Sztandar Biblijny nr 97 – 1996 – str. 19

on Syn mój miły, w którym mi się upodobało” (Mat. 3:16, 17).

      To wydarzyło się „po” 62 tygodniach, które nastąpiły po pierwszych 7 tygodniach, mianowicie po jesieni 29 roku, w ciągu siedmiu lat owego 70. symbolicznego tygodnia, kiedy to Mesjasz miał być „zabity”. „Przetoż rodzaj jego któż wypowie? Albowiem wycięty jest z ziemi żyjących, a zraniony dla przestępstwa ludu mojego” (Izaj. 53:8). Był „zabity”, zgodnie z przepowiednią, „w połowie [lub inaczej w środku] owego tygodnia” – jedynego tygodnia, który pozostał, owego 70. , ostatniego symbolicznego tygodnia (mianowicie 7 lat) łaski obiecanej Izraelowi; bowiem było to 3½ roku po Jego pomazaniu w czasie wiosennego święta Paschy, gdy ustanowił Pamiątkową Wieczerzę, upamiętniającą Jego ofiarniczą śmierć jako antytypicznego „Baranka Bożego, który gładzi grzech świata” (Jan 1:29, 36; Mat. 26:26-29).

      Podczas drugiej połowy 70. symbolicznego tygodnia (31/2 roku od wiosny 33 roku aż do jesieni 36 roku) obiecane przymierze łaski pozostawało wyłącznie z Izraelem, z „ostatkiem”, „świętego świętych”. Wszyscy, którzy stanowili „ostatek” byli wielce błogosławieni (Izaj. 10:20-23; Rzym. 9:28, 29). Posłannictwo Ewangelii do pogan, poczynając od Korneliusza i jego domowników, nie było skierowane wcześniej, aż obiecane 70 tygodni przymierza łaski dla Izraela wypełniło się w 36 roku.
BS. ’79, 18.

35 PROROCTW MESJAŃSKICH
WYPEŁNIONYCH W JEDNYM DNIU

„Aleć się to wszystko stało, aby się wypełniły Pisma prorockie” (Mat. 26:56).

      W Piśmie Św., danym przez Jehowę za pośrednictwem Jego hebrajskich proroków, dostrzegamy 35 szczególnych proroctw odnoszących się do cierpień i śmierci Mesjasza. Wszystkie te proroctwa wypełniły się w Jezusie z Nazaretu podczas 24 godzin 14 dnia pierwszego miesiąca (14 Abib, albo inaczej Nisan, od godz. 6 po południu do 6 po południu dnia następnego) – 2Moj. 12:2, 3, 6; Estery 3:7. Przytoczymy te proroctwa, a ich wypełnienie zaznaczymy kursywą.

      Zapraszamy naszych czytelników do poszukania w Piśmie Świętym zacytowanych wersetów oraz ich wypełnień, aby wiara wasza „nie gruntowała się na mądrości ludzkiej, ale na mocy Bożej” (1Kor. 2:5). „Lecz Bóg, co przez usta wszystkich proroków swoich przepowiedział, iż Chrystus jego cierpieć miał, to tak ziścił” (Dz.Ap. 3:18). „Ale te są napisane, abyście wy wierzyli, że Jezus jest Chrystus, Syn Boży, a żebyście wierząc żywot mieli w imieniu jego” (Jan 20:31).

O MESJASZU PROROKOWANO, ŻE

(1) Miał być zdradzony przez przyjaciela: Psalm 41:10; 55:13-15. Zobacz Mat. 26:47-50; Jan 13:18.
(2) Miał być sprzedany za 30 srebrników: Zach. 11:12. Zob. Mat. 26:14, 15.
(3) Uzyskane pieniądze miały być rzucone garncarzowi: (a) srebrniki, (b) 30 sztuk, (c) porzucone, (d) w domu Pańskim: Zach. 11:13. Zob. Mat. 27:3-10.
(4) Miał wołać do Boga i być wysłuchany przez Niego: Psalm 22:25. Zob. Łuk. 22:41-44; Żyd. 5:7.
(5) Jego uczniowie mieli Go opuścić: Zach. 13:7. Zob. Mat. 26:31, 56; Mar. 14:27.
(6) Miał zostać oskarżony przez fałszywych świadków: Psalm 27:12; 35:11; 109:2. Zob. Mat. 26: 59, 60.
(7) Miał być bity laską w policzek: Mich. 5:1. Zob. Mat. 26:67 (lub trzciną czy rózgami); Mar. 15:19; Łuk. 22:63, 64.
(8) Miał być ubiczowany: Izaj. 50:6; 53:5. Zob. Mat. 27:26; Jan 19:1.
(9) Mieli pluć na Niego: Izaj. 50:6. Zob. Mat. 26:67; 27:30; Mar. 15:19.
(10) Jego oblicze miało być zeszpecone: Izaj. 52:14. Zob. Mat. 26:67; 27:29, 30; Mar. 15:17-19; Łuk. 22:64.
(11) Miał milczeć przed swoimi oskarżycielami: Izaj. 53:7. Zob. Mat. 27:12-14; Mar. 15:3-5; 1Piotra 2:23.
(12) Miał być wzgardzony i odrzucony przez lud: Psalm 22:7; Izaj. 53:3. Zob. Mar. 9:12; 15:17-20.
(13) Miał być zraniony i posiniaczony: Izaj. 53:5. Zob. Mat. 27:26, 29, 30; Mar. 15:15, 17, 19.
(14) Jego ręce i stopy miały być przebite: Psalm 22:17. Zob. Łuk. 23:33; Jan 20:25-27.
(15) Miał być policzony z przestępcami (złodziejami): Izaj. 53:12. Zob. Mat. 27:38; Mar. 15:27, 28; Łuk. 22:37; Jan 19:18.
(16) Miał się modlić za swoich prześladowców: Izaj. 53:12; Psalm 109:4. Zob. Łuk. 23:34.
(17) Lud miał pogardliwie potrząsać głowami na Jego widok: Psalm 22:8; 109:25. Zob. Mat. 27:39.
(18) Lud miał się z Niego naigrawać: Psalm 22:9. Zob. Mat. 27:41-44; Łuk. 23:35-37.
(19) Lud miał na Jego widok się dziwić: Psalm 22:18; Izaj. 52:14. Zob. Łuk. 23:35.
(20) Jego szaty miały być rozdzielone, a o suknię miały być rzucone losy: Psalm 22:19. Zob. Mat. 27:35; Mar. 15:24; Łuk. 23:34; Jan 19:23, 24.
(21) W południe ciemność miała okryć ziemię: Amos 8:9. Zob. Mat. 27:45; Mar. 15:33; Łuk. 23:44.
(22) Miał zawołać: „Boże mój! Boże mój! czemuś mnie opuścił?”: Psalm 22:2. Zob. Mat. 27:46; Mar. 15:34.
(23) Miał mieć pragnienie: Psalm 22:16; 69:4, 22. Zob. Jan 19:28.
(24) Mieli Jemu podać do picia ocet i żółć: Psalm 69:22. Zob. Mat. 27:34, 48; Mar. 15:23, 36; Łuk. 23:36; Jan 19:29.

poprzednia stronanastępna strona