Sztandar Biblijny nr 118 – 1997 – str. 95
Zgodnie z tym mówi się nam, że wszyscy, którzy otrzymają życie, które Jezus przychodząc zapewnił ludzkości i zaofiarował wszystkim, muszą także przylać je zgodnie z warunkami, zastrzeżeniami i ograniczeniami Nowego Przymierza, którymi są wiara w Odkupiciela, zgodność serca i posłuszeństwo Bogu do granic możliwości. W obecnym czasie (grzech obfituje, a szatan zwodzi i zniewala) niewielu może ocenić ten wielki dar Boskiej miłości i naprawdę niewielu staje się Jego uczniami. Dlatego jest to czas, w którym Pan wybiera z całego świata niektórych odkupionych, swój szczególny lud.
Lecz niech będą Bogu dzięki za to, że obecnie możemy zrozumieć, iż plan zbawienia nie kończy się wraz z zebraniem wybranego Kościoła, lecz w pełnym sensie tego słowa, został dopiero zapoczątkowany. A świadectwo chóru anielskiego, który śpiewał w czasie narodzin naszego Zbawiciela, i anioła, który oznajmił „Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie wszystkiemu ludowi”, będzie w zupełności wypełnione.
W wersetach przytoczonych powyżej (Żyd. 1:1-9) Apostoł zwraca uwagę na fakt, że nasz Pan Jezus i Jego świadectwa były dalszymi rozwinięciami wielkiego Boskiego planu, o którym Bóg „częstokroć i wieloma sposobami” mawiał w przeszłości swojemu ludowi izraelskiemu. On wskazuje, że jeśli słuchanie Pańskich posłańców zawsze było właściwe, to tym bardziej jest właściwe, słuchanie Wielkiego Posłańca Jehowy, naszego Pana Jezusa, którego Bóg „postanowił dziedzicem wszystkich rzeczy”.
JEZUS WYWYŻSZONY
Następnie Apostoł wskazuje na podstawą naszych nadziei zbawienia przez Chrystusa – podstawą, na której Boska sprawiedliwość i miłość mogą działać w stosunku do upadłej ludzkości, mianowicie, że ten Jezus, „oczyszczenie grzechów naszych przez samego siebie uczyniwszy, usiadł na prawicy majestatu na wysokościach”, o wiele wyżej niż aniołowie, zwierzchności i moce.
Kiedy Apostoł zwraca uwagę na to wielkie wywyższenie naszego Pana Jezusa i na to, że ono było nagrodą za Jego posłuszeństwo, „ucierpienie śmierci”, którą poniósł za nas, to dowodzi czterech rzeczy: (1) Ze nasz Pan Jezus złożył okup za nasze grzechy, który był zadośćuczynieniem Boskiej sprawiedliwości. Tak więc „sinością Jego jesteśmy [możemy być] uzdrowieni (Izaj. 53:3), pomimo wyroku wiecznej śmierci, jaki ciąży nad nami z powodu przestępstwa ojca Adama. (2) Dowodem tego jest fakt zmartwychwstania naszego Pana i Jego wielkie wywyższenie ponad aniołów, aby dzielić tron Ojca i Jego naturę w chwale. (3) To wywyższenie Zbawiciela obejmuje moc – moc wprowadzenia zamierzonych błogosławionych zabezpieczeń Nowego Przymierza, które On jedynie zapieczętował swoją drogocenną krwią. Ono jeszcze musi być skuteczne względem ludzkości. (4) Jego wejście w życie oznacza użycie mocy i wywyższenia udzielonych temu Życiodawcy przez Jehowę. Odkupiwszy świat spod wyroku śmierci, On przystąpi we właściwym czasie do ustanawiania niebiańskiego Królestwa, w ten sposób zaprowadzi wieczną sprawiedliwość jako prawo na ziemi, tzn. , że „wykona sąd według sznuru, a sprawiedliwość według wagi”, usunie wszystkie miejsca ucieczki dla kłamstwa (Izaj. 28:15), 
zwiąże wielkiego przeciwnika, szatana, oraz otworzy oczy ślepych i uszy głuchych. Nasz Pan spowoduje, że cała ludzkość pozna wówczas miłość Bożą, przechodzącą wszelkie zrozumienie, która nie chciałaby, aby ktokolwiek zginął, lecz wszyscy mogli zwrócić się do Niego i żyć (Izaj. 11:9). Wywyższony i w pełni uprawniony Życiodawca będzie wówczas gotowy nie tylko do zapoznania całej ludzkości z warunkami Nowego Przymierza, pod którym wszyscy przez posłuszeństwo Bogu w Nim będą mogli otrzymać życie wieczne, lecz jako Wielki Prorok będzie gotowy do nauczania, a jako Wielki Kapłan będzie gotowy do udzielania pomocy w słabościach i do sprowadzenia ścieżek odkupionych na drogę sprawiedliwości.
„ALLELUJA! CO ZA ZBAWCA!”
„Przetoż i doskonale, zbawić może. tych, którzy przezeń przystępują, do Boga” (Żyd. 7:25). „Nie wstydzę się za Ewangelię. Chrystusową, ponieważ jest mocą Bożą ku zbawieniu każdemu wierzącemu” (Rzym. 1:16).
SB, ’96. 94