Starożytnych i Młodocianych Godnych (starcy i młodzieńcy z Joela 2:28), którzy otrzymają najwybitniejsze stanowiska podczas zawierania, pieczętowania, Nowego Przymierza (2Moj. 24:1,9); (2) Joksan: Godni w ogólności; (3) Madan: Poświeceni Obozownicy Epifanii – ci, którzy poświęcają się Bogu i są wierni w poświeceniu podczas Epifanii – okresie u samego końca Wieku Ewangelii – po tym jak cztery wyborcze klasy zostały w pełni przygotowane w swoich członkach. Cztery wybrane klasy z nasienia Abrahamowego są zobrazowane jako służące na dziedzińcu Przybytku, który został zmontowany dla Izraela na puszczy, a ci poświęcający się są zobrazowani jako będący w Obozie – stąd nazwa „Obozownicy”; (4) Midyjan: ci cieleśni Izraelici, którzy podczas Wieków Żydowskiego i Ewangelii w wierze i praktyce doszli do harmonii z Przymierzami Abrahamowym i Mojżeszowym, pozostali w nich wierni, chociaż się nie poświęcili; (5) Jesbok: ci Poganie (i niektórzy Żydzi), którzy podczas Wieku Ewangelii, włączając nasze czasy, chociaż się nie poświęcili, nie oddali swojego życia Bogu, pokutowali za swoje grzechy i przyjęli Jezusa za swojego Zbawiciela i pozostali wierni okupowi oraz sprawiedliwości; i (6) Suach (niskie miejsce, depresja): niewybrany, niewierzący świat ludzkości, składający się z niewierzących pogan i tych cielesnych Izraelitów, którzy porzucili obietnice przymierza; ci są córkami z Joela 2:28; Izaj. 60:4, o gwaszwybranych jest mowa jako o „synach” – silniejszych od córek.

      Wydaje się, że w taki sposób sześciu synów Ketury przedstawia sześć kias, które otrzymają życie wieczne pod Przymierzem Nowym, po tym jak dwie spłodzone z ducha klasy wybrane w Wieku Ewangelii (Maluczkie Stadko i Wielka Kompania – Łuk. 12:32; Obj. 7) jako pierwsze „przeszły z śmierci do żywota” (Jan 5:24; 1Jana 3:14) i otrzymały dziedzictwo z Panem w duchowym królestwie (Jan 14:3; Mat. 5:12). Pozostali potomkowie Ketury (1 Moj. 25:3,4) są typem na podziały w niektórych z tych sześciu klas.

      A zatem, jakże znaczące są trzy żony Abrahama reprezentujące trzy wielkie przymierza: Sara (księżna), zarysy rozwijające Chrystusa w Przymierzu Abrahamowym związanym przysięgą; Agar (ucieczka), Przymierze Zakonu, które miało być ku żywotowi, lecz okazało się ku śmierci (Rzym 7:10), i zostało odrzucone podczas Wieku Ewangelii (Gal. 4:30); i Ketura (kadzidło), Przymierze Nowe, które przynosi błogosławieństwa restytucji wszystkim narodom ziemi w W. Tysiąclecia! Jakże bardzo Przymierze Sary – Przymierze Królewskie – przewyższa pozostałe! Nie zapominajmy, że Ciało musiało umrzeć z Głową, Jezusem, by żyć z Nim (2Tym. 2:11, 12) i mieć z Nim udział w chwalebnym pośredniczącym dziele pokrapiania i oczyszczania świata w nadchodzącym Wieku Tysiąclecia. I niech każdy z nas będzie wierny, służąc Jemu teraz, abyśmy także mogli mieć udział w „przyszłym świecie” (Żyd. 2:5), w pomaganiu światu ludzkości w postępowaniu do przodu Gościńcem Świątobliwości, i w ten sposób otrzymać radość i wesele, kiedy smutek i żałość uciecze (Izaj. 35).

„Jeden dzień u Pana jest jako tysiąc lat

a tysiąc lat jako  jeden dzień.”  2Piotra 3:8

BS '98,73-77.

 INTERESUJĄCY LIST

      Drogi Bracie Hedman: Majowo-czerwcowy numer Sztandaru Biblijnego – „Izrael w 50 rocznice” – był doskonałą publikacją o okazji tak ważnej historycznie z proroczego punktu widzenia. Jednakże część zatytułowana „Bohaterowie pierwszych lat” wspominała miedzy innymi o generale Edmundzie Allenby i T.E. Lawrence („Lawrence z Arabii”).

      W swojej książce pod tytułem „Miejsce pośród narodów” Benjamin Netanyahu wyjawił, iż generał Allenby nie wyraził zgody na opublikowanie Deklaracji Balfoura w Palestynie oraz brał stronę Arabów przeciwko syjonizmowi. W obliczu tego faktu, patrząc wstecz, odmowa generała Allenby wjazdu do Jerozolimy na wierzchowcu, ponieważ Jezus wjechał do miasta w taki sposób, wydaje się niczym więcej jak hipokrytycznym gestem z jego strony.

      Według książki Netanyahu, Lawrence miał duży udział w odłączeniu Transjordanii od Palestyny kosztem Żydowskiego domu narodowego, który został zredukowany do jednej trzeciej biblijnej Palestyny.

      Książka Netanyahu wyjaśnia wiele ważnych faktów, które doprowadziły do powstania obecnego kryzysu na Bliskim Wschodzie. Jest naprawdę warta przeczytania.

      Z poważaniem G.B.Y., Wisconsin

poprzednia strona – następna strona