Sztandar Biblijny nr 151 – 2000 – str. 67
podobnie jak ich Głowa, Wzór i Poprzednik. Zbadajmy wspólnie ten przedmiot w świetle rozważań następujących wersetów Pisma Świętego uważanych zwykle za podstawę poglądu, że niektórzy święci mieli być zwolnieni od śmierci fizycznej.
ROZWAŻENIE 1TES. 4:15-17
1Tes. 4:15-17 jest klasycznym fragmentem cytowanym przez tych, którzy wierzą w zwolnienie od śmierci. Greckim słowem przetłumaczonym „przyjście” w w. 15 oraz u Mat. 24:37-39 jest paruzja, oznaczające obecność. Określa ono pierwszy, tajemniczy etap drugiego adwentu Jezusa, kiedy to świat nie wie o Jego drugim adwencie, zajmując się zwyczajnymi sprawami życiowymi. Poprzedza ona drugi etap obecności, Jego epiphaneia (Jasne świecenie, manifestację), czy też apokalupsis (odsłonięcie, objawienie), oraz trzeci etap, Jego basileia (Królestwo).
W 1Tes. 4:15-17 czytamy: „…my, którzy żywi pozostaniemy do przyjścia Pańskiego, nie uprzedzimy [porównaj przekład ASY, Rotherhama itp.], onych, którzy zasnęli. Gdyż sam Pan …zstąpi z nieba, a pomarli w Chrystusie powstaną najpierw. Zatem [potem, greckie epeita, które podobnie stosuje się do przyszłości w innych miejscach, np. w 1Kor. 15:6, 7, 23, 46; Gal. 1:18, 21; 2:1; Żyd. 7:27; Jak. 3:17; 4:14] my żywi, którzy pozostaniemy, wespół z nim zachwyceni [w angielskich przekładach i BT – „porwani”] będziemy w obłokach naprzeciwko Panu na powietrze…”.
Nic w tym wersecie oczywiście nie wskazuje, że święci żyjący w czasie wtórego przyjścia Pana umrą. Nic też nie naucza, że ich ludzkie ciała nie umrą. Ten ustęp nie podaje jakiej przemiany oni doznają przed połączeniem się z Panem; sama przemiana nie jest tutaj nawet wspomniana. Lecz ten sam Apostoł podaje gdzie indziej, że zmiana nastąpi, gdyż „ciało i krew” – ludzka natura, ludzkie ciała – nie mogą odziedziczyć królestwa Bożego (1Kor. 15:50). Dlatego wszyscy święci zostaną przemienieni w istoty duchowe, niewidzialne dla ludzkich oczu, mogące przychodzić i odchodzić jak wiatr (Jan 3:8).
ZBADANIE 1KOR. 15:51, 52
Przejdziemy teraz do 1Kor. 15:51, 52, gdyż te wersety szczególnie wspominają o przemianie i zwróćmy uwagę, czy święty Paweł rzeczywiście mówi, iż ktokolwiek zostanie przemieniony bez umierania, jak wielu przypuszczało. Czytamy: „Oto tajemnicę wam powiadam: nie wszyscy zaśniemy, ale wszyscy przemienieni będziemy, bardzo prędko w okamgnieniu… umarli wzbudzeni będą nieskazitelni, a my będziemy przemienieni.
Z tego punktu widzenia, odnoszącego się do snu, niektórzy mieli wrażenie, że ziemskie ciało nie umrze. Lecz kto nie może zrozumieć, że ludzkie ciało może spoczywać w śmierci, a nowe stworzenie może być z niego uwolnione i tak szybko przyobleczone w ciało duchowe, że nie będzie ani chwili snu? Umrzeć to nie to samo co spać – pozostawać w stanie nieświadomości, nieżywym, Gdyby między śmiercią ziemskiego mieszkania (ludzkiego ciała) a otrzymaniem ciała duchowego nastąpił jakiś okres, wtedy nowe stworzenia, które żyłyby i pozostawały w Chrystusie aż do czasu Jego paruzji, (obecności), po śmierci byłyby zmuszone do zaśnięcia w Jezusie” (1Tes. 4:14; 1Kor. 15:18), jak w wieku Ewangelii zasnęli Apostołowie i inni członkowie ciała. Lecz sen ten zawsze był czymś niepożądanym.
Święci wieku Ewangelii razem ze świętym Pawłem mogli powiedzieć, że nie chcą być nagimi (w stanie snu, zarówno bez ciała ludzkiego, jak i duchowego), lecz że bardzo pragną być przyobleczeni, otrzymać ciała duchowe, które mieli dostać w czasie drugiej obecności Jezusa w chwili odłączenia się od starego ludzkiego domu (2Kor. 5:11). I to w zasadzie stwierdza tutaj święty Paweł – nie wszyscy zasną, gdyż dla niektórych przemiana będzie chwilą, momentem, w mgnieniu oka. Jedno jest pewne: wszystkie nowe stworzenia opuszczą kiedyś ciało, a kiedykolwiek i jakkolwiek to się stanie, będzie to śmiercią, rozkładem i końcem człowieczeństwa dla wszelkich tych, którzy otrzymają naturę duchową.
Niektórzy twierdzą, że Mat. 24:40, 41 potwierdza naukę o „zaginionych”, lecz nie ma tam ani słowa o zabraniu kogokolwiek do nieba. Wskazuje on raczej na gromadzenie się członków ciała do Prawdy jako duchowego pokarmu (porównaj w. 28).
ŚWIĘTY JAN PRZEDSTAWIA OSTATNICH Z KOŚCIOŁA
Zauważmy teraz słowa Jezusa dotyczące Apostoła Jana, który jest typem, obrazem