Sztandar Biblijny nr 145 – 2000 – str. 20
ludzkości sposobności wyjścia z tego stanu.
BÓG USPRAWIEDLIWIA SWÓJ CHARAKTER
Odwróćmy się od błędnych poglądów człowieka i zobaczmy czy Słowo Boże broni Jego wspaniałego charakteru, przedstawiając harmonię Jego przymiotów sprawiedliwości, mądrości i miłości. Celem Boga było stworzenie doskonałego rodzaju ludzkiego obdarzonego wolną wolą, by mógł wybrać dobro lub zło. Ludzkość musi dowieść, że na zawsze wybrałaby dobro, a unikałaby zła. Jak Bóg mógłby mieć wzgląd na wolne działanie człowieka, a jednak doprowadzić go do życia wiecznego? To był problem, jaki stanął przed naszym Niebiańskim Ojcem. On przewidział, że aby przyprowadzić rodzaj ludzki do doskonałości, konieczne jest poddanie go doświadczeniu ze złem, później jedynie doświadczeniu z dobrem, a następnie, przy końcu tych jego doświadczeń, zastosować indywidualną próbę. Wówczas ludzkość, zgodnie z regułą, że poparzone dziecko boi się ognia, na zawsze wybrałaby posłuszeństwo Boskim prawom. Tak więc rodzaj ludzki doświadcza grzechu, po którym nastąpi doświadczenie ze sprawiedliwością, a potem będzie postawiony na próbę do życia wiecznego.
W Liście do Rzymian 11:32 Paweł mówi nam, że Bóg poddał wszystkich doświadczeniu z grzechem, „zamknął je Bóg wszystkie w niedowiarstwo” (nieposłuszeństwo). Bóg poddał wszystkich grzechowi, aby później mogli doświadczyć miłosierdzia. W Liście do Rzymian 8:20, 21 Paweł mówi, że rodzaj ludzki został poddany marności, aby następnie został wyzwolony we wspaniałej wolności Syna Bożego. Ludzkość nie