Sztandar Biblijny nr 150 – 2000 – str. 62
Zachęcaliśmy go do tego i innych przywilejów, przypominając mu również o badaniu, czuwaniu i modlitwie (2Tym. 2:15; Kol. 4:2; Jak. 5:16) oraz życiu, które jest „przykładem wiernych” (1Tym. 4:12), pozwalając jego światłu świecić odwiedzającym go i tym, którzy mu usługiwali (którzy nie przyjęli Prawdy paruzyjnej). Przypomnieliśmy mu także o słowach naszego Pana: „Kto wierny jest w małym, i w wielu wiernym jest” (Łuk. 16:10; zobacz Z 5740; P ’61, s. 66). Przez te i inne wersety był bardzo zachęcony. „Albowiem jeśli przedtem była ochotna myśl, taż przyjemna jest według tego, co kto ma, a nie według tego, czego nie ma.” (2Kor. 8:12).
Każdy „według przemożenia jego” (Mat. 25:15) ma coś czynić słowem mówionym, drukowanym, postępowaniem, życzliwą postawą i to jest wszystko, co może w miarę możliwości i rozsądku, aby „opowiadać cnoty tego, który was powołał z ciemności ku dziwnej swojej światłości” (1Piotra 2:9). Oprócz wykładów i objaśniania wykresu wieków jest wiele innych sposobów czynienia tego, jak na przykład prowadzenie bereańskich badań Biblii z innymi (bez względu na to gdzie i ile osób się spotyka), angażowanie się w rozmowy, korespondencję (włącznie z listami do gazet), kolportaż, pracę strzelecką, ochotniczą i do osób pogrążonych w żałobie, zapraszanie innych na zebrania, itd. Każdy, kto jest uważnym obserwatorem (Jan 4:35) potrafi znaleźć mnóstwo rzeczy, które może robić w służbie dla Pana, Prawdy i braci, według swoich zdolności i nadarzających się sposobności.
A więc nie zniechęcajcie się i nie porzucajcie nadziei. Bądźcie nadal „obfitujący w uczynku Pańskim zawsze” (1Kor. 15:58), aby „bojować dobry bój wiary” i „chwycić się żywota wiecznego” (1Tym. 6:12). „Jako ma litość ojciec nad dziatkami, tak ma litość PAN nad tymi, którzy się go boją [czczą]. Onci zaiste zna, cośmy za ulepienie; pamięta, żeśmy prochem.” (Psalm 103:13, 14). Nie myślcie, że musicie robić większe rzeczy, by okazać wierność. Wiersze Brzasku Tysiąclecia, s. 165, 168 i 295, powinny okazać się pomocne.
________________
w ramce
Być może niewiele możemy zrobić By pomóc innym, to prawda; Lecz lepsza mała iskierka Uprzejmości, kiedy droga jest ciemna, Niż ktoś miałby kroczyć zakazanymi ścieżkami. Z braku światła, jakie my moglibyśmy dać.
– Małe Światełko
„Wiersze Brzasku Tysiąclecia”s. 165
BS ’99, 61.
_________________________
BIBLIA JAKO BOSKIE OBJAWIENIE ROZPATRYWANA W ŚWIETLE ROZUMU
INSTRUKCJE udzielone osobom wyznaczonym do J.pełnienia władzy świeckiej jako pochodzące od Boga są przykładem prostoty i czystości. Mojżesz oświadczył ludowi w obecności owych sędziów: „I rozkazałem sędziom waszym na on czas, mówiąc: Wysłuchiwajcie spraw między bracią waszą, i sądźcie sprawiedliwie między mężem i między bratem jego, i między przychodniem [obcokrajowcem] jego. Nie miejcie względu na osoby przy sądzie; tak małego jako wielkiego wysłuchiwajcie; nie bójcie się nikogo, albowiem sąd Boży jest; a jeśliby co przy trudniejszym było dla was, odnieście do mnie, a ja tego przesłucham” (5Moj. 1:16, 17). Po śmierci Mojżesza trudne sprawy bezpośrednio były przedstawiane Panu przez najwyższego kapłana. Odpowiedź otrzymywana przez urim i tummim brzmiała: tak lub nie.
Co powiemy w świetle tych faktów o teorii, sugerującej, iż te księgi zostały napisane przez nieuczciwych kapłanów, aby sobie zabezpieczyć wpływy i władzę nad ludem? Czy tacy ludzie dla takiego celu zmyśliliby zapisy szkodzące celowi, jaki zamierzali osiągnąć? Zapisy, które stanowczo dowodzą, iż wielki wódz Izraela na rozkaz Boga odsunął kapłanów od władzy cywilnej oddając ją w ręce ludu, chociaż sam należał do rodu kapłańskiego? Czy ktokolwiek mógłby uznać taką konkluzję za rozsądną?
Ponadto zasługuje na uwagę fakt, iż ustawy najbardziej rozwiniętych cywilizacji dwudziestego wieku, troskliwiej nie zabezpieczają praw i przywilejów biednych oraz bogatych jako równych wobec prawa cywilnego. Prawo Mojżeszowe nie czyniło w tym względzie absolutnie żadnej różnicy. Żaden naród nie wydał tylu dekretów,