odtąd”. Kontekst wskazuje, że stosuje się to po wyjściu poselstwa, iż Babilon (mieszanina światowości i oziębłego chrześcijaństwa) wypadł z Bożej łaski (porównaj Obj. 3:15-17; 18:1-4) w żniwie wieku Ewangelii. Zbiega się to z czasem drugiego adwentu Jezusa i początkiem ustanawiania Jego Królestwa, kiedy to wzbudzani będą śpiący święci. „Odtąd”, po tym czasie, śmierć, kiedykolwiek by ona nie przyszła, była błogosławieństwem dla „umarłych, którzy umierają”. Gdy jeden po drugim umierali tak jak inni ludzie, w tym samym momencie stawali się podobnymi do swego Pana, wspaniałymi istotami duchowymi, uczestnikami Boskiej natury (2Piotra 1:4). Wtedy to mogą „odpoczywać od prac swoich, a uczynki ich idą za nimi”. Zanika tylko praca (trud) związana z ludzkim ciałem – kruchym ziemskim naczyniem. Ich służba Królestwa, w której zaangażowali się jeszcze na ziemi, będzie nadal kontynuowana.
W ten sposób przemiana członków ciała, którzy będą wtedy przy życiu, da im tę samą społeczność, chwałę i moc, jaką otrzymali śpiący członkowie. Wszyscy oni są „zachwycani” z ziemskich warunków i połączeni „wespół” „z Panem na powietrzu”, co obrazuje duchową władzę nad światem.
Szatan od długiego już czasu zajmuje stanowisko „książęcia, który ma władzę na powietrzu ” (Efez. 2:2) i jako swych współpracowników i współrządzących używa wiele osób wielkich Babilonu, którzy zwiedzeni jego zaślepiającym