Sztandar Biblijny nr 134 – 1999 – str. 31
czele staną po całej ziemi jako książęta wzbudzeni Starożytni Godni, udoskonaleni jako ludzie i jako przykłady tego, co cała ludzkość może osiągnąć wraz z wiecznym życiem przez posłuszeństwo prawom królestwa. Ci Starożytni Godni są wymieniem w Piśmie Świętym – Abraham, Izaak, Jakub, prorocy itd., i opisani w Liście do Żyd. 11:38-40.
Do nich należą ziemskie obietnice Starego Testamentu. Nigdy nie słyszeli o obietnicach niebiańskich, duchowych. Ich wierność zostanie nagrodzona faktem powstania z grobu już bez skazy czy niedoskonałości, lecz w pełni i całkowicie przywróceni do doskonałości, jaką pierwotnie cieszył się ojciec Adam. Ponadto, oni będą pod specjalnym kierownictwem i nauczaniem Mesjasza (Głowy i członków) we wszystkich sprawach dotyczących ludzkości. Tak więc, jak powiedział Mistrz mówiąc o tym czasie, „ujrzycie Abrahama, Izaaka i Jakuba i wszystkie proroki w królestwie Bożym” (Łuk. 13:28). Świat będzie miał z nimi kontakt i będzie błogosławiony ich nauczaniem. Lecz świat nigdy nie ujrzy Mesjasza, chyba tylko gdy zrozumie Jego umysł, Jego usposobienie, Jego charakter przez tych Godnych, Jego ziemskich przedstawicieli w Królestwie. To właśnie miał na myśli, gdy oznajmił przed śmiercią: „Jeszcze maluczko, a świat mię już więcej nie ogląda; lecz wy mnie oglądacie” (Jan 14:19). Apostoł zapewnia nas, że zobaczymy Go takim, jaki jest, ponieważ będziemy tacy jak On. Kościół dostąpi zmiany pierwszego zmartwychwstania z natury ziemskiej do niebiańskiej (1Kor. 15:50; 1Jana 3:1, 2). Królestwo Boże będzie reprezentowane na ziemi przez Izrael, szczególnie przez tych świętych mężów Izraela, zmartwychwstałych w doskonałości, którzy razem z Młodocianymi Godnymi będą szczególnymi oficjalnie mianowanymi i przedstawicielami panowania uwielbionego Mesjasza. Jako napisano: „Zamiast ojców twych [starożytni święci zostali nazwani „ojcami”, tak jak Jezus został nazwany Synem Abrahama i Dawida] będziesz mieć synów twych, których postanowisz książętami po wszystkiej ziemi” (Ps. 45:17). Książęta ci – działający zgodnie i ustawicznie w kontakcie z duchowym Królestwem oraz władcami określanymi w Biblii „królewskim kapłaństwem” – będą oczywiście tak przewyższać wszystkich swą mądrością i władzą, że nakażą posłuszeństwo całej ziemi. Naród Izraela, z którym oni są związani, w sposób naturalny szybciej niż inni odpowie na nowy porządek rzeczy, który jest właśnie tym, na co czekali i o co się modlili przez ponad trzydzieści wieków.
Tymi słowami Pan zapewnia nas przez proroka o wspaniałym sukcesie, jaki będzie towarzyszył ustanawianiu nowego mocarstwa ziemi, władzy Księcia Światłości, która zastąpi panowanie Księcia Ciemności, gdy szatan zostanie związany na tysiąc lat, tak aby nie mógł już więcej zwodzić narodów. Królestwo Mesjasza będzie wysoko ponad wszystkimi innymi królestwami, nie tylko w swej wielkości, majestacie i władzy, lecz także wzniosłymi zasadami, jakie będzie reprezentować. I tak napisano: „Wykonam sąd według sznuru, a sprawiedliwość według wagi; i potłucze grad nadzieję omylną” (Iz. 28:17). Tym niemniej, gdy świat zacznie doceniać nowy porządek rzeczy, wszystkie narody zbiegną się do niego, przybiegną – w przeciwieństwie do staczania się w dół upadłej ludzkiej natury. Ukaże on tak wspaniałe nagrody za sprawiedliwość i posłuszeństwo Bogu i zastosuje takie chłosty, jakie muszą towarzyszyć każdemu świadomemu nieposłuszeństwu Boskim zarządzeniom, że wypełni się Pismo Święte, które oświadcza, że „gdy się sądy twoje odprawiają na ziemi, sprawiedliwości się uczą obywatele okręgu ziemskiego” (Izaj. 26:9). Przez sześć tysięcy lat ludzkość uczy się „niezmiernej grzeszności grzechu”, jego tendencji prowadzącej do upadku w każdym tego słowa znaczeniu. W celu osiągnięcia największych błogosławieństw wypróbowano każdą formę rządów. Lecz jednolitość rezultatów jest taka, że ci, którzy byli wynoszeni na stanowiska wpływów i władzy nie okazali się na wysokości zadania i nie mogą sprostać pokusom stanowisk, których samolubnie nadużywają. Każdy, kto zna historię, zdaje sobie sprawę z prawdziwości takiego stwierdzenia. Jeśli ktokolwiek z nas miał nadzieję, że powszechne wykształcenie mas i ogólne oświecenie ludzkości zniesie grzech i samolubstwo i dowiedzie prawdziwości przysłowia, że „uczciwość jest najlepszym ubezpieczeniem”, bez wahania przyzna, że była to pomyłka. Widzimy, że im większa mądrość i inteligencja jest udzielana samolubnemu umysłowi i sercu, tym większe są jego zdolności do zła.
W wyniku tego świat traci zaufanie do samego siebie. Wszyscy, czy to politycy, sędziowie, gubernatorzy, wielcy i mali, z tej czy innej partii, tej czy innej narodowości, wszyscy są nacechowani taką samą skazą samolubstwa. Biblia wyraźnie wskazuje, że taki brak zaufania nie jest bez powodu i że czas wielkiego ucisku ciążący obecnie nad każdym narodem (Dan. 12:1) jest bezpośrednim wynikiem utraty takiego zaufania. Biblijny opis tej sprawy w krótkości sprowadza się do tego, że ręka każdego człowieka podniesie się przeciwko bliźniemu (Zach. 8:10; 14:13). Gdy czas wielkiego ucisku dokładnie porazi ludzkość samą w sobie, jak również wszelkie nadzieje, jakie mogła mieć na wprowadzenie Tysiąclecia własnymi wysiłkami, Bóg zamanifestuje Swoje Królestwo na wierzchu gór, wyższe pod każdym względem od wszystkich innych królestw, do którego zbiegną się wszystkie narody. Jak napisano: „Przyjdzie pożądanie wszystkich narodów” (Ag. 2:8). To jest opisane w wersecie następującym po wersecie zacytowanym na wstępie artykułu, który brzmi: „I pójdzie wielu ludzi, mówiąc: Pójdźcie a wstąpmy na górę [królestwo] Pańską, do domu [świątyni] Boga Jakubowego, a będzie nas uczył dróg swoich i będziemy chodzili ścieżkami jego; albowiem z Syjonu [duchowego, niewidzialnego królestwa Mesjasza] wyjdzie zakon, a słowo Pańskie z Jeruzalemu [siedziby przyszłego ziemskiego królestwa]. I będzie sądził między narodami [sprawiedliwie nagradzając i karząc], a będzie karał wiele ludzi. I przekują miecze swe na lemiesze, a włócznie swe na sierpy; nie podniesie naród przeciw narodowi miecza, ani się będą ćwiczyć do bitwy”.