Sztandar Biblijny nr 110 – 1997 – str. 32
które zmuszane są do wypowiadania ich własnych zwodniczych kłamstw (Mat. 4:24; Łuk. 8:2, 26-36; Dz. 16:16-18; 19:13-16). Szatan jest wielokrotnie określany mianem „księcia” lub przywódcy. Ponadto Biblia zaświadcza, że jest on autorem wielu, do dziś jeszcze istniejących, fałszywych doktryn i zapewnia nas, że wierząc i ucząc innych tych fałszywych doktryn, lud Pański może w sposób nieświadomy wejść w społeczność z takimi diabłami. Już ten fakt powinien stać się wystarczającym powodem, aby lud Pański miał się na baczności przed taką społecznością (Mat. 6:24; Efez. 2:2; 1Tym. 4:1; Obj. 16:14; 1Kor. 10:20, 21).
KIELICH DIABELSKI PRZYCIĄGA ZWODNICZO
Zazwyczaj kielich diabelski wydaje się bardzo atrakcyjny i dopiero gdy zostanie wysączony do dna, można zdać sobie sprawę z jego gorzkiego końca. Z wierzchu skrzy się nadzieją ziemskiej pomyślności, pycha, samowywyższenie się i „wzajemne okazywanie sobie czci”. Aby osiągnąć te nadzieje poświęca się czas, talenty i wpływy, ostatecznie przynoszące gorycz i rozczarowanie. Jest to rzeczywiście kielich odurzenia, kielich oszukaństwa i złudzenia, a jego straszliwa moc prowadzi w ostateczności do śmierci. „Zda się podczas droga być prosta człowiekowi, wszakże dokończenie jej pewna śmierć” (Przyp. 16:25). Dobrze mówi Apostoł, iż „to, co poganie [niewierzący świat] ofiarują, diabłom ofiarują, a nie Bogu, a nie chciałbym, abyście [wy, wierzący, chrześcijanie] byli uczestnikami diabłów. Nie możecie pić kielicha Pańskiego i kielicha diabelskiego” (1Kor. 10:20, 21).
Innymi słowy, nie możemy uczestniczyć w duchu tego świata, duchu samolubstwa, ambicji, pychy i poświęcać swoje życie tym właśnie niecnym celom, będąc jednocześnie uczestnikami ducha Chrystusowego, który jest niesamolubny, pokorny, skłonny do samozaparcia, i z zadowoleniem poświęcać ziemskie ambicje na rzecz służby Temu, który nas kupił swoją drogocenną krwią. Nie możemy akceptować obu dyspozycji, ponieważ są one wobec siebie przeciwne i wrogie.
„Mąż umysłu dwoistego jest niestateczny we wszystkich drogach swoich”. „Bo niechaj nie mniema ten człowiek, aby co miał wziąć od Pana” (Jakub 1:8, 7). W związku z tym, że ostrzeżenie to nie zostało skierowane do świata, lecz do tych, którzy już oświadczyli, że piją z kielicha Pańskiego, to picie obecnie z kielicha diabelskiego znaczy, że odwrócili się oni od kielicha Pańskiego. A jeśli znajdzie się ktoś tak niemądry, że pozwoli na to, by jego umysł do pewnego stopnia uczestniczył w kielichu Pańskim jak i w kielichu diabelskim – a więc w duchu Pańskim i duchu tego świata i diabłów, doktrynach Pańskich i doktrynach diabelskich, to może być pewien, że żąć będzie rozczarowanie.
Picie z szatańskiego kielicha przynosi stopniowo coraz większy niesmak w stosunku do kielicha Pańskiego, bowiem znajdujący się w diabelskim kielichu trujący napój szybko niszczy duchowy zmysł smaku, podkopuje duchowe zdrowie i rodzi nienormalną pożądliwość tego, co nie jest dobre. Unikajmy picia z diabelskiego kielicha, który przynosi w końcu śmierć. Nieustannie, pilnie i wiernie pijmy z kielicha Pańskiego, ponieważ tylko on przyniesie nam prawdziwy pokój, radość i błogosławieństwo życia wiecznego. Jest to prawdziwie kielich błogosławieństw!
BS. ’88, 33.