Sztandar Biblijny nr 142 – 1999 – str. 95
żywot sam w sobie, tak dał i Synowi, aby miał żywot w samym sobie” (Jan 5:26), wskazujące na Jego znajomość tego, że zarówno On, jak i Kościół będą mieć udział w Boskiej naturze i wrodzone życie.
Słowa naszego Pana wskazują, że On nie pragnął aspirować do tych chwalebnych rzeczy. Parafrazując, On bardzo skromnie powiedział: „Ojcze, przyszedłem, aby czynić Twoją wolę. Wykonam dzieło, które mi powierzyłeś i będę zadowolony, gdy powrócę do chwały, którą miałem u Ciebie wcześniej – nie prosząc o żaden zaszczyt. Jestem zadowolony, że otrzymałem ten przywilej i myślę, że nie będę cierpiał z powodu Mojego posłuszeństwa Twojej woli. Dlatego będę zadowolony, będąc w chwale, którą dzieliłem z Tobą, zanim świat był. ” On nie powiedział Ojcu „Nie zapomnij, aby Mi zapłacić; nie zapomnij o tym, co Mi obiecałeś. ” Nie. On czynił wolę Ojca, nie myśląc o wynagrodzeniu z tym związanym.
Tak jest z nami. Każdy, kto czeka na nagrodę i odczuwa, że ona się jemu należy, przyjmuje niewłaściwy pogląd. Powinniśmy uważać, że być po stronie sprawiedliwości i utożsamiać się z naszym Panem Jezusem to wielki przywilej, nawet gdyby w przyszłości nie było za to żadnej nagrody. Lecz myśl o nagrodzie jest wielką podnietą, aby biec cierpliwie do czegoś, co niezmiernie przewyższa to, o co moglibyśmy prosić lub o czym myśleć.
POROZUMIENIE IZRAELSKO-PALESTYNSKIE
Droga do pokoju czy nieszczęścia ?
„Owszem, stanie się dnia onego, że uczynię Jeruzalem kamieniem ciężkim wszystkim narodom; wszyscy, którzy go dźwigać będą, bardzo się urażą, choćby się zgromadziły przeciwko niemu wszystkie narody ziemi.” Zach.12:3
Jak informowaliśmy w poprzednim numerze, premier Beniamin Netanyahu i przewodniczący Yasser Arafat odbyli w październiku rozmowy w Wye Plantation, we wschodnim Maryland. Rozmowy, w których pośredniczył Biały Dom, skupiły się na oddaniu ziemi przez Izrael i rodzaju porozumień pokojowych narzuconych przez rząd palestyński.
Przez ponad tydzień prezydent Clinton nakłaniał pana Netanyahu do przyjęcia amerykańskiej propozycji oddania dodatkowych 13 procent ziem Zachodniego Brzegu, na co pan Netanyahu stanowczo nie wyrażał zgody w przeszłości. Wątpliwości Izraela odnośnie zdolności zahamowania ataków terrorystów na Izrael przez rząd palestyński długo były punktem spornym. Zobowiązanie władz do poprawy bezpieczeństwa ich granic i zaoferowanie monitoringu przez Centralną Agencję Wywiadowczą (CIA) ostatecznie przekonało pana Netanyahu do oddania spornego terytorium.
Porozumienie, w najlepszym razie, jest niepewne. Istnieje wiele sprzeciwów, zarówno ze strony Palestyńczyków, jak i konserwatywnego skrzydła w Izraelu. Kiedy pan Arafat nakazał swoim siłom bezpieczeństwa aresztować kilkunastu członków ugrupowania Hamas, które przez długi czas atakowało Izrael, liderzy grupy zagrozili zamachem na jego życie. Izraelski Knesset odłożył ratyfikację porozumienia po ataku bombowym na przystanek autobusowy w Jerozolimie, kiedy około 20 osób zostało rannych.
Chociaż sytuacja na Środkowym Wschodzie jest zawsze niebezpieczna, to jest taka szczególnie teraz. Napięcie wywołane z obu stron przez nowe porozumienie, będzie istnieć niezależnie od tego czy ono zostanie ratyfikowane, czy też nie. Zarówno Unia Europejska, główna finansowa podpora rodzącego się państwa palestyńskiego, jak i Stany Zjednoczone, chciałyby widzieć rychły koniec tego problemu. Jest prawdą, jak Pismo Święte prorokuje, że Izrael jest kamieniem obrażenia dla wszystkich narodów (Zach. 12:3).
BS 98’89-94