Sztandar Biblijny nr 97 – 1996 – str. 23
i sławić obu, Boga i Jezusa. „Każdy bowiem, ktoby wzywał imienia Pańskiego [Jehowę, przez Jego Syna Jezusa, Mesjasza – Jan 10:9; 14: 6; 2 Jana 2-9; Obj. 5:8, 9], zbawiony będzie”. (Joel 2:32; Dz.Ap. 2:21; Rzym. 10:13).
Z właściwym zrozumieniem i ocenieniem mądrego, sprawiedliwego, miłującego i potężnego Jehowy i pamiętając, że „Bóg jest miłością” (1 Jana 4:8, 9, 14, 15): „sprawiedliwi weselić się i radować się będą przed obliczem Bożym, i pląsać będą od radości. Śpiewajcie Bogu, śpiewajcie psalmy imieniowi jego; gotujcie drogę temu, który jeździ na obłokach. JAH jest imię tego, radujcież się przed obliczem jego” (Psalm 68:4, 5). „Śpiewajcież Panu wszystka ziemio . . . głos wydajcie przed królem i Panem . . . bo idzie sądzić ziemię. On będzie sądził okrąg świata w sprawiedliwości” (Psalm 98:4-9).
HALLELUJA (WYSŁAWIAJCIE JAH)
Zwróćmy uwagę na imię JAH w hebrajskim słowie „HALLELUJAH” – oznaczającym: Wysławiajcie Pana (JAH) – np. w Psalm 104:35; 105:45; 106:1, 48; 111:1; 112:1; 113:1, 9; 115:17, 18; Izaj. 12:4; Obj. 19:1, 3, 4, 6.
„Bogu [Jehowie] niech będzie chwała za niewypowiedziany dar jego” (2Kor. 9:15). Hallelujah! Co za Zbawca! On zaplanował nasze zbawienie i złożył najwyższą ofiarę.
Jezus powiedział „Aby wszyscy czcili Syna, tak jako czczą Ojca, który go posłał. Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: kto słowa mego słucha i wierzy onemu, który mię postał, ma żywot wieczny” (Jan 5:23, 24). Hallelujah ! Co za Zbawcę mamy również w Jezusie, przez którego dokonuje się nasze zbawienie!
Czcijmy, uwielbiajmy, sławmy i radośnie służmy zarówno Ojcu, jak i Jego błogosławionemu Synowi, każdemu z Nich oddajmy cześć i chwałę stosownie do Ich nazwy. „Chrystus umarł za grzechy nasze według Pism” (1Kor. 15:3). Jednakże w Planie Jehowy, w Ojcowskim sercu i umyśle, Jezus był „przejrzany przed założeniem świata”, był „Barankiem zabitym” (1Piotra 1:19-21; Obj. 13:8).
BS ’79, 20.
PYTANIA BIBLIJNE
Pytanie: Do Żyd. 12:2 jest powiedziane, żebyśmy patrzyli na Jezusa, „który dla wystawionej sobie radości, podjął krzyż wzgardziwszy sromotę, i usiadł na prawicy stolicy Bożej”. Co za radość była przed Nim wystawiona ?
Odpowiedź: Ponieważ Jezus „był posłuszny aż do śmierci, a to śmierci krzyżowej”, Bóg „nader go wywyższył i darował mu imię, które jest nad wszelkie imię” (Filip. 2:8, 9; Efez. 1:20, 21; Żyd. 1:4-13).
Ale my możemy być pewni, że radość naszego Pana nie była tylko cieszeniem się z góry na najwyższe stanowisko pośród Nowych Stworzeń, o wiele wyższe od wszelkich innych stworzeń, chociaż ono było niewątpliwie częścią Jego radości. Nasz Pan sam powiedział „Szczęśliwsza jest rzecz dawać, niżeli brać (Dz.Ap. 20:35). „Ochotnego dawcę Bóg miłuje” (2Kor. 9:7) i Jezus znajdował przyjemność w czynieniu woli Ojcowskiej (Psalm 40:9; Żyd. 10:7; Jan 4:34). Powiedział też „Bom zstąpił z nieba, nie iżbym czynił wolę moją, ale wolę onego, który mię posłał” (Jan 6:38).
Według Pisma Świętego, radość wystawiona przed Jezusem, w której On znajdował przyjemność, składała się z kilku zarysów”: (1) Czynienie woli Ojca, dla Jego przyjemności; (2) otrzymanie wielkiej nagrody Boskiej natury i dziedzictwa Bożego, łącznie z namiestnictwem; (3) zwycięstwo i wywyższenie Kościoła; (4) błogosławienie świata, szczególnie tysiącletnią restytucją; (5) wykorzenienie, lub wytępienie, zła; (6) danie wiecznego życia posłusznym i wieczne unicestwienie niepoprawnych; i (7) spośród tego wszystkiego i wszystkich wynikłych z tego działań sławiących Boga.
Kiedy Jezus na Kalwarii kładł swoje ciało za życie świata (Jan 6:51) w wielkiej mierze doświadczył radości służąc, podobając się i sławiąc Niebiańskiego Ojca (Mat. 3:17; 12:16-21; 17:5), lecz głównie On spoglądał naprzód w radosnym oczekiwaniu na inne zarysy radości wystawione przed Nim. Częściowo doświadczył niektórych z nich przed Kalwarią, innych częściowo po zmartwychwstaniu. Bardzo ważny okres Jego radości rozpoczął się w 1914 roku, gdy On rozpoczął okres wielkiego ucisku (Dan. 12:1; Mat. 24:21) obalaniem królestwa szatana jako części niszczenia zła. Innych swoich radości dozna podczas Pośredniczącego Tysiącletniego Panowania i kolejnych, różnych od dotychczasowych, w Małym Okresie (Obj. 20:3, 7-9; 21:8) i w przyszłych wiekach (Efez. 2:7). Wszystkie zarysy Jego radości są progresywne, a w swoich dokonaniach potysiącletnich, w przyszłych wiekach, wiecznie będzie sławił Boga.
OSOBISTE WYWYŻSZENIE NIE BYŁO MOTYWEM JEZUSA
Pytanie: Czy Jezus służył Bogu z tego powodu, że pragnął osobistego wywyższenia?