Sztandar Biblijny nr 130 – 1998 – str. 93
7 OBRAZÓW TYSIĄCLETNIEGO KRÓLESTWA
CHRYSTUSA I JEGO DZIEŁA
To jest druga część artykułu, którego początek znajduje się w listopadowym Sztandarze Biblijnym (nr 129), w którym są opisane obrazy 1-5. W tym artykule są omówione 2 ostatnie obrazy – 6 i 7. Dla wygody czytelników powtarzamy tabele, która była zamieszczona w numerze listopadowym Sztandaru Biblijnego.
SIEDEM OBRAZÓW Obj. 20:1-22:21 |
|||
Obraz | Temat główny | Mały Okres | Wieki Chwały |
1. Obj. 20:1-3 | Szatan związany na 1000 lat | ||
2. Obj. 20:4,5 | Obalenie władz rządowych; Odpoczynek i panowanie świętych |
||
3. Obj. 20:6-10 | Błogosławione panowanie Chrystusa | Rozwiązanie szatana; Próba ludzkości |
Usunięcie zła na wieki |
4. Obj. 20:11-15 | Tron sprawiedliwości; Próba do życia dla świata |
Koniec próby świata | Doskonała ludzkość żyje w wiecznym szczęściu |
5. Obj. 21:1-8 | Święte miasto; Oblubienica; Bóg mieszka wśród ludzi; Zniesienie klątwy |
Zniszczenie złych | Wierni odziedziczają nowy świat |
6. Obj. 21:19-27 | Nowe Jeruzalem światłem narodów | ||
7. Obj. 22:1-3,17 | Rzeka wody żywota | Śmierci już nie ma |
(Uwaga: Tabela ilustruje główny akcent każdego obrazu. Brak wpisu pod „Małym Okresem” lub „Wiekami Chwały” oznacza po prostu, że okres ten nie jest omawiany w danym obrazie.)
6
NOWE JERUZALEM ŚWIATŁEM NARODÓW
OBJ. 21:19-27
A grunty muru miasta ozdobione były wszelkim kamieniem drogim. Pierwszy grunt był jaspis, wtóry szafir, trzeci chalcedon, czwarty szmaragd, piąty sardoniks, szósty sardyjusz, siódmy chryzolit, ósmy beryllus, dziewiąty topazjusz, dziesiąty chrysopras, jedenasty hiacynt, dwunasty ametyst. A dwanaście bram jest dwanaście pereł; a każda brama była z jednej perły, a rynek miasta złoto czyste jako szkło przeźroczyste. Alem kościoła nie widział w nim; albowiem Pan, Bóg wszechmogący, jest kościołem jego, i Baranek. A nie potrzebuje to miasto słońca ani księżyca, aby świeciły w nim; albowiem chwała Boża oświeciła je, a świecą jego jest Baranek. A narody, które będą zbawione, będą chodziły w świetle jego, a królowie ziemscy chwałę i cześć swoją do niego przyniosą. A bramy jego nie będą zamknięte we dnie; albowiem tam nocy nie będzie. I wniosą do niego chwałę i cześć narodów. I nie wnijdzie do niego nic nieczystego i czyniącego obrzydliwość i kłamstwo, tylko ci, którzy są napisani w księgach żywota Barankowych.
To spojrzenie przywraca nas do obecnego czasu jako punku wyjściowego. Jan, reprezentujący żyjących członków towarzyszących Oblubienicy,