Sztandar Biblijny nr 116 – 1997 – str. 79
mieli możliwość zupełnego wyjścia z obecnych niedoskonałości – aż, aż do całkowitego uwolnienia się z więzów grzechu i śmierci, jeśli zechcą „każdy w swoim rzędzie”. Lecz on prowadzi myśli dalej, aby pokazać, że to ogólne wybawienie świata od śmierci będzie miało miejsce podczas Wieku Tysiąclecia, po zakończeniu tego Wieku Ewangelii, po zmartwychwstaniu kościoła, pierwszym i głównym zmartwychwstaniu. Oto jego słowa:
„A gdy to, co jest skazitelnego, przyoblecze nieskazitelność, i to, co jest śmiertelnego, przyoblecze nieśmiertelność (kiedy cały kościół będzie skompletowany), wtedy się wypełni ono słowo, które jest napisane: „Połkniona jest śmierć w zwycięstwie. Gdzież jest, o śmierci! bodziec twój? Gdzież jest piekło! zwycięstwo twoje?” (1Kor. 15:54, 55).
Słowo „grób” z ostatniego cytatu to hades, grecki wyraz równoznaczny hebrajskiemu szeol. Apostoł przetłumaczył tutaj słowo szeol na język grecki, w którym napisany jest Nowy Testament. Czy możemy mieć jeszcze jakiś wyraźniejszy dowód na to, że szeol ze Starego Testamentu i hades z Nowego Testamentu jednakowo wyrażają stan śmierci? A Boskie założenie jest takie, że zniszczy On szeol, zniszczy hades uwalniając z niego rodzaj ludzki jako więźniów z lochu czy więzienia.
Zauważmy inne użycie słowa „szeol” w Starym Testamencie, cytowanego w Nowym: Król Dawid mówiąc proroczo o Chrystusie rzekł: „Bo nie zostawisz duszy mojej w grobie [szeol – stan śmierci], ani dopuścisz świętemu twemu oglądać skażenia” (Ps. 16:10). Apostoł Piotr cytuje to w Dz. 2:27 tłumacząc hebrajskie słowo szeol na grecki wyraz „hades”. Wyjaśnia znaczenie obu słów jako odnoszących się do zmartwychwstania naszego Pana Jezusa ze stanu śmierci trzeciego dnia.
KLUCZ OD PIEKŁA W DOBRYCH RĘKACH
Widzimy, że sprawiedliwość skazała nasz ród na śmierć, na grób, na zniszczenie. Widzimy, że nasz Pan Jezus umarł za wyzwolenie rodzaju ludzkiego od zagłady. Z punktu widzenia odkupienia nie mówi się w Piśmie Świętym o śmierci jako o unicestwieniu, lecz często nazywana jest snem i myśl jest taka, że ogólne wzbudzenie będzie miało miejsce z poranku następnego wieku, Wieku Tysiąclecia. W innym obrazie ten stan śmierci – grób, „szeol”, „hades” – jest opisany jako wielkie więzienie, w którym symbolicznie są przedstawieni jako więźniowie wszyscy ci, którzy umierają, a związane ręce i nogi uniemożliwiają im uwolnienie się. Pismo Święte oświadcza, że nasz Pan Jezus przez swoją śmierć zabezpieczył klucz do tego więzienia – władza, panowanie nad wszystkimi więźniami pozwoli Jemu uczynić z nimi to, co się Jemu będzie podobało.
Nasz Pan odwołał się do tego więzienia, kiedy cytował słowa proroka Izajasza i zastosował je do siebie oświadczając, że On otworzy drzwi więzienia i uwolni niewolników (Izaj. 61:1; Łuk. 4:18). Nasz Pan nie uczynił żadnej próby, aby otwierać ziemskie więzienia. W tym samym czasie kiedy użył tych słów Jan Chrzciciel ginął w więzieniu i nasz Pan nie dołożył żadnych starań, by go wybawić. Jego dzieło jest większe – wyzwolenie wszystkich, którzy są w grobie. On oświadcza, że dokona tego dzieła podczas swojego wtórego przyjścia. Oto Jego słowa: „Boć przyjdzie godzina, w którą wszyscy, co są w grobach (grobowcach) usłyszą głos jego (głos Syna człowieczego) i pójdą” (Jan 5:28, 29, RSV). Święci, poświęceni wyjdą do wspaniałej doskonałości, która znana jest jako pierwsze lub główne zmartwychwstanie. Pozostała część rodzaju ludzkiego wyjdzie z grobów ciesząc się błogosławionymi przywilejami i dogodnymi sposobnościami Wieku Tysiąclecia, w którym pozaziemskie sądy Pana będą uczyć sprawiedliwości mieszkańców ziemi.
Nasz Pan po zmartwychwstaniu i wniebowstąpieniu przekazał swojemu ludowi posłannictwo, w którym oświadczył: „I żyjący, a byłem umarły, a otom jest żywy na wieki wieków i mam klucze piekła – hadesu (grobu) i śmierci” (Obj. 1:18). Te słowa są w zgodzie z całym biblijnym twierdzeniem, że umarli nie znajdują się ani w błogim stanie, ani w stanie tortur, lecz śmierci i potrzebują wzbudzenia przez zmartwychwstanie obiecane przez Zbawiciela.
Tak więc zauważyliście, że wasi przyjaciele, krewni i bliźni, świat w ogóle, zstępowali do piekła, w stan śmierci, do grobu, przez minionych sześć tysięcy lat. Jeśli podążamy za informacją natchnionego słowa wiemy, gdzie oni są teraz i słyszymy Boskie posłannictwo mówiące: „Ale umarli o niczym nie wiedzą”. A nawet więcej, słyszymy te same słowa oznajmiające, że wszyscy, którzy są w grobie wyjdą, jak wyraża to Hiob: „Zawołasz, a ja tobie odpowiem; a spraw rąk twoich pożądasz [Boska łaska powróci do rodu ludzkiego]” (Hiob 14:15).
I tak słowo Pańskie zapewnia nas o wybawieniu wszystkich z Adamowej kary śmierci, ponieważ Jezus Chrystus przez Bożą łaskę skosztował śmierci za każdego człowieka, co miało być świadczone we właściwym czasie.
NIEPOWSZECHNE ZBAWIENIE
Chociaż odnajdujemy w Piśmie Świętym uniwersalne odkupienie z ogólnego przekleństwa lub wyroku śmierci to dowiadujemy się także, że od wszystkich tych, którzy będą wybawieni