PISMO NA ŚCIANIE

Mene Tekel Upharsin „Zważonyś na wadze, a znalezionyś lekki” (Daniel 5)

      Daniel musiał być prawie dziewięćdziesięcioletnim starcem w czasie tej Biblijnej relacji. Nabuchodonozor już nie żył; Nabonid, jego syn, prawdopodobnie też już nie żył, a Balsazar, wnuk Nabuchodozora, właśnie zasiadł na tronie Babilonii. Babilon był miastem stołecznym, a jak wynika z wszystkich opisów był bez wątpienia najwspanialszym miastem, jakie istniało do tego czasu. Było to bardzo bogate, pełne przepychu miasto, wzbogacone nie tylko grabieżą pałaców i świątyń podbitych okolicznych narodów, lecz dodatkowo wzbogacane corocznymi daninami płaconymi przez te narody i dochodami z handlu z wszystkimi narodami świata.

BABILON, POTĘŻNE MIASTO

      Babilon był nie tylko największym miastem na świecie, ale także najsilniejszą fortecą. Wielka równina na której leżał, raj żyzności i upraw, był poprzecinany niezliczoną liczbą kanałów, zarówno wielkich jak i małych, które służyły do nawadniania i żeglugi.

      Miasto zbudowane na tej żyznej równinie miało, według niektórych źródeł, 22,5 km z północy na południe i 22,5 km z wschodu na zachód. Otaczały je wysokie mury. Miasto miało 100 bram. Przepływała przez nie rzeka Eufrates. Na obu jej brzegach zostały wzniesione solidne, masywne mury, w których były po wstawiane bramy wodne zrobione z brązu.

      Kiedyś zostało opisane jako najsilniejsza forteca na świecie, którą nawet mały oddział mógłby bronić przez lata. Naturalnym wynikiem posiadania w swoim ręku takich bogactw i siły było powstanie w sercu króla Balsazara pychy i pewności siebie.

OBLĘŻENIE BABILONU

      Nasza lekcja odnosi się do czasu, gdy armia Medów i Persów, pod dowództwem króla Cyrusa, oblegała Babilon. Był to ten Cyrus, o którym Pan powiedział przez jednego ze swoich proroków, iż wyzwoli jego lud, Hebrajczyków (Izaj. 44:28).

      Patrząc z ludzkiego punktu widzenia obleganie Babilonu było beznadziejnym zadaniem, przegraną, tak potężna była ta forteca. Jednak Pan wyznaczył czas upadku imperium Nabuchodonozora i bez wątpienia tak opatrznościowo pokierował sprawami, by nastąpiło to w zamierzonym czasie.

      Tak więc kiedy Balsazar i lud Babilonu oddawali się ucztom, bankietom, itd., przekonani o swoim bezpieczeństwie i pewni tego, iż miasto jest nie do zdobycia, Cyrus i jego armia kopali rów poza miastem, do którego w słusznym czasie zostały skierowane wody rzeki Eufrates, a wtedy, w ciemności nocy, żołnierze przemaszerowali przez koryto rzeki i weszli do miasta, podczas gdy jego nic nie podejrzewający obrońcy biesiadowali.

PRÓŻNOŚĆ I ŚWIĘTOKRADZTWO

      Tej samej nocy król wydał bankiet w swoim głównym pałacu dla tysiąca swoich dostojników, lordów i dam imperium przebywających w mieście. O wrogu niewiele myślano. Wprost przeciwnie,

poprzednia strona – następna strona